η Ηθική της Βούλησης, Ελευθερία και Αντίσταση

Τσικνοπέμπτη.

Στις γειτονιές της Αθήνας ξεχειλίζουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα έξω από τα φαγάδικα, ενώ στην Ιερισσό οι σιδερόφρακτοι ανεγκέφαλοι των ΜΑΤ επιτίθενται στους μαθητές των σχολείων με τα χημικά.

Κι ανάμεσα από τους καπνούς της διάχυτης τσίκνας διαβάζω: «Όταν ο θάνατος, η καταστροφή του περιβάλλοντος και η αδικία γίνονται νόμος, τότε η αντίσταση και ο αγώνας για τη γη και την ελευθερία γίνονται καθήκον»

Και συντάσσομαι!

Ακούω κραυγές πολιτών: «Ζούμε σφαγή.» «Μας προετοίμαζαν για έναν εργαζόμενο ανά οικογένεια∙ τώρα μας ετοιμάζουν για το ένας νεκρός ανά οικογένεια.» «Έχουμε πόλεμο.» «Αδειάζουν λογαριασμοί. Ποιοι κλέφτες με καλάσνικοφ…; Το Κράτος τα κλέβει…» «Οι γέροι δε φοβούνται έξω από την τράπεζα για τη σύνταξή τους. Φοβούνται την τράπεζα από μέσα!»

Και συμφωνώ!

Διαβάζω: «Κι εμείς περιφέρουμε τα άδεια μας κουφάρια ντυμένα με πολύχρωμες δικαιολογίες, αρωματισμένα με την δυσωδία του φόβου μας...κινούμενες διαφημίσεις επιθυμιών, νεκρικές πομπές ημιθανών.»

«Σάπισε το μυαλό σου. Βρομάει πτώμα η ζωή σου. Προβάλεις την ευθύνη σου στους άλλους.»

Έ, Έλληνες, ξυπνήστε!

Δεν είναι ρητορικές κορώνες ανεύθυνων κομματαρχίσκων, ούτε αποτελούν συνθηματικές φράσεις επαγγελματιών του συνδικαλισμού. Ούτε είναι στίχοι κάποιου αδόκιμου ποιητή.

Περιγραφή της πραγματικότητας είναι. Περιγραφή από ευαίσθητες ψυχές που περπατούν με ανοιχτά τα μάτια και οσφραίνονται τις μυρωδιές της σαπίλας και του θανάτου. Περιγραφή μιας πραγματικότητας που κινείται στις συχνότητες του πένθους.

Εμείς οι πιο παλιοί, όταν ήμασταν νέοι ακούγαμε: ο τρίτος πόλεμος θα αρχίσει από κάποιο λάθος με τα πυρηνικά όπλα. Πόσο γελαστήκαμε! Ο πόλεμος άρχισε, είναι ήδη στη χώρα μας με τη διάσπαση του πυρήνα της ανθρώπινης ουσίας μέσα στους εγκέφαλους της εξουσίας.

Πολιτική και θρησκευτική εξουσία και ΜΜΕ μαζί με βιομηχανίες εκμετάλλευσης και θανάτου. Η τρέλα του μεγαλείου σε συνεργασία με την τρέλα της απληστίας.

Πόλεμος! Πείνα! Θάνατος!

Προσπαθώ να βρω διαφορές του σήμερα από τη γερμανική κατοχή.

Και τότε υπήρχε η κατάργηση των ελευθεριών, όπως και τώρα. Η αβεβαιότητα για το αύριο, όπως και τώρα. Η φθήνια της ανθρώπινης ζωής, όπως και τώρα. Οι επιτάξεις, οι κατασχέσεις.

Υπήρχαν οι αδιάφοροι, οι συμβιβασμένοι, οι προδότες, οι συνεργάτες, οι δοσίλογοι, οι μαυραγορίτες, όπως και τώρα.

Και βασανιστές, όπως και τώρα.

Τότε υπήρχαν οι Γερμανοί.

Τώρα είναι αυτοί που κατέστρεψαν την παιδεία, την ασφάλιση, την υγεία, το φυσικό περιβάλλον. Είναι η κοινοβουλευτική δικτατορία που κατάργησε το δικαίωμα στην εργασία, στην πληροφόρηση, στην ασφάλεια, στη ζωή. Που απεμπόλησε την Ηθική της Ισότητας, της Δικαιοσύνης, της Ελευθερίας. Και που πολεμά με κάθε μέσον το όνειρο της πανανθρώπινης Αδελφότητας.

