η συνάντηση με μια παλιά Ψυχή

Ήθελα, τόσα χρόνια, να συναντηθώ με τον Εαυτό μου. Είχα ψάξει στα κρύα σκοτάδια του υπογείου της συνειδητότητάς μου και δεν τον βρήκα. Έψαχνα, τώρα, εκεί έξω στο δρόμο, μέσα στο πλήθος. Έψαχνα για κάποιο χαμογελαστό, σαν από παλιά γνωστό, πρόσωπο, αλλά ήταν όλοι τόσο βιαστικοί. Το αργό ερευνητικό μου βήμα τους καθυστερούσε από τον προορισμό τους.
Με τρόμαζε όμως και η επίμονη σκέψη μου: ναι, να συναντήσω τον Εαυτό μου, αλλά πώς θα καταλάβω τι θα μου πει; πώς θα ξεχωρίσω το Λόγο του από τη γκρίνια του μυαλού μου;
Τότε το αποφάσισα. Θα ρωτούσα το Δάσκαλο. Δεν ντρεπόμουνα πια να του δηλώσω απερίφραστα, ότι ακόμα και μετά από τόσο καιρό εσωτερικής πορείας και έρευνας της Αλήθειας, ακόμα και τώρα δεν είχα δει το πρόσωπο του Εαυτού μου, δεν είχα ακούσει το λόγο του, δεν γνώριζα τη φωνή του.

Είχα φτάσει την καθορισμένη ώρα στο σπίτι του. Μπήκα, πρώτα στο εργαστήρι του όπου ζωγράφιζε από νωρίς το πρωί, καταπώς συνήθιζε κάθε μέρα. Σχολίασε για λίγο τα λουλούδια του αστρικού κόσμου με τα λαμπερά τους χρώματα – διδασκαλία ήταν κι αυτή – και σε λίγο περάσαμε στο δωμάτιο που χρησιμοποιούσε για τις συναντήσεις μας.

Δεν είχα προλάβει καλά–καλά να καθίσω απέναντί του και πριν αποφασίσω να ξεστομίσω την ερώτηση που προετοίμαζα, άρχισε να απαντάει στη σκέψη μου.
- Έχεις την εντύπωση ότι δεν τον γνωρίζεις;
Τι περιμένεις; να συναντηθείς με κάποιον κύριο, να συστηθείτε και να αρχίσετε τη συζήτηση, ενώ θα προσπαθείς από τη φυσιογνωμία του και τις συμπεριφορές του να καταλάβεις αυτόν τον άνθρωπο; Και, μετά, θα περιμένεις κάποια ώρα «να ανοίξει την καρδιά του» και να σου εμπιστευτεί τα μυστικά του;
Αυτός ο άλλος, ο Εαυτός σου, ο πραγματικός, ο μόνιμος Εαυτός, «Εσύ», δηλαδή, δεν έχει πρόσωπο. Ή μάλλον, έχει πάρει σ’ αυτή την ενσάρκωση το δικό σου πρόσωπο, αυτό που χρόνια τώρα κοιτάς στον καθρέφτη σου.
Τον βλέπεις συνεχώς και συνομιλείτε αδιάκοπα. Μέρα νύχτα έχει ανοιχτή για σένα την καρδιά του και σου εξομολογείται τα μυστικά του. Από αυτά καταλαβαίνεις, αν θελήσεις, τον πολιτισμό του, την ωριμότητα της συνειδητότητάς του, αυτή που συγκέντρωσε τόσες χιλιάδες χρόνια, όσα έχει ζήσει η ψυχή σου στη Γη και όπου αλλού.
Σου μιλάει διαρκώς για τα σχέδιά του. Προπαντός σου μιλάει για τις Ανάγκες του. Προσπαθεί να σε κάνει να καταλάβεις, πόσο σημαντικό είναι να ακούσεις τις Ανάγκες του και να τις νοιώσεις δικές σου∙ όπως και είναι.
Ο αληθινός Εαυτός σου, που ψάχνεις να βρεις, είναι η Συνειδητότητά σου και οι Ανάγκες σου.
Ο αληθινός Εαυτός σου Εσύ είσαι και όχι κανένας άλλος!
Εσύ από το μέρος σου προσπαθείς να Τον γνωρίσεις και ο Ίδιος προσπαθεί να σε κάνει να καταλάβεις ποιος είσαι.
Πασχίζει να αντιληφθείς τις Ανάγκες Σου και να ταυτισθείς με αυτό που Είσαι και αγνοείς. Αυτός που ψάχνεις να συναντήσεις είναι Εσύ.
Μόνο που εσύ διαθέτεις, επιπλέον, τη δυνατότητα ικανοποίησης των Αναγκών σας.
Όπως αυτός ο Εαυτός υλοποιήθηκε στη μορφή σου, έτσι εσύ πρέπει να ανταποκριθείς υλοποιώντας της Ανάγκες του, τις Ανάγκες σου.
Αυτές τις ανάγκες, που αποτελούν την Ουσία του Εαυτού σου, τις έχεις ακούσει πολλές φορές. Και θα συνεχίζεις να τις ακούς, μέχρις ότου αποφασίσεις να ολοκληρώσεις την πραγματοποίησή τους.
Ακόμα και τώρα που σου μιλώ, δεν ταυτίζεσαι με τον αληθινό Εαυτό σου. Γι’ αυτό είναι φορές, που με την απόλαυσή σου του προκαλείς πόνο και, πάλι, συχνά, όταν εσύ υποφέρεις, εκείνος σε νοιώθει στο σωστό δρόμο και ελπίζοντας χαίρεται.
Ε, είναι καιρός να συντελεστεί η ταύτιση των δυο εικόνων σε ένα, τον Εαυτό σου. Είναι καιρός να μάθεις να χαίρεσαι, όταν εκείνος χαίρεται, να μάθεις να λυπάσαι, όταν εκείνος λυπάται, αφού δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο Εσύ και στο Εκείνος.

