Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Βίοι παράλληλοι

(Βασίστηκε στις εμπειρίες από επισκέψεις σε κτήματα καλλιεργητών, που εφαρμόζουν την βιο- και ομοιο-δυναμική μέθοδο καλλιέργειας. Παρασκευή ομοιο-δυναμικών φαρμάκων, ψεκασμοί, παρατηρήσεις, πληροφορίες από τα δέντρα, σχολιασμοί και συζητήσεις. Ένα ολόκληρο σχολείο μέσα στη φύση.

Αρχικά συμπεράσματα (τα αφιερώνω στους πρωτεργάτες των νέων μεθόδων και στους ίδιους τους καλλιεργητές):
Δεν αρκεί να χρησιμοποιήσεις τα φάρμακα (ομοιοδυναμικά μηνύματα), για να διορθώσεις μια ασθένεια στο ορυκτό, στο φυτικό ή και στο ζωικό βασίλειο, όπως δεν αρκεί να κάνεις το ίδιο σε μια ασθένεια στον άνθρωπο, σε μια από τις τρεις υποστάσεις του, αν δεν ανακαλύψεις την αιτία της νόσου, που είναι κρυμμένη στο βάθος (ασυνείδητο, υποσυνείδητο, καρμικά αίτια), είτε αποτελεί καταστρεπτική (αρρυθμογόνο) συνήθεια, που δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει η παρούσα προσωπικότητα.
Αν δεν διορθωθεί το βαθύτερο αίτιο της ασθένειας, είτε αφορά στο σύνολο της κοινωνίας, είτε αφορά στην ίδια την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη της γης, η αρρώστια θα υποτροπιάζει.
Εξάλλου, μια αρρώστια στον άνθρωπο εμφανίζεται, κάποτε, εξαιτίας μιας υπάρχουσας δυσλειτουργίας της προσωπικότητας (το έμμεσο αίτιο), προκειμένου να γνωρίσει ο ίδιος την ατέλεια της προσωπικότητας και να αντιμετωπίσει το γενεσιουργό αίτιο, να το διορθώσει, να το υπερβεί, οπότε ο ίδιος ελευθερώνεται και θεραπεύεται η ασθένεια. Συγχρόνως γίνεται παράδειγμα και για την υπόλοιπη κοινωνία).

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΦΥΣΗ (Δυο παράλληλα, αλλά ανάλογα φαινόμενα)

Α΄ Το ανθρώπινο Ον (σύνθεση και λειτουργία):

Ένας πνευματικός πυρήνας (Ον Αρχαγγελικής τάξεως) έρχεται και ξανάρχεται στον κόσμο, με τελικό σκοπό να «Εγω-ποιηθεί», δηλαδή να αποκτήσει μια μόνιμη και σταθερή, άρα και αθάνατη αυτό-επιγνωσιακή προσωπικότητα, ένα σταθερό ΕΓΩ.

Στη Γη, κάθε φορά που ενσαρκώνεται, έχει ως φορέα (όχημα) ένα σταθερό σώμα, το γνωστό υλικό σώμα και επιχειρεί με τις διαδοχικές ενσαρκώσεις να δημιουργήσει τον σταθερό – άφθαρτο- φορέα, με τον οποίο θα ζήσει στην επόμενη χώρα του κόσμου.
Ο φορέας αυτός θα αποτελείται από λεπτότερη ύλη, από την ύλη της συναισθηματικής μας υπόστασης. Θα είναι, δηλαδή, ψυχικός. Αυτός ο φορέας αποτελεί για τον κόσμο μας το φωτεινό μας σώμα.
Κάθε φορά που ενσαρκώνεται στη Γη έχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης, το οποίο περιέχει όλα τα μαθήματα, που προβλέπονται να πάρει στην υλική σφαίρα του πλανήτη και οι σχετικές με αυτά δοκιμασίες, τις οποίες, αν χρειαστεί, θα υποστεί.

Στις γήινες ενσαρκώσεις του δημιουργεί και χρησιμοποιεί τρία επενδύματα, περιβλήματα, οχήματα, φορείς, σώματα ή υποστάσεις:
την υλική υπόσταση, το γνωστό-άγνωστο υλικό σώμα μας,
την ψυχική υπόσταση, που αποτελεί τον κόσμο των συναισθημάτων και
τη διανοητική υπόσταση, το μυαλό μας, το Νου.
Αυτούς τους φορείς σε κάθε ενσάρκωση τους δημιουργεί και τους συντηρεί μέσω τριών προβολών της πνευματικής του ουσίας, η κάθε μια από τις οποίες έχει τόσο βαθμό και τέτοια ποιότητα συνειδητότητας, ώστε να επαρκεί στο συγκεκριμένο της έργο.
Αυτές οι προβολές του Πνεύματος, αυτοί οι Άγγελοι, δανείζονται από τις συμπαντικές πηγές το απαραίτητο για την καθεμιά άμορφο υλικό, το οποίο πλάθουν και μορφολογούν βάσει ενός προτύπου σχεδίου, που παραλαμβάνουν από τον πνευματικό πυρήνα τους.
Και σε ότι αφορά στο υλικό σώμα η μορφή του έχει αποκρυσταλλωθεί από παλιά θητεία του ανθρώπινου πνεύματος σε άλλη χώρα του κόσμου. Ο άνθρωπος, ως γενική μορφή, όπου και αν βρίσκεται στο Σύμπαν, αντιπροσωπεύεται από το σχήμα του πεντάκτινου αστέρα. Και στη γη παίρνει τη γνωστή μας μορφή, από όποιο πνευματικό πεδίο και αν προέρχεται ο πνευματικός του πυρήνας. Επομένως η υλική υπόσταση είναι έτοιμη. Μόνο να σχηματιστεί χρειάζεται σε κάθε ενσάρκωση σύμφωνα με τις λεπτομέρειες, οι οποίες περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα εκπαίδευσης της συγκεκριμένης ενσάρκωσης (π.χ. ψηλός, κοντός, όμορφος ή άσχημος, κουτσός, αθλητικός, χοντρός, με παραμορφώσεις, ανοιχτόχρωμος, ή μελαχροινός κ.λ.π.).