Είναι αυτοί που λεηλάτησαν με χαρακτηριστικό θράσος και άμετρη αυθαιρεσία την κρατική και τη φυσική περιουσία της χώρας, τις Αξίες και τα Όνειρα.

Τότε οι βιομηχανίες παρήγαγαν για την πολεμική μηχανή δηλητηριώδη αέρια για τα χαρακώματα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οβίδες. Και τώρα παράγουν σε αφθονία δακρυγόνα και οβίδες - κρότου λάμψης.

Τότε άρπαζαν το απόθεμα χρυσού των κρατών και τώρα έχουν ξεχυθεί για να αρπάξουν το απόθεμα του μεταλλεύματος της Χαλκιδικής.

Και πάντα συμμέτοχοι στη διεθνή και τοπική εξουσία τα ίδια πρόσωπα. Και στο υποβολείο οι ίδιοι να κινούν τα νήματα και να διατηρούν τη συνέχεια του στόχου: περισσότερα χρήματα, μεγαλύτερη δύναμη

Βασανιστήρια και τότε, όπως και τώρα.

Τότε βασανίζονταν κάποια άτομα και δολοφονούνταν ομαδικά κάτοικοι κάποιων χωριών, για να κοιμούνται ήσυχοι οι κατακτητές.

Σήμερα βασανίζεται και δολοφονείται η πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας, επειδή έτσι ικανοποιούνται τα ζωώδη ένστικτα των υπανθρώπων της εξουσίας.

Αλήθεια, έχει πολύ ενδιαφέρον η ψυχογραφία των βασανιστών και των δημίων που αναλαμβάνουν πρόθυμα το έργο τους σε κάθε εποχή.

Δεν πιστεύω ότι γεννιούνται με σημαδεμένο το γενετικό υλικό τους, για να καταλήξουν μισητοί εγκληματίες.

Είναι ψυχές, σαν όλες τις άλλες, οι οποίες έρχονται καλοπροαίρετα για να συνεχίσουν την πνευματική τους εξέλιξη.

Δυο είναι οι παράγοντες που προκαλούν τη διαστροφή της προσωπικότητάς τους και τους εκτρέπουν από τη φυσική τους κατεύθυνση.

Ένα οικογενειακό περιβάλλον καταπιεστικό, που συνθλίβει τη διαμορφούμενη προσωπικότητα και μια παιδεία ανεπαρκής για να προετοιμάσει υγιείς πολίτες.

Και υγιής πολίτης σημαίνει:

1) Αυτοεπίγνωση της αυτόνομης προσωπικής αξίας του. Επομένως και της Βούλησής του, άρα και απαίτηση σεβασμού της ελεύθερης έκφρασής της.

2) Σεβασμός της διαφορετικότητας του άλλου προσώπου.

3) Αναγνώριση των ίδιων Δικαιωμάτων στον κάθε άνθρωπο.

4) Συνειδητοποίηση της προσωπικής ευθύνης έναντι της συλλογικότητας.

5) Καθιέρωση στην πράξη της ζωής την εκπλήρωση των Καθηκόντων του ενός απέναντι στις Ανάγκες του άλλου.

Έτσι εξασφαλίζεται η υγεία της Κοινωνίας, όπου δεν υπάρχει η ανάγκη διεκδίκησης Δικαιωμάτων, αλλά ούτε και το ρουσφέτι και η εξάρτηση, που συντηρούν την παθολογία των προσώπων που μας κυβερνούν.

Δύο είναι οι συνιστώσες για μια ευημερούσα και δίκαιη πολιτεία:

η Γενική Παιδεία και

η Φυσική Δημιουργία στον παιδαγωγικό της ρόλο.

Η γενική Παιδεία – παράλληλα με την όποια ειδική εκπαίδευση - θα αποτελεί το πρώτιστο και θεμελιώδες εφόδιο του ατόμου. Ο δε απόλυτος σεβασμός προς τη Φυσική Δημιουργία θα καθορίζει τη δίκαιη σχέση Ανθρώπου  και Φυσικού περιβάλλοντος.

Κι όμως επί σαράντα περίπου χρόνια το πολιτικό κατεστημένο στη χώρα μας έχει καταλύσει την Παιδεία και καταστρέφει συτηματικά την Ελληνική φύση.