Άκουγα και προσπαθούσα να σκεφτώ. Ένα απροσδιόριστο συναίσθημα φούσκωνε και πίεζε από μέσα το στήθος μου∙ και, όμως, με λύτρωνε.

Ο Δάσκαλος συνέχισε.
- Ας παρακολουθήσουμε τον εαυτό σου.
Όταν εσύ ως το μόνιμο πνευματικό ον, ως η ίδια, πάντα, εγωποιημένη συνείδηση, πλησίαζες να έρθεις στον κόσμο της ύλης, ξέρεις τι πρόβαλες στους γονείς σου; Τις Ανάγκες σου: Ασφάλεια, τρυφερότητα και λίγο γάλα.
Για τους γονείς σου, το παιδί τους που ερχόταν, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μια φωνή από το βάθος της ύπαρξής του, που ζήταγε να φροντίσουν για τρεις Ανάγκες. Οι ανάγκες που ακούστηκαν, όπως σου τις είπα, ήσουν Εσύ!
Και μετά που μεγάλωνες εσύ ήσουν ο Εαυτός σου, που σου ζήταγε ικανοποίηση των αναγκών σου. Πάλι ασφάλεια και τρυφερότητα ζητούσες. Μόνο, που αντί για το γάλα της βρεφικής σου περιόδου, οι καινούργιες ανάγκες για τη φυσική σου επιβίωση είχαν άλλα ονόματα.

Και αργότερα, εσύ ο ίδιος ήσουν, που έψαχνες, πάλι, για την ασφάλεια, την τρυφερότητα και την επιβίωσή σου.
Είχες αρχίσει, πια, να βρίσκεις την ασφάλεια όλο και πιο πολύ μέσα στην πνευματική αυτάρκεια του Εαυτού σου, αν και την απαιτούσες – εξωτερικά -και από τους κοινωνικούς θεσμούς, που είχαν υποχρέωση να σου την προσφέρουν. Και σαν δεν έβλεπες να ανταποκρίνονται οι φορείς των θεσμών, γινόσουν όλο και πιο πολύ ενάντιος – εχθρός θα έλεγα - στην εξουσία, όλο και πιο πολύ οργιζόσουν με τα δείγματα της εγκατάλειψης και της εκμετάλλευσης του πολίτη, τα οποία αντιλαμβανόσουν γύρω σου.
Στη συνάντησή σου με το άλλο φύλο συνέχισες να ψάχνεις και για τρυφερότητα. Και θυμάσαι; ερχόταν στα όνειρά σου η ίδια, πάντα, γυναικεία μορφή και παρακολουθούσε από το μισοσκόταδο, θλιμμένη, τις ανώφελες στάσεις σου στο ταξίδι της συναισθηματικής σου ολοκλήρωσης.

