Τρίτο χαρακτηριστικό του Ζεύγους, ενός ζεύγους που κινείται ολοταχώς προς το τέλος της μαθητείας επάνω στη Γη, είναι η Αρχή της Μιας Αλήθειας. Εξαιρετικά σημαντικό και αποκαλυπτικό της πνευματικής βαθμίδας εξέλιξης, στην οποία ανήκει το Ζεύγος.
Για να καταλάβουμε την Αρχή της Μιας Αλήθειας, πρέπει να καταγράψουμε τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει η κοινωνία εξαιτίας της απουσίας αυτής της Αρχής.
Βλέπουμε το ίδιο άτομο να εκφράζει κάθε τόσο διαφορετικό πρόσωπο, να παίζει πολλούς ρόλους, να φοράει πολλές μάσκες και να δείχνει σε κάθε περίσταση διαφορετικό εαυτό, διαφορετική «αλήθεια».
Άλλο πρόσωπο με τους φίλους, άλλο στην εργασία, άλλο στο σπίτι, στα παιδιά, άλλο στον προϊστάμενο, άλλο στον υφιστάμενο.
Το φαινόμενο αυτό έχει δυο άμεσα αίτια.
Πρώτη περίπτωση: το άτομο δεν έχει ανακαλύψει μέσα του κάποιο σταθερό και διαρκές δικό του προφίλ, γι’ αυτό υιοθετεί στην κάθε περίπτωση διαφορετική άποψη, ανάλογα με τις διαμορφούμενες στο περιβάλλον του σχετικές αντιλήψεις. Συνήθως πρόκειται για άτομο, που η πίστη στον εαυτό του στραγγαλίστηκε από μικρή ηλικία και η βούλησή του δεν τολμάει να αναδυθεί. Το άτομο αυτό είναι αχθοφόρος των βουλήσεων και των αντιλήψεων των άλλων και ζει κατά συνήθεια και μίμηση.
Στη δεύτερη περίπτωση το άτομο έχει απόψεις. Εντούτοις, οι υπολογισμοί του μυαλού του επιβάλλουν να προσαρμόζει τις εκφράσεις του στις τρέχουσες εξωτερικές συνθήκες, όντας συνειδητά ανειλικρινής απέναντι στους άλλους. Εκφράζεται κάθε φορά διαφορετικά προκειμένου να μη δυσαρεστήσει, να μη σχολιαστεί δυσμενώς, να μην κηλιδωθεί η καλή γνώμη των άλλων για το πρόσωπό του, να μη ζημιωθούν τα συμφέροντά του.
Και οι δυο περιπτώσεις οφείλονται στο ότι η λογική του μυαλού δεν έχει συναντήσει τη λογική της καρδιάς (τον Λόγο του Πνευματικού Εαυτού).
Το άτομο δεν έχει γνωρίσει τη διαρκή και μία Αλήθεια του ώστε να την εκφράζει σε κάθε περίπτωση, αλλά ούτε και την ισχύ της Βούλησής του, ώστε να τολμά κάθε φορά να εκδηλώνει αυτή τη Μία Αλήθεια.
Δεν έχει γίνει ο ιερός γάμος Νου και Καρδιάς μέσα του…
Δίνει, λοιπόν, προτεραιότητα στο νου (υπολογισμός ποσοτήτων, εξωτερική πληροφόρηση, εξωθεν στήριξη). Ετσι το άτομο παραμένει στην ανωριμότητα του νηπίου – στη φάση που τη στήριξη της υποστασιακής ύπαρξής του την είχε εμπιστευθεί στους ενήλικες γονείς. Και παρά την όποια φυσική ηλικία του, εξακολουθεί ως προσωπικότητα να στηρίζει και την πνευματική του ύπαρξη στα ερείσματα που του προσφέρει το κοινωνικό περιβάλλον. Γι’ αυτό και παραμένει πλήρως εξαρτημένος και υποταγμένος στην κάθε ατομική ή συλλογική εξουσία.
Το υποταγμένο άτομο χρησιμοποιεί όλα τα τεχνάσματα προκειμένου να είναι αρεστό στο περιβάλλον του∙ από τις πλαστικές επεμβάσεις στην εξωτερική όψη και τη μόδα που θα σκεπάσει τη σωματική διαφορετικότητα, μέχρι την υποκριτική συμπεριφορά με την οποία θα καλύψει την ποιότητα των αισθημάτων και το διανοητικό του περιεχόμενο. Και πάντα ο Νους θα προσπαθεί να ωραιοποιεί και να εξιδανικεύει την εικόνα του ατόμου απέναντι στο περιβάλλον και, τελικά, απέναντι στον ίδιο τον εαυτό του.