Σε ότι, όμως, αφορά στο ψυχικό σώμα, αυτό δεν έχει πάρει τελική και αποκρυσταλλωμένη μορφή. Πλάθεται τώρα στη διάρκεια των ενσαρκώσεων του ανθρώπινου πνεύματος στη Γη με τη δύναμη της πραγματικής Αγάπης. Και όταν, η μορφή του ψυχικού σώματος ολοκληρωθεί και αποκρυσταλλωθεί, τότε ο άνθρωπος δεν θα έχει λόγο νέας ενσάρκωσης στον πλανήτη μας. Θα έχει, πλέον, το σταθερό και ατομικό ψυχικό του σώμα και με αυτό - ως φορέα του Πνεύματος - θα κατοικήσει σε κόσμους νέους, σε άλλη χώρα του κόσμου, όπου φαίνεται, θα ακολουθήσει την περαιτέρω εξέλιξη εν Σοφία. Αυτό το ψυχικό σώμα, που κατασκευάζει από ενσάρκωση σε ενσάρκωση αποτελεί το ονομαζόμενο φωτεινό ή άφθαρτο σώμα του.

Θα σκεφτεί κάποιος: πώς λέμε, ότι ο άνθρωπος δεν έχει ψυχικό σώμα, αφού παρουσιάζει και μάλιστα έντονη συναισθηματική ζωή.
Ο άνθρωπος έχει δανειστεί, όπως είπαμε, ψυχική ύλη, κατάλληλη για την παραγωγή και τη διακίνηση αυτών των συχνοτήτων δονητικότητας, που ονομάζουμε συναισθήματα. Αυτό, απλώς, σημαίνει, ότι διαθέτει το κατάλληλο υλικό ή όργανο για δυο λειτουργίες. Πρώτα για την παραγωγή των δικών του αισθημάτων είτε έπειτα από διάφορες σκέψεις, είτε μετά από αισθητηριακά ερεθίσματα. Έπειτα για την είσοδο και διέλευση από τα αιθερικά του όρια των συναισθημάτων, που εκείνη την ώρα βρίσκονται στο κοντινό του περιβάλλον.
Τώρα, ανάλογα με την ποιότητα των παραγόμενων ή εισερχόμενων αισθημάτων, επηρεάζεται η ψυχική του ύλη.
Άλλος αντιλαμβάνεται έγκαιρα το συναίσθημα που δημιουργήθηκε ή εισέβαλε μέσα του, άλλος όχι∙ οπότε το αφήνει να λειτουργεί μέσα του και να τον επηρεάζει συναισθηματικά.
Κάποιοι διαθέτουν αρκετή ικανότητα άμυνας έναντι των αλλοδαπών συναισθημάτων και προστατεύονται αποτελεσματικά. Κάποιοι, μάλιστα, μπορούν και να τα τροποποιήσουν για την προστασία τους, όσο και για να τα αποδώσουν σε καλύτερη ποιοτικά κατάσταση δρώντας ως μετασχηματιστές. Προσλαμβάνουν χαμηλούς ή δυσαρμονικούς ψυχικούς κραδασμούς και, αφού τα μετατρέψουν σε συναισθήματα ανώτερης ποιότητας, τα αποδίδουν στο περιβάλλον.
Αυτοί αποτελούν πηγή ευλογίας.

Έχουμε, επομένως, μια βαθμιαία πρόοδο στο συνειδητό έλεγχο του σώματος των συναισθημάτων. Με άλλα λόγια, έχουμε παραγωγή και επικράτηση αισθημάτων ποιότητας που υπαγορεύει το Πνεύμα του ανθρώπου. Έτσι αποτυπώνεται επί της ψυχής η πνευματική σφραγίδα. Αυτό συνιστά την από ενσάρκωση σε ενσάρκωση δημιουργία του φωτεινού ή του άφθαρτου μη υλικού σώματος. Όσο καλύτερη η ποιότητα του ψυχικού σώματος, τόσο αυτό είναι πιο λαμπερό, πιο σταθερό, δηλαδή αθάνατο.
Αυτό από εκεί και πέρα θα αποτελεί τον φορέα του πνεύματος για την εγκατάσταση της μόνιμης προσωπικότητας στον επόμενο κόσμο.

Αυτοί οι τρεις Άγγελοι, που λειτουργούν μέσα στις υποστάσεις μας, γνωρίζουν πολύ καλά πώς θα συντηρούν τα σώματά μας και πώς θα αποκαθιστούν τις τρέχουσες φθορές από τις καθημερινές τριβές μας. Έτσι διατηρείται η υγεία μας, χωρίς, συνήθως, το Εγώ μας να αντιλαμβάνεται τις διαδικασίας που συντελούνται μέσα μας.

Κάποτε, εξαιτίας απρόσεχτης συμπεριφοράς μας σε βάρος της υγείας μας, ή επειδή εγκαθίσταται μια πάθηση – μάθημα για την προσωπικότητά μας, ή λόγω καρμικών οφειλών, η ασθένεια που παρουσιάζεται αποτελεί σοβαρή απόκλιση από τα συνήθη δεν επαρκούν οι δυνατότητες των προβολών της ουσίας μέσα μας. Τότε χρειάζεται να ενημερωθεί η παρούσα προσωπικότητα, που θα συμβάλει στο έργο των απορροιών του πνεύματός μας. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι, να «ακούσουμε» έγκαιρα και σωστά τα σχετικά μηνύματα, που μας εκπέμπουν οι Άγγελοί μας, ώστε να προσαρμοστούμε στις ανάγκες της ασθένειας και, αν χρειαστεί, να ενισχύσουμε το θεραπευτικό τους έργο με προσφυγή και σε ειδικά θεραπευτικά μέτρα (θεραπευτές, φάρμακα).

Το σπουδαιότερο, όμως, που χρειάζεται είναι, να μην παρεμβαίνει το μυαλό μας με τις πλάνες του, τις συνήθειες του, τις απολαύσεις του (πάθη και διαστροφές), τους εγωισμούς του, τους φόβους του, την ανασφάλειά του, ή την απαισιοδοξία του στο έργο των πνευματικών προβολών, που προστατεύουν την υγεία μας.

Γι’ αυτό, εάν δεν προσαρμόζεται η λογική του Νου στην Αλήθεια του Πνεύματος και στην εξυπηρέτηση του προγράμματός του, αν δεν συνηθίσει ο νους να ακούει τις υποδείξεις και τις προειδοποιήσεις των πνευματικών δυνάμεων που εργάζονται μέσα μας και, με άλλα λόγια, αν, παράλληλα, δεν εξελίσσεται η παρούσα προσωπικότητα, ώστε να μην παρεκκλίνει από τους Πνευματικούς νόμους, τότε η συνολική υγεία του ανθρώπινου όντος θα βλάπτεται και θα επανεμφανίζονται με συχνές υποτροπές δυσαρμονικές καταστάσεις.