Αυτές είναι οι Αρχές μιας υγιούς φιλοσοφίας (οντολογίας) ανεπηρέαστης από θρησκευτικές αλλοιώσεις.

Σε μια κοινωνία που εδράζεται πάνω σ’ αυτές τις Αρχές ελαχιστοποιείται η εγωκεντρικότητα του ατόμου, η οποία, επίσης, αποτελεί φυσική τάση στην όλη ακολουθία της πνευματικής του εξέλιξης.

Εάν δεν εξασφαλίζονται αυτές οι συνθήκες στο περιβάλλον, όπου αναπτύσσεται αυτοεπιγνωσιακά το κάθε άτομο, τότε η εγωκεντρικότητα επιτείνεται και παρατείνεται χρονικά, ώστε τείνει να χαρακτηρίζει το άτομο σε όλη του τη ζωή, ή σε μεγάλο τουλάχιστον μέρος αυτής.

Τότε αυτή η ανθρώπινη προσωπικότητα παραμορφώνεται και πλέον γίνεται εγκληματική προσωπικότητα. Ανάλογα δε με το βαθμό επιρροής που κατάφερε να έχει στην εξωτερική κοινωνική ιεραρχία το έγκλημα θα κατευθύνεται κατά μεμονωμένου ατόμου ή κατά συλλογικότητας.

Τέτοιες παθολογικές προσωπικότητες μας διοικούν και σήμερα. Αλλά και ακόμα μας εξουσιάζουν με τη συνδρομή του Κεφαλαίου, την αδιαφορία των άδειων κουφαριών ντυμένων με πολύχρωμες δικαιολογίες  και  με την δυσωδία του φόβου.

Στον πόλεμο του 40 η ανάγκη και η περηφάνια οργάνωσε την Αντίσταση και την Ανυπακοή. Αυτό είναι και το σημερινό χρέος όλων.
Ανυπακοή και Αντίσταση. Πιο συμμετοχικά, πιο συστηματικά, πιο δικτυωμένα και σε κάθε τομέα της καθημερινότητας.

Από γειτονιά σε γειτονιά, από δίκτυο σε δίκτυο, από παζάρι σε παζάρι, από την αμεσότητα των ανταλλαγών στις καλλιέργειες της αυλής.

Και για την ενημέρωση να κλείνουν οι τηλεοράσεις και να ανοίγουν καινούργιοι δρόμοι δικτυακής επικοινωνίας.

Να συναντιόμαστε να μιλούμε και να γράφουμε.

Στη μια μεριά θα χτίζουμε το συλλογικό όραμα ενός φωτεινού ειρηνικού μέλλοντος, με εργασία και έκφραση για όλους, επάρκεια τροφής και προώθηση της Τέχνης σε κάθε μορφή.

Και από την άλλη να αντιστεκόμαστε με τόλμη και αποφασιστικότητα για την ανατροπή του σαθρού και φαύλου οικοδομήματος της εξουσίας.

Υπάρχουν κιόλας τα σημάδια για το ξέσπασμα της γενικής αγανάκτησης. Στην Ελλάδα του ατομικού βολέματος και της έλλειψης συλλογικής ευθύνης αργεί το ξέσπασμα. Αλλά όταν το ξεβόλεμα αγγίξει περισσότερους και η οργή θα περισσέψει, θα έρθει και η έκρηξη.

Όλο το κύμα της δίκαιης οργής και της φυσικής αγανάκτησης που διαρκώς γιγαντώνεται θα έρθει η ώρα που δεν θα το συγκρατεί ούτε το τοίχος των ξεπλυμένων εγκεφάλων των φρουρών της εξουσίας, ούτε τα χημικά τους παραπετάσματα.

Ξυπνήστε Έλληνες, δείτε τα σημάδια του πολέμου και της κατοχής γύρω σας και αφήστε έστω τη δύναμη της οργής να καλύψει την απόσταση ανάμεσα σε σας και στην Εξουσία. Να γίνουμε όλοι ένα κύμα.

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι ποτέ δεν έχω χώρο στην καρδιά μου για μίσος. Ούτε απολάμβανα ποτέ εκδηλώσεις βίας.

Όμως πάντα θα συμμετέχω σε αλλαγές και ανατροπές. Πάντα θα εναντιώνομαι στον εφησυχασμό και τη συνήθεια.

Και χρειάζεται πίστη στο όραμα του μέλλοντος. Και τόλμη, μνήμη και υπευθυνότητα. Για να γίνει η ανατροπή του σημερινού εχθρού.