Με την εσωτερική του αληθινή πραγματικότητα δεν έχει ακόμα συναντηθεί, ή δεν την έχει αποδεχθεί. Γι’ αυτό κατασκευάζει και συντηρεί μια ψευδαισθητική εξωτερική εικόνα. Σ’ αυτή κρύβεται, όταν δραπετεύει από την Αλήθεια του, χωρίς να μπορεί να αντισταθεί στην απορρόφησή του από το κενό του υπαρξιακού μηδέν.
Ένα τέτοιο άτομο δεν είναι ακόμα έτοιμο να συμβάλλει σε σύσταση αληθινού Ζεύγους.
Τέταρτο χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα από τον αμοιβαίο έρωτα γνωρίζουν για πρώτη φορά την αληθινή τους Ελευθερία.
Έχουν ζήσει και οι δυο στο παρελθόν σε άλλες σχέσεις ζεύγους∙ και, σχεδόν πάντοτε, υπήρχε βαθμός περιορισμού του ατομικού «χώρου».
Στις καλύτερες περιπτώσεις ενός κοινωνικού ζεύγους πρόκειται για ένα αμοιβαίο αυτο-περιορισμό της ατομικής ελευθερίας, αναγκαστικό όμως «κατά τα ειωθότα», χάριν της συμβίωσης. Αυτός ο αμοιβαίος περιορισμός της ατομικής ελευθερίας μπορεί να συμβαίνει σε ένα ζεύγος αγάπης. Στις άλλες, όμως, τις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι αμοιβαίος και δεν πρόκειται για αυτο-περιορισμό, αλλά είναι μονόπλευρα και άνισα επιβαλλόμενος. Τότε έχουμε μια κατάσταση δουλείας και εκμετάλλευσης, μια σχέση δυνάστη και δυναστευόμενου, που φανερώνεται και στις κοινωνικές τους σχέσεις.
Οι πιο πολλοί στη λέξη «Ελευθερία» αναγνωρίζουν μια κοινή αντίληψη περί ελευθερίας, η οποία προσδιορίζεται από τις συνθήκες, τις ισορροπίες και τις σχέσεις του ατόμου με το περιβάλλον, το κοινωνικό ή και το φυσικό∙ αυτό εννοούν, όταν μιλούν για ελευθερία.
Η εσωτερική Ελευθερία προκύπτει από την αρμονική σχέση του Νου και της Καρδιάς. Αν ο Νους έχει απαγορεύσει την ελεύθερη έκφραση της Καρδιάς, αν το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου μπλοκάρεται από τους εγωιστικούς υπολογισμούς και τους φόβους και τις συνήθειες του αριστερού ημισφαιρίου, αν η λογική της παρούσας προσωπικότητας αντιστέκεται στο λόγο της μόνιμης προσωπικότητας, τότε το καθεστώς της σκλαβιάς και της έλλειψης ελευθερίας βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο.
Έχουμε παραδείγματα ανθρώπων που κακοποιούνται μέσα στην ίδια την οικογένεια και ούτε που περνάει από το μυαλό τους να αντιδράσουν, να απαιτήσουν το σεβασμό που δικαιούνται. Πόσοι είναι οι άνθρωποι που δεν τολμούν να εκφράσουν ελεύθερα τη συναισθηματική τους ευαισθησία, επειδή μπορεί να επισύρουν σε βάρος τους ειρωνικά ή απαξιωτικά σχόλια.
Στις μέρες μας η λογική της Καρδιάς θεωρείται ουτοπιστική. Η αγάπη (με τη συν-χώρεση, την αλληλο-περιχώρηση, το σεβασμό) περιφρονείται ή κρίνεται βλαπτική για τα συμφέροντα των ανθρώπων. Οι θηλυκές αξίες έχουν αποδυναμωθεί και σαν αποτέλεσμα αυτών, το βλέπουμε, η κοινωνία έχει οδηγηθεί στα γνωστά αδιέξοδα.
Η αληθινή ελευθερία αποτελεί σταθερή κατάκτηση και κατάσταση εσωτερικής ολοκλήρωσης. Υπερβαίνει τις περιρρέουσες συνθήκες ζωής και τις μεταβαλλόμενες κοινωνικές ισορροπίες, τις οποίες επηρεάζει κατά τρόπο κβαντικό.
Όσο το κοινωνικό ζεύγος συνίσταται από δύο άτομα, υφίσταται και η διεκδίκηση του ζωτικού «χώρου» του ενός έναντι του «χώρου» του άλλου. Και όσο πιο πολύ ισορροπούν αυτές ο ατομικές ανάγκες στο ζεύγος, τόσο εδραιώνεται η αρμονική συμβίωση.