Β΄ Το Ον της Φύσης

Στη φύση δεν έχουμε ατομικό πνεύμα σε κάθε ζωντανή μορφή. Υπάρχει το ομαδικό πνεύμα, Αρχαγγελικής τάξης, που ελέγχει και ενεργεί στο σύνολο των ατόμων της ίδιας οικογένειας. Από αυτό εκπέμπεται ένας Άγγελος για κάθε μια μορφή, για κάθε ζώο, για κάθε φυτό, για κάθε έντομο. Αυτές οι Αγγελικές προβολές αντιστοιχούν με τις απορροές του ανθρώπινου πνεύματος, μία για κάθε υπόστασή του.
Με αυτές τις αγγελικές πνευματικές παρουσίες ερχόμαστε σε επαφή, επικοινωνώντας με τη Φύση, όταν δίνουμε τα βιοδυναμικά και ομοιοδυναμικά μηνύματα. Και, βέβαια, αυτή η επικοινωνία οφείλει να γίνεται με τον αρμόζοντα σεβασμό, καθώς και με την αναγνώριση των δυσκολιών. Των δυσκολιών, που θα αντιμετωπίσει το πνεύμα της κάθε μορφής, όπως και το ομαδικό πνεύμα του είδους, προκειμένου να ανταποκριθεί στο μήνυμα και να προσαρμόσει σ’ αυτό τη ζωή του όντος του παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στο άμεσο, μάλιστα, περιβάλλον του. Εμείς, πάλι, που στέλνουμε το μήνυμα πρέπει, συγχρόνως, να δηλώσουμε και τη συμπαράστασή μας στον αγώνα του, όταν μας τη ζητήσει, με το δικό του τρόπο, που πρέπει να μάθουμε να τον αντιλαμβανόμαστε με τα σημάδια, τα οποία αποτυπώνει πάνω στις μορφές ζωής.

Γιατί, ο άνθρωπος που έχει τη φροντίδα και την ευθύνη ενός κτήματος, έχει τη δική του προσωπικότητα, μέσω της οποίας επικοινωνεί με τα όντα του κτήματός του. και ως διαχειριστής του κτήματος παίζει το ρόλο του μυαλού, που αναφέραμε στον άνθρωπο.
Αν στη ζωή του ανθρώπου και στην παρούσα προσωπικότητά του πρωτοστατεί το μυαλό και αυτό είναι που καθορίζει τις αξίες του, τις προθέσεις, τα προγράμματά του, επομένως και τη σχέση του με τα όντα του κτήματός του, τότε θα υπάρχουν τα ίδια προβλήματα, όπως και στη διαδρομή της πνευματικής του εξέλιξης.
Αν είναι φοβισμένος μεταφέρει το φόβο του στην επίσκεψή του στο κτήμα με τα δέντρα ή με τα ζωικά όντα που βρίσκονται εκεί. Αν είναι σε σύγχυση με τις προθέσεις του για την καλλιέργεια του κτήματος, σύγχυση μεταφέρει και στα δέντρα. Αν είναι παραδόπιστος, τα δέντρα του θα αισθανθούν τα αισθήματά του με τη μορφή της καταπίεσης. Αν είναι απειλητικός, επειδή π.χ. κάποια οπωροφόρα δέντρα αργούν να καρποφορήσουν, θα προκαλέσει ανασφάλεια στα δέντρα.
Αν είναι άπιστος, με την έννοια, ότι δεν αναγνωρίζει την πραγματικότητα του αόρατου κόσμου και την αμεσότητα στη σχέση του με τον ίδιο, θα μοιάζει με εκείνον που προσεύχεται μηχανικά, ενώ την ίδια ώρα σκέπτεται το καζανάκι της τουαλέτας που τρέχει.
Τελικά θα παρουσιαστούν - χωρίς καμιά υπερβολή - παρόμοια προβλήματα με εκείνα, που παρουσιάζονται στην ανατροφή των παιδιών μέσα στην οικογένεια. Φαίνεται, μάλιστα, ότι τα δέντρα, ειδικά, έχουν εξαιρετική ευαισθησία και μπορεί τα αποτελέσματα των αισθημάτων που προσλαμβάνουν, να είναι καταστρεπτικά για την υγεία τους.

Παραλληλίζοντας τα φαινόμενα αυτά βλέπουμε, ότι από τη μια πλευρά έχουμε την περίπτωση του ανθρώπου, ο οποίος έχει εγκατεστημένες μέσα του τρεις πνευματικές δυνάμεις που εργάζονται σοφά (προσαρμοστικά) και διατηρούν τη υγεία του.
Έρχεται η παρούσα προσωπικότητα - ως διανοητική αρχή – και επεμβαίνει κατά το δοκούν, σύμφωνα με όσα νομίζει και έχει μάθει και όχι σύμφωνα με τους νόμους του Πνεύματος και τροποποιεί, ή ακυρώνει τους πνευματικούς μηχανισμούς∙ και αυτό συνεπάγεται ασθένεια. Κάποια στιγμή, το ίδιο το μυαλό δίνει το κατάλληλο φάρμακο και αποκαθίσταται η ασθένεια. Η προσωπικότητα όμως του ανθρώπου αυτού δεν παίρνει το μάθημά της. Εξακολουθεί να ζει μέσα στις πλάνες, στις συνήθειες της, στην ανασφάλειά της, στη σύγχυσή της, οπότε η δυσαρμονία συντηρείται και νέα ασθένεια θα εμφανιστεί, ή η παλιά θα υποτροπιάσει.

Τι χρειάζεται για να αποτραπεί η νοσηρή αυτή κατάσταση; Η εκπαίδευση του μυαλού και η εξέλιξη της προσωπικότητας με οδηγό το «Πνεύμα». Ώστε σε συνεργασία και με τους Αγγέλους που εργάζονται μέσα στις τρεις υποστάσεις, να εξασφαλίζεται η καλύτερη υγεία.