Και σήμερα εσύ είσαι, που ακόμα και αν δεν σου λείπει η συντροφιά μιας γυναίκας, ούτε την εσωτερική σου φύση της γυναίκας ανάστησες, ώστε να ζήσεις μέσα σου την τρυφερή ολοκλήρωσή σου που αναζητείς, ούτε ψάχνεις να βρεις πια τη γυναίκα που περιμένει στα όνειρά σου. Την ταύτισες με το όνειρο και την έθαψες στα όνειρά σου.
Και θέλω σ’ αυτή την ώρα της ζωής μου να σου συστήσω, να προσέχεις, να μη θάβεις τα όνειρά σου∙ εκείνα που βλέπεις στον ύπνο και εκείνα που δημιουργείς ξύπνιος στην ονειροπόλησή σου. Μέσα και από τα όνειρά σου φανερώνεται ο Εαυτός σου, ο αληθινός. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από την απόρριψη του Εαυτού.

Για ασφάλεια πια δεν ψάχνεις αλλού εκτός από την εσωτερική σου πραγματικότητα. Αλλά αυτή η πραγματικότητα σου ζητάει να βασιστείς στη Βούλησή σου και να κάνεις τις απαραίτητες υπερβάσεις και στις αντιλήψεις σου και στις σχέσεις σου, προκειμένου να αποκτήσεις και να γευτείς την πολυπόθητη Ελευθερία σου. Την ελευθερία από τις πλάνες και τη δυνάστευση του Νου σου. Την ελευθερία από την κοινή αντίληψη και τα κοινωνικά δεδομένα.
Η ουσία της ίδιας της ενσάρκωσης στη Γη είναι η απόκτηση της Ελευθερίας από τον κόσμο των περιορισμένων διαστάσεων του χωρο-χρόνου.

- Δάσκαλε, είπα, όταν πια κατάφερα να μιλήσω∙ πώς θα ξεχωρίσω τις ανάγκες τις πραγματικές του Εαυτού μου από εκείνες, που παρουσιάζει κάθε μέρα μπροστά μου η λογική του μυαλού;
- Αν εξαιρέσουμε τις φυσικές ανάγκες, που έχουν όλοι οι άνθρωποι και τις διαχειρίζεται το μυαλό, οι υπόλοιπες δεν είναι Ανάγκες, είναι Επιθυμίες.
Οι Ανάγκες αποτελούν το περιεχόμενο της εσωτερικής σου φωνής.
Το ερέθισμα για την πραγματοποίηση των επιθυμιών το έχεις απ’ έξω∙ από το τι βλέπεις και το τι ακούς γύρω σου. Στο περιβάλλον σου τις διαπιστώνεις και από το περιβάλλον σου παρασύρεσαι να τις υιοθετήσεις με το Νου σου και να τις πραγματοποιήσεις.
Πόσες τέτοιες επιθυμίες έχεις ικανοποιήσει σε όλη τη ζωή σου ως τώρα; πολλές.
Πόσο κρατούσε η απόλαυση από την ικανοποίηση της κάθε επιθυμίας;
λίγο.
Σου εξασφάλισε ποτέ η ικανοποίηση κάποιας επιθυμίας το αίσθημα ασφάλειας που χρειαζόσουν;
Όχι.
Μήπως σου πρόσφεραν την τρυφερότητα που ονειρευόσουν, χωρίς να μπαίνει ανάμεσα το όποιο προσωπικό όφελος, ο εγωισμός, ή κτητικότητα;
Όχι.
Εξαφάνιζαν τις βασικές ανάγκες επιβίωσης;
Πάλι όχι.
Εξακολουθούσες να ζητάς ασφάλεια, να απαιτείς σεβασμό κι ελευθερία έκφρασης της βούλησής σου, να ψάχνεις για τρυφερότητα και να χρειάζεσαι λίγο, πάντοτε, «γάλα».

Πέρασαν χρόνια από τότε.

Η γυναίκα έπαψε να έρχεται στα όνειρά μου∙ ήρθε στην ίδια τη ζωή μου και έφερε μαζί της την τρυφερότητα που ζητούσα. Καθώς με βοήθησε να ολοκληρώσω και την ενηλικίωση της θηλυκιάς φύσης μέσα μου, έμαθα να αγαπώ και μπόρεσα να δίνω αγάπη.
Από τότε ζω στην κατάσταση της ολοκλήρωσης και της πληρότητας∙ Ασφαλής!
Και μπορώ την κάθε στιγμή να απολαμβάνω αυτή την πληρότητα και να μιλώ γι’ αυτήν σε όποιον χρειάζεται να ακούσει.
Όπως, επίσης, τώρα ξέρω τι σημαίνει: Είμαι Εγώ.