Στο Πνευματικό Ζεύγος, όμως, δεν έχουμε απλώς επιτύχει την ισορροπία «χώρων», αλλά έχει επιτελεσθεί αλληλοδιείσδυση, ή «αλληλοπεριχώρηση» και ταύτιση των πνευματικών ουσιών: «Συνουσία»!
Υπάρχει, πλέον, μια Δυαδική Μονάδα σε όλα τα επίπεδα ύπαρξης. Τα δυο μέλη του Ζεύγους κινούνται σε ένα «χώρο». Πρόκειται για τον Ένα Πνευματικό τους χώρο που εκφράζεται και στη συναισθηματική και στη διανοητική ζωή του Ζεύγους και αντανακλά και στη σωματική τους συνεύρεση. Είναι το Ένα, το οποίο αντιστέκεται και στις πιέσεις του περιβάλλοντος, επειδή είναι Ένα. Γι’ αυτό και το αίσθημα που διακατέχει τα άτομα ενός τέτοιου Ζεύγους είναι η ευτυχία της ανεξαρτησίας τους. Ανεξαρτησία εσωτερική και εξωτερική.
Οι σιωπές τους είναι πυκνοί διάλογοι, οι αποχρώσεις του συναισθήματος απλώνονται αμοιβαία στα ενεργειακά τους κέντρα και η ένταση των οργασμών ολοκληρώνει την Ένωση.
Τίποτε δε λείπει από αυτό το Ένα. Το Ζεύγος ζει σε κατάσταση πληρότητας, άρα και σχετικής Αυτάρκειας.
Η αυτάρκεια αποτελεί κατάσταση του Απολύτου. Μερίδιο αυτής γεύεται ο άνθρωπος μέσα στο Ζεύγος. Και τότε συνειδητοποιεί ότι η Ελευθερία συνοικεί με το Ζεύγος.
Η αίσθηση της Αυτάρκειας επαναφέρει στην περίοδο του πλήρους Αδάμ. Ο Παράδεισος στον κόσμο της χωριστικότητας!
Βίωση του Εκεί από εδώ.
Πέμπτο χαρακτηριστικό είναι ότι τέτοια ζευγάρια είναι έτοιμα για κάθε είδους υπέρβαση.
Όλα τα αγαπημένα ζευγάρια είναι αποφασισμένα για μικρές ή μεγάλες υπερβάσεις, άσχετα αν αυτές οι υπερβάσεις θα προκαλέσουν συγκρούσεις με τους πολλούς. Μιλούμε για τις υπερβάσεις έναντι της κοινωνικής τους υπόστασης. Συνθήκες εργασίας, μοντέλα κοινωνικών σχέσεων, συγγενικοί και φιλικοί δεσμοί, ποικίλες εξαρτήσεις από τη γνώμη και την «εξουσία» των άλλων, ή από τις ισχύουσες και εν πολλοίς ισχυρές αντιλήψεις του περίγυρου. Αυτή, εξάλλου είναι η δύναμη του έρωτα.
Εδώ, όμως, μιλούμε για υπερβάσεις έναντι του ίδιου του εαυτού τους. Αυτές έχουν να κάνουν με εμμονές ριζωμένων αντιλήψεων και εθισμών, ποικίλες φοβίες, κοινωνικές αξίες, ηθικές πλατφόρμες, μεταφυσικές προσεγγίσεις, παράλληλη διεύρυνση συνειδητότητας, κοινή κατεύθυνση και ταυτόσημος προσανατολισμός. Όλα αυτές οι υπερβάσεις είναι που συμβάλλουν σε κοινή, ταυτόχρονη και συντομευμένη πορεία στη διαδρομή της πνευματικής τους εξέλιξης.
Έκτο στοιχείο που υπάρχει στα περισσότερα από αυτά τα Ζεύγη είναι: η ταύτιση σε ότι αφορά στην εκτίμηση του σημαντικού ή μη στη ζωή τους.
Αυτή η ταύτιση στην κοινή αξιολόγηση των καταστάσεων και γεγονότων αποτελεί εξαιρετικά θετικό παράγοντα, διότι καταρχήν αποτρέπονται οι διαφορές και οι όποιες τριβές που θα δημιουργούσε ο Νους ανάμεσα στο Ζεύγος.