Από την άλλη πλευρά έχουμε ένα κομμάτι γης. Εργάζονται μέσα του τα αντίστοιχα «πνεύματα» και στα τρία βασίλεια, που είναι αντίστοιχα με τις υποστάσεις του ανθρώπου.
Έρχεται ο διαχειριστής του κτήματος με τη νέα γνώση (βιοδυναμική-ομοιοδυναμική), που προήλθε από την αναγνώριση της πνευματικής παρουσία στη Φύση. Και δίνει τα «μηνύματα», ώστε να αποκατασταθεί η γονιμότητα και η αποδοτικότητα ποιοτική και ποσοτική στο κομμάτι αυτό της γης.
Στην επόμενη, όμως, επίσκεψή του ο ιδιοκτήτης, θα «επικοινωνήσει» με τα πνεύματα της γης του σύμφωνα με την παρούσα του κατάσταση εξέλιξης. Δηλαδή θα κάνει παρεμβάσεις στο έργο των πνευμάτων. Μπορεί, τότε να μεταφέρει την ενδεχόμενη σύγχυση που επικρατεί μέσα του, τους πιθανούς φόβους του, τις όποιες του απόψεις και προγραμματισμούς σχετικά με την αύξηση του «Έχειν» του, με τους σκοπούς της ζωής του.
Τι θα συμβεί; Θα επηρεαστούν τα όντα της γης από τις πιθανές δυσαρμονικές καταστάσεις της προσωπικότητας αυτής και θα προβάλλουν τις νοσηρές τους καταστάσεις. Θα τις «δείξουν» τα όντα της γης του, ώστε ο ανθρώπινος νους να τις αντιληφθεί. Αλλά εκείνος δεν θα τις προσέξει, ή δεν θα τις ερμηνεύσει σωστά, για να τις διορθώσει. Όπως και ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει, γιατί του δόθηκε η όποια δοκιμασία του, ή εμφανίζει θυμό και παραμένει στη δυσαρμονία του και στην ατέλειά του και, τελικά, προκαλεί την επόμενη αρρώστια του.

Άρα, πού καταλήγουμε;
Ότι δεν αρκεί μόνο η ορθή χρήση των κανόνων της βιο- και ομοιο-δυναμικής καλλιέργειας της Γης. Απαιτείται και η παράλληλη εσωτερική εξέλιξη του ατόμου. Έτσι, μόνο, ο άνθρωπος θα αξιοποιεί τα μαθήματα που λαμβάνει από το μεγάλο παιδαγωγό του, από τη Φυσική Δημιουργία, με βασικό στόχο την πνευματική του εξέλιξη. Και εξελισσόμενος θα συμβάλλει ο ίδιος και το κτήμα του στη διασπορά της αρμονίας και της πνευματικής ανάτασης. Ίσως έτσι θα ελπίζουμε στη μείωση των δυσμενών αποτελεσμάτων από την κακοποίηση του πλανήτη, θα αποτελεί, δε και για τον ίδιο εξόφληση του χρέους του προς τον πλανήτη.

Ασφαλώς ο άνθρωπος που αποφασίζει να αλλάξει τον κλασσικό τρόπο καλλιέργειας με όλες τις γνωστές δυσκολίες είναι προετοιμασμένος, ή έχει ξεκινήσει και τις εσωτερικές αλλαγές.
Αλλά, αυτό μόνο δεν φτάνει.
Χρειάζεται ο προγραμματισμός της εσωτερικής αλλαγής και η συστηματική του εκπαίδευση. Ώστε οδηγός της καλλιεργούμενης γης να είναι μια πνευματική ύπαρξη και όχι μια παρούσα, ατελής, προσωπικότητά ακινητοποιημένη στη λογική του μυαλού.

Και ποιος ξέρει; Μπορεί, να είναι αυτός, που θα συμπληρώσει τον αριθμό των δίκαιων, ώστε να αποτραπεί μια καινούργια καταστροφή σαν εκείνη στα Σόδομα και Γόμορρα.

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

η μεταφυσική πλευρά της κρίσης

Και τώρα η μεταφυσική πλευρά της κρίσης, στη δίνη της οποίας στροβιλίζεται η ανθρωπότητα, μια δίνη με διαφορετικά πρόσωπα σε διάφορα μέρη της γης. Σε μας πήρε το πρόσωπο ενός οικονομικού παλιρροιακού κύματος, που πλήττει όλους και παρασύρει σε ψυχικό βάραθρο, όσους δεν έχουν πίστη.
Κάποιοι αναρωτιούνται, γιατί να συμβαίνουν αυτά.
Οι πιο πολλοί στην Ελλάδα έχουν έτοιμη την απάντηση: η διαφθορά των πολιτικών και η κακή διαχείριση. Το ξέραμε, λένε, ότι εκεί μας οδηγούσαν. Το μόνο για το οποίο δεν μιλούνε είναι, ότι όλοι οι πολίτες είναι συνυπεύθυνοι.
Σχεδόν κανένας δεν θέλει να αναγνωρίσει, ότι οι κάτοικοι της Ελλάδας στα χρόνια μας δεν διακρίνονται ούτε για ανθρωπιστική μόρφωση, ούτε για υψηλά επίπεδα πολιτισμού. Γι’ αυτό και στο πλείστον των πολιτών της Ελλάδας δεν μπορείς να διακρίνεις υπευθυνότητα. Ήδη από την πρώτη περίοδο εφαρμογής μέτρων ελέγχου της οικονομίας παρατηρούνται, κιόλας, στην αγορά δείγματα καιροσκοπισμού και κερδοσκοπίας.
Είναι πάνω από πενήντα χρόνια, που για τους ξένους φοιτητές, οι οποίοι είχαν έρθει να κάνουν σπουδές στην Ελλάδα, η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν, ότι οι Έλληνες συμφοιτητές τους ενδιαφερόταν να «περάσουν» στο μάθημα και όχι να «μάθουν» το μάθημα. Αυτή, βέβαια η νοοτροπία συμπεριλάμβανε και τους καθηγητές τους. Οι τότε φοιτητές με αυτή τη νοοτροπία είναι οι σημερινοί δάσκαλοι, καθηγητές, μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι κλπ.
Και κατόπιν στα μεταπολιτευτικά χρόνια με τη συμβολή και νομοθετημάτων που ξεθεμελίωσαν την παιδεία, κατάντησε η Ελλάδα να κατοικείται από αμόρφωτους και ανεύθυνους πολίτες με δύο κύρια χαρακτηριστικά: το πρώτο, πώς να φαίνεσαι και όχι πώς να είσαι και το δεύτερο, πώς να καταφέρνεις να αυξάνεις το «έχειν» σου και όχι να βελτιώνεις το «είναι» σου.
Με αυτή την ποιότητα πολιτών φθάσαμε ως εδώ και με την ανάλογη νοοτροπία προσπαθούν να εξηγήσουν και το σημερινό οικονομικό κατάντημα. Γι’ αυτό και οι «αρμόδιοι» δεν μπορούν, πια, να διεισδύσουν στην καρδιά του προβλήματος και να αντιληφθούν τα βαθύτερα αίτια της κρίσης. Επομένως, ποιοι θα βρεθούν ικανοί να σχεδιάσουν και να επιβάλλουν ένα πρόγραμμα, που θα αποκαταστήσει ατομικές και κοινωνικές συνθήκες, οι οποίες θα παράγουν από εδώ και πέρα πολίτες υπεύθυνους με ισχυρή κριτική ικανότητα; και ποιοι θα αναλάβουν να ενημερώνουν σωστά τον πολίτη, ώστε, αφενός να υπερβεί η Ελλάδα τη σημερινή κρίση και, αφετέρου, να διατηρηθεί στο μέλλον σε ικανοποιητική κατάσταση χωρίς υποτροπές;
Κανένας τέτοιος μηχανισμός, που να προέρχεται από τον άνθρωπο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Και αυτό λέει η λογική του μυαλού.
Πέρα, όμως, από αυτή τη λογική υπάρχει και η απάντηση, την οποίαν αντλούμε από το πνεύμα. Ας επιχειρήσουμε να τη ακούσουμε.

Κάθε φορά που οι δυνάμεις του Χριστού άνοιγαν πλατειά κανάλια ρευμάτων σωτηρίας, είτε επειδή η ανθρωπότητα είχε βρεθεί σε αδιέξοδα, είτε επειδή είχε ωριμάσει πνευματικά το πλείστον της ανθρωπότητας, ώστε μπορούσε να αξιοποιήσει μια περαιτέρω ενεργειακή ώθηση, ο Αντίπαλος εξαπολύει τις στρατιές του, προκειμένου να εμποδίσει το Έργο, δεσμεύοντας συνήθως την ανθρώπινη βούληση. Γιατί, είναι μέσω της βούλησης, που μπορεί να εκφραστεί ο Πνευματικός πυρήνας του ατόμου, καθώς εξελίσσεται.
Γι’ αυτό ο Αντίπαλος φροντίζει να δημιουργήσει συνθήκες καθημερινότητας μέσα στην ύλη, οι οποίες θα μπλοκάρουν το μυαλό των ανθρώπων με τις ανησυχίες και τους φόβους για το παρόν και το μέλλον.
Συγχρόνως το μυαλό των ανθρώπων έχοντας υποστεί κατάληψη από τα καθημερινά, στεγάζει την αίσθηση της αδυναμίας του στην ομπρέλα των πολλών και υποκύπτει στη λογική και στη βούληση της μάζας. Έτσι, δε θα στραφεί προς την κατεύθυνση, από την οποία διαχέεται το φως και θα καθυστερήσει ο νέος προσανατολισμός της κάθε προσωπικότητας και η εξέλιξή της.
Με αυτό τον τρόπο τα άτομα παραμένουν με σκυμμένο το κεφάλι τους κάτω από το σκοτεινό ορίζοντα των φροντίδων της καθημερινότητας.

Εσύ, που ανησυχείς, αν δεν υπερβείς τα φαινόμενα, αν δεν προσπεράσεις την καθημερινότητα, δεν θα δεις, τι λαμβάνει χώρα, τούτη, πάλι, την περίοδο στην αόρατη πραγματικότητα.
Κανάλια, σαν τη σκάλα του Ιακώβ, ανοίγονται για τους ανθρώπους του πλανήτη και ρεύματα ευλογίας ρέουν για την πνευματική τους πρόοδο.
Έχετε δει τις δέσμες φωτεινών ακτίνων του Ήλιου, που περνούν ανάμεσα από ανοίγματα των νεφών σαν παράθυρα, ιδίως όταν αυτές οι δέσμες πέφτουν στην επιφάνεια της θάλασσας; Τέτοιες μοιάζουν οι αιθερικές δίοδοι που ανοίγονται από τη θεία Ιεραρχία, προκειμένου να κατέλθουν οι νέες δονητικές καταστάσεις και οι νέες οδηγίες και κατευθύνσεις στη Γη, που θα ενισχύσουν τις δυνατότητες του ανθρώπου. Αλλά ποιού ανθρώπου; εκείνου ο οποίος θα θελήσει να κάνει χρήση αυτών των δυνατοτήτων, προκειμένου να εγκαταστήσει την «επαφή» του και να προωθήσει την πνευματική του εξέλιξη. Και το λιγότερο, που μπορεί να επιτευχθεί μέσω αυτών των διόδων, είναι, ότι μπορεί να συντονισθεί η ανθρώπινη ψυχή και να ενισχυθεί η άμυνά της, ώστε ευκολότερα και πιο αποτελεσματικά να αποκρούσει την επίδραση των μαύρων σύννεφων, τα οποία σκεπάζουν τον ουρανό σε δύσκολες περιόδους, σαν και τούτη.

Βάσει του νόμου της ισορροπίας δυνάμεων στα ψυχικά πεδία έχουν ξαμοληθεί οι σκοτεινές δυνάμεις σε διελκυστίνδα αριθμητικής επικράτησης επάνω στον πληθυσμό των ψυχών.
Για να γίνουν αντιληπτές από τους ανθρώπους οι «κρούσεις» του Ουρανού, απαιτείται ο συντονισμός σε προσωπικό επίπεδο των ανθρώπινων ψυχών με τις νέες συχνότητες και αυτό δεν είναι το συνηθισμένο, για όποιον δεν ζει συνειδητά.
Το αντίθετο, συνήθως συμβαίνει. Ο αντίκτυπος από τη δραστηριοποίηση των σκοτεινών δυνάμεων, φαίνεται στα μάτια όλων και καταθλίβει τις αβέβαιες ψυχές μέσα από τα γεγονότα της καθημερινότητας. Γι’ αυτό και το μυαλό των περισσότερων «χάνεται» μέσα στο λαβύρινθο της αβεβαιότητας ακολουθώντας τα εξωτερικά γεγονότα. Εξάλλου μια από τις κύριες αιτίες καθυστέρησης της πνευματικής εξέλιξης είναι, ακριβώς, η απορρόφησή μας από την καθημερινότητα.