Αφετέρου για τα μέλη ενός τέτοιου Ζεύγους δεν παρουσιάζεται ποτέ κανένας λόγος φυγής από το παρόν, είτε αναπολώντας το παρελθόν, είτε ανησυχώντας για το μέλλον. Τα μέλη ενός τέτοιου Ζεύγους κατεξοχήν εστιάζονται και ζουν στο παρόν, γι’ αυτό είναι ευγονικά. Κάθε ζεύγος μπορεί να δημιουργήσει, αλλά ωστόσο μόνο το αληθινό Ζεύγος μπορεί να γεννήσει.
Η δημιουργία είναι μια διεργασία μέσα στη διπολικότητα, ενώ η γέννηση είναι μια συνθήκη που ξεπερνά τη διπολικότητα και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, αυτοί που μετέχουν σ’ αυτήν, δεν είναι δέσμιοι του διπολισμού (έχοντας βιώσει και εγκαθιδρύσει το Ένα).
Η συνεχής επαφή με την αστείρευτη πνευματική τους πηγή τροφοδοτεί διαρκώς τον έρωτά τους με αποτέλεσμα να μη διακόπτονται, να μην ατονούν οι αμοιβαίες εκδηλώσεις του έρωτα. Η αληθινή Αγάπη ρέει διαρκώς και γι’ αυτό συντηρεί μια μόνιμη διάθεση για εκφράσεις τρυφερότητας.
Αυτή η Αγάπη έχει τη γλυκύτητα ενός μελλοντικού ονείρου και τη λιτότητα του ανθρώπου που αισθάνεται πλήρης και ολοκληρωμένος.
Και τα παιδιά μιας τέτοιας Αγάπης, όπως είναι η Πίστη και η Ελπίδα, περισσεύουν ανάμεσά τους, έτσι ώστε το κύριο χαρακτηριστικό της ατμόσφαιρας που επικρατεί στο Ζεύγος είναι η Αισιοδοξία.
Αυτή η κατάσταση ενισχύεται και από το ότι η ψυχική άμυνα του Ζεύγους έναντι ορατών και άμεσων και έναντι αόρατων κακόβουλων επιθέσεων είναι πιο αποτελεσματική. Έγκαιρα γίνεται αντιληπτή μια ψυχική επίθεση και η άμυνα είναι κοινή, συνήθως δε εύκολα προσδιορίζεται και ο αποστολέας του δηλητηριώδους βέλους. Τα μέλη του Ζεύγους από κοινού αναλαμβάνουν τόσο την εργασία αποκατάστασης της αιθερικής βλάβης, όσο και τη διαδικασία μετουσίωσης του βέλους.
Και όπως συμβαίνει σε όλα τα αγαπημένα ζευγάρια, είναι επίσης κοινή, (και πιο ορθή και αποτελεσματική) η αντιμετώπιση των καθημερινών δυσκολιών.
Έβδομο.
Κοινό πνευματικό παρελθόν.
Τα μέλη ενός τέτοιου Ζεύγους ανήκουν στην ίδια πνευματική οικογένεια (είναι πνευματικά συγγενείς) και ανήκουν στην ίδια «τάξη» και «φύση».
Συχνά έχουν παράλληλες ή και κοινές διαδρομές πολλών δοκιμασιών και ενσαρκώσεων με αντίστοιχα μαθήματα εξέλιξης.
Συνήθως έχουν πετύχει (από το παρελθόν, σε αρκετές ενσαρκώσεις) τη σιγουριά της αυτοβεβαιωμένης προσωπικότητας - επομένως η ροή του Πνευματικού λόγου (του λόγου της καρδιάς) προς την προσωπικότητα της τρέχουσας ενσάρκωσης δε βρίσκει σημαντικά εμπόδια.
Στην παρούσα ένωση οι φορείς του Ζεύγους συχνά έρχονται μέσα από σκοτεινά εμπόδια και συναντούν τη φωτεινή συμπληρωματικότητά τους.
Και η συνεύρεση του Ζεύγους περνάει από μια αυθόρμητη διαδικασία, που καθιστά τον άνδρα φωτεινό στο κεφάλι του και τη γυναίκα φωτεινή στην καρδιά της (διαύγεια και ακτινοβολία).
Με την ένωση των φορέων του Ζεύγους, ανοίγονται τα πεδία συνειδητότητας έτσι, που να οδηγούν τη γυναίκα στο κεφάλι του άντρα της και τον άνδρα μέσα στην καρδιά της γυναίκας του.
Σαν άτομα είναι εξόχως διαισθητικά με το προνόμιο της εύκολης επικοινωνίας με τον Ουρανό. Οι γυναίκες, ιδίως, είναι κανονικά Διάμεσα («μέντιουμ»), που εξαιτίας της ιδιάζουσας αυτής κατάστασης συχνά αμφισβητείται και παρεξηγείται.