Σε τούτη την κρίσιμη περίοδο δεν ευνοούνται οι ενδιάμεσες καταστάσεις προσωπικότητας. Είναι αυτοί που συνήθισαν να κάνουν τη μια μέρα ένα βήμα μπρος και την άλλη ένα βήμα πίσω. Άλλα να θέλουν, άλλα να κάνουν. Άλλα να σκέφτονται και άλλα να λένε. Οι «χλιαροί» κατά την Αγία Γραφή.
Είναι μεγάλη η ένταση των ενεργειών, που προσπίπτουν στην ανθρωπότητα της Γης και οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να μετακινηθούν ή προς τη μια πλευρά ή προς την άλλη.
Όσοι είναι προετοιμασμένοι, οφείλουν τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο, να αξιοποιούν τη δυνατότητα απομόνωσης και διαλογισμού και τη δύναμη της προσευχής, ώστε να συντονιστούν με τη Λευκή Εισροή.
Θα ανοίξουν τα φτερά και θα πάρουν το φωτεινό μονοπάτι αντιμετωπίζοντας τα καθημερινά πράγματα της ύλης σύμφωνα με τους νόμους του Πνεύματος με πίστη και αισιοδοξία και ορθούς χειρισμούς.
Όμως, όσοι δεν αντέχουν τους κραδασμούς από τις μεγάλες συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα στους αόρατους κόσμους, κραδασμούς οι οποίοι μεταφέρονται και μέσα στις ανθρώπινες ψυχές, θα υποκύψουν στους νόμους της ύλης.
Αποκομμένοι από τα ρεύματα της πίστης και της ελπίδας θα παραμείνουν αιχμάλωτοι του υπαρξιακού τους φόβου. Η αγάπη της φύσης τους θα απωθηθεί από την κατανόηση ενός συγχυσμένου μυαλού. Η τρέχουσα λογική του μυαλού τους δεν θα μπορεί να συνδυάσει νομο-κυριαρχία της αγάπης ανάμεσα στις καθημερινές εναντιότητες. Και πολλές μέχρι τώρα συνεργασίες θα παραδίνουν τη θέση τους σε τυφλούς διαγκωνισμούς.
Οι άνθρωποι θα παραπαίουν ανάμεσα στο θυμό και την κατάθλιψη, ώσπου, κουρασμένοι, να εγκαταλειφθούν στο μηδενιστικό στροβιλισμό των άβουλων ψυχών.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

σημάδια των καιρών

Κάτι γίνεται!
Από όλες τις κατευθύνσεις έρχονται τα μηνύματα.
Κάποια από αυτά, τα πιο φανερά, δείχνουν τα μαύρα σύννεφα που, εδώ και καιρό, γέμισαν την ατμόσφαιρα της Γης και έκρυψαν τον ουρανό από τα μάτια των ανθρώπων χωρίς πίστη.
Οι άνθρωποι αποκομμένοι από τον πνευματικό τους εαυτό, χωρίς προσανατολισμό και κατεύθυνση βυθίστηκαν πιο πολύ στον κόσμο της ποσότητας. Κυνηγούν την ευτυχία στην προσωρινή απόλαυση μέσω της ικανοποίησης των επιθυμιών. Πρόκειται για τις επιθυμίες, που η μάζα αναδεικνύει ως αξίες. Ζουν και αγωνίζονται για να αυξήσουν το «Έχειν» τους. Οι δραστηριότητές τους μια μόνο πρόθεση – και κατεύθυνση - γνωρίζουν∙ την κίνηση συγκέντρωσης, την κεντρομόλο κίνηση. Πώς θα κερδίσουμε, πώς θα πάρουμε, πώς θα αποκτήσουμε, πώς θα αυξήσουμε την ποσότητα αυτών που ήδη έχουμε. Και όταν μπορέσουν: πώς θα αρπάξουμε, πώς θα κλέψουμε. Ακόμα και ο Έρωτας, η μεγάλη ελπίδα αντιστροφής αυτής της κεντρομόλου κίνησης για συγκέντρωση αποκτημάτων, η πρώτη ευκαιρία που έχει ο άνθρωπος για να αρχίσει να δίνει, να μοιράζεται και όχι μόνο να παίρνει, ακόμα κι αυτός ο θεόσταλτος μηχανισμός πνευματικής λύτρωσης στις πιο πολλές περιπτώσεις κατέληξε να αποτελεί διαδικασία απόκτησης και μέσον άσκησης εξουσίας∙ θλιβερή παρωδία.

21ος αιώνας μ.Χ. και οι εξοπλισμοί και οι πόλεμοι συνεχίζονται. Και όταν πέφτει μια βόμβα, δεν δολοφονούνται μόνο άνθρωποι, αλλά και πλάσματα όλων των άλλων βασιλείων, όπως και όταν ξεσπά μια καταιγίδα, δεν πίνει μόνο το χώμα, αλλά και η θάλασσα, δεν τρέχει να προστατευθεί μόνο ο άνθρωπος, αλλά και τα πουλιά του ουρανού.
Ο παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος ανθεί. Οι πολιτικές εξουσίες, το βλέπουμε και το αισθανόμαστε, χειραγωγούνται από εκείνους, που έχουν τη δύναμη του χρήματος.
Το εμπόριο των ναρκωτικών και των όπλων χρησιμοποιούνται για τον πλουτισμό και τη δύναμη επιβολής.
Η δουλεία εξακολουθεί όσο δεν ήταν ποτέ. Ο φτωχός, ο άνεργος, ο μετανάστης, η γυναίκα και το παιδί παραμένουν «αντικείμενα» εκμετάλλευσης.
Η πείνα, οι αρρώστιες, η ανεργία και η στέρηση της μόρφωσης αποτελούν τα μέσα, για να ελέγχουν τους ανθρώπους οι εξουσίες. Άμεσο αναμενόμενο προϊόν η βία, που και αυτήν την εκμεταλλεύεται η «εξουσία» για να επιβληθεί πλέον ολοκληρωτικά.
Και ο φόβος! Ο φόβος που ενσπείρει στα άτομα η «εξουσία» κρύβοντας ή διαστρέφοντας την πραγματικότητα σε μια άριστη συνεργασία με τους επιχειρηματίες των μέσων ενημέρωσης της μάζας. Φόβος, ανεργία και χαμηλή ποιότητα γενικής - ανθρωπιστικής παιδείας, αυτή που προσφέρει η «εξουσία» στους πολίτες, είναι τα όπλα της εναντίον των ατόμων, που τείνουν να ξεφύγουν από το ζυγό της.
Πολιτική και θρησκευτική εξουσία οι πλέον απάνθρωποι δυνάστες του ανθρώπου.

Η εποχή μας έφερε στην ελληνική, κυρίως, κοινωνία ως κυρίαρχο θέμα την τρέχουσα οικονομική κρίση.
Οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης της μάζας φροντίζουν, σε ένα κρεσέντο ανακοινώσεων να παρασύρουν το ενδιαφέρον προς την κατεύθυνση της ανησυχίας και του φόβου. Συνεργάτης τους και η ακραία συνωμοσιολογία. Και όταν ήρθε το αποκορύφωμα της κρίσης, οι πιο πολλοί πολίτες βρέθηκαν στα πρόθυρα του πανικού και της εγκατεστημένης ανασφάλειας για το παρόν και το μέλλον τους.
Ποτέ οι νεοέλληνες δε βρέθηκαν σε γεγονότα τόσο αμφιλεγόμενα. Όλοι γνώριζαν για την κακο-διαχείριση της οικονομίας∙ ήταν το διαρκές έγκλημα. Αλλά ψήφιζαν τους πολιτικάντηδες ελπίζοντας, ότι θα υπηρετήσουν το προσωπικό τους συμφέρον, αυτό που βλακωδώς πιστεύουν σαν συμφέρον τους.
Και τώρα όλοι πανικοβάλλονται από τη διασπειρόμενη αβεβαιότητα του αύριο. Η αβεβαιότητα και ο φόβος που τη συνοδεύει έχει καταλάβει εκείνους που είναι κιόλας φτωχοί, όπως και όσους διαθέτουν πλούτο, αλλά νοιώθουν φτωχοί. Μαζί με αυτούς και εκείνοι που έχουν συνηθίσει να νέμονται την εξουσία και τα οφέλη της, μιας και φοβούνται, ότι μπορεί να μην έχουν στο μέλλον μεγάλες ευκαιρίες παράνομου πλουτισμού.
Είχαν ξεχάσει, ότι το να θησαυρίζεις θησαυρούς επί της γης ακολουθιέται από τον αφανισμό τους. Ρύπαναν τον πλανήτη και είναι καταδικασμένοι να ζουν στα σκοροφαγωμένα τους πλούτη. Ούτε καν τα παιδιά τέτοιων πατεράδων δεν θα προλάβουν να φύγουν από τον πλανήτη, πριν οσμιστούν τη σήψη του άδικου πλουτισμού.
Αυτά είναι τα μαύρα σύννεφα, τα οποία έχουν πυκνώσει τον τελευταίο μισό αιώνα πάνω από τα χωριά και ιδίως πάνω από τις πόλεις του πλανήτη μας.
Πόλεις τεράστιες, απάνθρωπες, εκπορνευμένες, άγριες, με τους ναούς του χρυσού και τους έρποντες ανθρώπους-τρωκτικά.
Εικόνα πλήρους απαισιοδοξίας.

Ας αλλάξουμε, τώρα, συχνότητα επαφής για να δούμε και την άλλη όψη.
Όσοι έχουμε διατηρήσει τη διαρκή καρδιακή σχέση με τον πνευματικό μας εαυτό, όσοι κρατήσαμε ανοιχτό το κανάλι επικοινωνίας με τον πνευματικό κόσμο, τον μόνο αληθινό και άφθαρτο, βλέπουμε τον τελευταίο καιρό να εμφανίζονται, όλο και πιο πολλά αισιόδοξα μηνύματα.
Και είναι αισιόδοξα τα μηνύματα ιδωμένα, μάλιστα, από δυο πλευρές.

Η μια πλευρά είναι η βεβαιότητα, ότι κάθε κρίση στην ανθρωπότητα αποτελεί τη μεγάλη της ευκαιρία να «καταλάβει» και να «αλλάξει». Κρίσεις όπως ένας πόλεμος, όπως θανατηφόρες επιδημίες, όπως φυσικές καταστροφές, μπορούν να γίνουν ευκαιρίες για ατομικά και συλλογικά μαθήματα. Να καταλάβουν, πρώτα, τις αιτίες που προκαλούν τις κρίσεις και να συναισθανθούν την προσωπική ή τη συλλογική ευθύνη, που έχει ο κάθε άνθρωπος κατά το ποσοστό συμμετοχής του στην παραγωγή των κρίσεων.
Ξέρουμε ότι αιτία των πολλών φυσικών - και όχι μόνο κοινωνικών - δεινών, είναι ο άνθρωπος, ο «άρρωστος» άνθρωπος. Και πρέπει το σύνολο των ανθρώπων να κατανοήσει, ότι το μεγαλύτερο μέρος των προβλημάτων της ανθρωπότητας δεν μπορεί να λυθεί, αν οι άνθρωποι δεν καταλάβουν, ότι τα άτομα ασθενούν σοβαρά, έστω κι αν δεν εμφανίζουν κάποια συγκεκριμένα συμπτώματα ασθένειας.
Οι άνθρωποι ασθενούν σοβαρά και δεν μπορούν να κάνουν αυτό που θα έπρεπε, ή αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν. Εξ’ ου και η ευθύνη του καθενός.
Η ασθένεια της κάθε προσωπικότητας επηρεάζει τον ίδιο τον πλανήτη και εκείνος αντιδρά.

Ειδικά στην οικονομική κρίση, που εμφανίστηκε με τόση επισημότητα στην Ελλάδα, είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν οι νεοέλληνες την ευθύνη του καθενός στην εκλογική ανάδειξη της πολιτικής εξουσίας των μεταπολεμικών και ιδίως μετα-πολιτευτικών χρόνων. Και αυτή η ευθύνη αποτυπώνεται στη σιωπηρή ανοχή των πολιτών και πιο εμφαντικά στην ερπητοειδή και γλοιώδη συναναστροφή με τους πολιτικούς και τους ισχυρούς του χρήματος σε κάθε «επίσημη» ευκαιρία. Η ελληνική τηλεόραση έχει δώσει αρκετές εικόνες παρόμοιου ηθικού ξεπεσμού. Όταν ανέφερα κάποτε τη λέξη «αξιοπρέπεια», μου απάντησαν, ότι αυτή η λέξη δεν υπάρχει πια.
Στη συνείδηση της μάζας, συμπλήρωσα εγώ.