Μια και αναφερθήκαμε σε σχέσεις από προηγούμενες ενσαρκώσεις, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι στην κοινωνία δημιουργούνται ζευγάρια που έχουν μεταξύ τους «ανοιχτούς λογαριασμούς», χρεο-πιστωτικά κατάλοιπα (το κοινώς λεγόμενο «κάρμα»). Το χαρακτηριστικό σ’ αυτά είναι ότι μόλις εξοφληθούν τα «χρέη» παρασύρουν και το ζεύγος σε διάλυση.
Για τη δημιουργία ενός Ζεύγους σαν αυτό στο οποίο αναφερόμαστε, θα πρέπει το παρελθόν των δύο ψυχών να έχει μεν οικοδομήσει μια πνευματική συνάφεια, αλλά χωρίς πολύ σημαντικές εκκρεμότητες. Τότε μόνο εγκαθίσταται και ευδοκιμεί η πνευματική αγάπη σε ένα Ζεύγος.
Το όγδοο χαρακτηριστικό ενός τέτοιου Ζεύγους έχει να κάνει με τα τελευταία βήματα της πνευματικής τους εξέλιξης, που διανύονται από κοινού και ταυτόχρονα.
Αυτό βεβαιώνεται από τις πνευματικές εμπειρίες και των δυο τους, από τις οποίες έχουν αρκετά και συγκεκριμένα δείγματα.
Ο καθένας τους είχε, ως τότε, την προσωπική πορεία του, που την παρακολουθούσε και η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, μπορεί να είχε ανακοπεί. Αυτό το γνώριζε ο ίδιος και στεναχωριόταν για την ανακοπή. Εξαιτίας αυτής της ανακοπής, το ξέρουν από τώρα, ότι αναγκαστικά θα επανέλθουν στη Γη, για να προωθηθεί και το τελευταίο μέρος της οφειλόμενης διαδρομής.
Και, ξαφνικά ο Έρωτας, το Ζεύγος.
Από τα πρώτα κιόλας βήματα, το νοιώθουν, ξεπερνούν το σημείο της ανακοπής. Ένα, μάλιστα, από τα χαρακτηριστικά ενός ευλογημένου Ζεύγους είναι, ότι ο καθένας αναγνωρίζει την ευεργετική επίδραση του άλλου στη ζωή του, τον ευχαριστεί και ευγνωμονεί γι’ αυτό τον Ουρανό. Νοιώθει τον άλλον σαν έναν άγγελο σταλμένο να τον πάρει από το χέρι για να τον οδηγήσει να συνεχίσει και να τελειώσει την εξέλιξή του. Η δε συμβίωση κινείται τόσο ομαλά, ώστε να μην επιβαρύνεται κανένας με αρνητικό, χρεωστικό υπόλοιπο, που να απαιτήσει επανενσάρκωση για την εξόφληση.
Από αυτό προκύπτει η εντυπωσιακή για τους τρίτους διπλή ταύτιση.
Είναι, πρώτα, η ταυτόχρονη σύλληψη διαφόρων σκέψεων και η διατύπωσή τους με τον ίδιο τρόπο. Και το ταυτόχρονο, επίσης, είναι σημαντικό χαρακτηριστικό. Όταν λείπει το ταυτόχρονο στη βίωση των εμπειριών υπάρχει δυσαρμονία.
Μετά έχουμε την ίδια «σύμπτωση» και στις επιθυμίες, στα ενδιαφέροντα, στις εμπνεύσεις, στις σκέψεις, στις ψυχικές διαθέσεις, στην ψυχολογία της στιγμής, στην ίδια πρόσληψη από το περιβάλλον και στην ίδια ερμηνεία των γεγονότων: ένας φωτεινός αγωγός που συνενώνει τους ρυθμιστές της καρδιάς με αυτούς της κεφαλής.
Το κοινωνικό Ζεύγος είναι ένα κοινό ρεύμα της Πνευματικής Αγάπης και του Έρωτα, όπου ο έρωτας είναι η αναπνοή της αγάπης και όπου το σπέρμα αποτελεί Άρτο Ζωής και Ουσία Αιώνων. Ο Έρωτας είναι που θα εναρμονίσει το ζεύγος και θα σμίξουν οι πνοές τους, ώστε να μην υπάρξει κανένα νοητικό, ή συναισθηματικό εμπόδιο. Τότε το Άνω γονιμοποιεί το Κάτω. Και το Κάτω διεισδύει στις Άνω σφαίρες και ολοκληρώνεται η μεταφορά των Συνειδήσεων από τον έναν κόσμο στον άλλον.