Τώρα, λοιπόν, με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης πολλά πρόσωπα μέσα από τη λογική της μάζας αρχίζουν να αισθάνονται δυσκολίες, δεν μπορούν να εξηγήσουν τις καταστάσεις και δυσανασχετούν.
Και ενώ ζητιέται, ουσιαστικά, η αλλαγή νοοτροπίας, παρατηρούμε, πως οι περισσότεροι δεν θα περάσουν εύκολα στην προσαρμογή και στην εφαρμογή ενός διαφορετικού προγράμματος στη ζωή τους, παρόλο που μια τέτοια αλλαγή θα αποτελέσει την προσωπική τους λύτρωση.
Όμως, τώρα, μέσω των δυσκολιών και των ενοχλήσεων περιμένουμε να ανθίσει η προσωπική επιλογή και το βήμα του καθενός να αρχίσει να ελέγχεται από τη δική του κρίση και τις δικές του αξίες.
Όταν οι αγορασμένες με χρήμα απολαύσεις, αυτές που αποτελούσαν επιλογή των άλλων, των πολλών, επιλογή του παρελθόντος του Εγώ τους θα «ακριβήνουν», η εύκολη απόφαση θα απομακρύνεται και τότε, περιμένουμε, να αρχίσει ο καθένας να κρίνει, να επιλέγει και να αποφασίζει ο ίδιος για τον εαυτό του, για το παρόν του Εγώ του. Τέτοια βήματα αποτελούν επιστροφή προς την κατεύθυνση συνάντησης με το πνευματικό μας Είναι.

Αυτή η αισιόδοξη θέαση της οικονομική κρίσης, όμως δεν εξελίσσεται πάντοτε προς αλλαγές συνειδητότητας. Γιατί η Ύλη ανθρώπων που δεν έχουν πίστη αρχίζει να αγωνιά. Και όταν η Ύλη αγωνιά εγκλωβίζει την προσωπικότητα σε μια κατάσταση βίωσης του θανάτου. Η αγωνία αυτή αποτελεί μεγάλο φραγμό. Φράζουν πολλοί αγαθοί δρόμοι, πολλές καλές προσφορές.
Και είναι διαφορετικό, να αγωνιά κάποιος για την ύλη που χρειάζεται ο ίδιος και οι δικοί του άνθρωποι, ως μέσον επιβίωσης και άλλο να αγωνιά η Ύλη των ανθρώπων, όταν η αυτή η Ύλη έχει συνταυτιστεί με την ίδια την προσωπικότητά τους, ως υπαρξιακή τους ουσία. Αυτό το δεύτερο αποτελεί συνθήκη θανάτου.
Η ύλη χρειάζεται. Και χρειάζεται σε όλους. Χρειάζεται, όμως, σ’ αυτό τον κόσμο ως μέσον και όχι ως προσωπικότητα.
Αυτός που η Ύλη του, σαν να είναι η ίδια του η ύπαρξη, αγωνιά, τώρα που η ύλη ακριβαίνει, είναι εκείνος που δεν γνωρίζει, εκείνος που δεν πίστεψε και δεν αγάπησε, όσο θα μπορούσε και όσο θα έπρεπε, αγωνιά εκείνος που ελπίζει να ζήσει αιώνια κατά τον τρόπο της τωρινής του ζωής, αγωνιά εκείνος που ζει βυθισμένος μέσα στην ύλη, τη λατρεύει και χτίζει μέσα σ’ αυτήν.
Και πάλι υπάρχει η προσωπική ευθύνη, επειδή επέτρεψαν στον εαυτό τους να πιστέψει πως ο Ουρανός και οι θεοί του δεν μας βλέπουν και δεν μας σκέπτονται.
Η αγωνία της Ύλης είναι για τους δειλούς και για τους άπιστους, είναι για τους λιγόψυχους, γι’ αυτούς που έχουν εγκαταλείψει ή θέλουν να εγκαταλείψουν, το δρόμο της λύσης του δράματος της ψυχής τους.

Η άλλη αισιόδοξη πλευρά, που βλέπουμε στην οικονομική αυτή απόληξη μιας μακρόχρονης κακοδιαχείρησης, είναι οι διάφοροι τρόποι έκφρασης της αγανάκτησης και της οργής των νέων, ιδίως, πολιτών και την τόλμη και την εφευρετικότητα με την οποίαν εκφράζονται.
Από τα δίκτυα του Ιντερνέτ ανασύρει κανείς πολλά αισιόδοξα παραδείγματα, καθώς, μάλιστα, οι γνώμες των πολιτών που αντιδρούν, ξεπερνούν τα σύνορα της Ελλάδας και ενώνονται με τη φωνή και την αγανάκτηση και άλλων πολιτών.
Επίσης πυκνώνουν τα υγιή «κινήματα» που προωθούν οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες και ιδίως, σε βασικούς τομείς, όπως εκπαίδευση (ποικίλα σεμινάρια πολύπλευρης επιμόρφωσης με επικράτηση της τάσης προς αυτογνωσία, άρα και αυτοσεβασμού, άρα και αυτοδυναμίας), όπως μέθοδοι βιο- και ομοιο-δυναμικής καλλιέργειας, που ακολουθούν μια ορισμένη φιλοσοφική υποδομή αυτοεκτίμησης και τόλμης για αλλαγή, με κύριο μέτρο το σεβασμό του άλλου, είτε αυτός είναι ο άνθρωπος, είτε είναι η φύση, όπως συστήματα οικολογικής διαβίωσης με τεχνικές ανεξαρτοποίησης από τους παρόχους ενέργειας. Σήμερα είναι πολλοί, πλέον, που σκέφτονται σοβαρά την επιστροφή στην ύπαιθρο, για να ζήσουν, είτε ατομικά, είτε κοινοτικά, μια ζωή στα ανθρώπινα μέτρα μακριά από την εξουσία, από τη μάζα και από τη μιζέρια.
Και ένα από τα πιο σημαντικά που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και που ελπίζουμε ότι θα ενταθεί εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης, είναι η βαθμιαία επικράτηση στη συνείδηση των πολιτών των μεθόδων ολιστικής αντιμετώπισης της υγείας των ατόμων και ιδίως η όλο και πιο διαδιδόμενη γνώση του χειρισμού ενεργειακών μεθόδων θεραπείας, όπως και της χρήσης φυτικών παρασκευασμάτων.
Και μαζί με αυτά βλέπουμε ειρηνικές διαδηλώσεις, καταλήψεις με πλούσιες δραστηριότητες σε διάφορες πόλεις και δραστήριες κινητοποιήσεις για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Όλα αυτά αποτελούν ελπιδοφόρες υπερβάσεις της υλιστικής θεώρησης της ζωής, του ανθρώπου και γενικότερα της φύσης.
Όλα αυτά ακολουθούν και αποτελούν προσαρμογή στα μεγάλα μεταφυσικά «ανοίγματα» του καιρού μας, που μόνο από το παρατηρητήρι της καρδιάς είναι ορατά. Και, ακριβώς, γι’ αυτές τις αλλαγές θα επανέλθουμε.