καλώς ήλθες, κύριε Μοσκοβισί

Είχαμε σχεδόν ξεχάσει ότι η δύναμη του δυνάστη είναι η αδυναμία του δυναστευόμενου.

Είχαμε ξεχάσει ότι το θάρρος της  Ευρώπης ήταν η έλλειψη θάρρους και τόλμης της Ελλάδας.

Μπορεί, βέβαια, να μην ήταν μόνο έλλειψη θάρρους και τόλμης του Έλληνα, αλλά να ήταν και ανικανότητα ή και προδοσία.

Πάντως είχαμε ξεχάσει ότι το θράσος που εκδήλωνε η Ευρώπη, ήταν η μάσκα που έκρυβε την αδυναμία της και το φόβο της.

Καλώς ήλθες, παραμονές εκλογών, κύριε Μοσκοβισί, αρμόδιε επί των χρηματικών υποθέσεων της Ευρώπης, για να μας φέρεις το μήνυμα της αισιοδοξίας. Γιατί, όλα, σχεδόν, τα ΜΜΕ, όργανα του Κεφαλαίου και της υποταγμένης πολιτικής εξουσίας, επιχειρούν συστηματικά να μας τρομοκρατήσουν, για τον "κίνδυνο" της Ελλάδας να φέρει - επιτέλους - στην εξουσία αριστερό κόμμα. Επιχειρούν να ελαχιστοποιήσουν την ελπίδα στην Ελευθερία και την πίστη στη δύναμη του Ανθρώπου.

Το πρόγραμμα των συναντήσεών σου – με όλους εκτός από το αυριανό πρόσωπο της Ελλάδας - ομολογεί, πια, ολοφάνερα το φόβο σου, το φόβο της Ευρώπης σου στο ενδεχόμενο να αναγκαστεί να συνομιλήσει με την Αξιοπρέπεια και να αντιπαρατεθεί με το Φιλότιμο.

Η Ευρώπη, όπως και κάθε δουλική νοοτροπία φοβάται καθέναν που δεν φοβάται!

Η Ευρώπη δεν ξεχνάει, ότι από την Ελλάδα ξεκίνησε όλο το κύμα ανατροπής του θρησκευτικού σκοταδισμού και της πολιτικής υποδούλωσης. Και τώρα φοβάται την αντιπαράθεση με απελευθερωμένες και διαυγείς συνειδήσεις πολιτών.

Η Ευρώπη τρομάζει, όταν δεν έχει μπροστά της τρομαγμένους συνομιλητές.

Η Ευρώπη, ως πολιτική εξουσία με τη δύναμη του πλούτου δεν μπορεί να εννοήσει, ούτε να μετρήσει τη δύναμη της Ανθρώπινης Βούλησης.

Και τώρα η Ελλάδα βούλεται να διεκδικήσει την Αξία του Ανθρώπου.

Στο κάτω-κάτω, εκεί που την έχουν καταντήσει οι «σωτήρες» της, δεν έχει πού να ακουμπήσει, παρά μόνο στις αιώνιες Αξίες, που φέρουν ελληνικές υπογραφές του μακρινού παρελθόντος της.

Τις υπογραφές των πρόσφατων εξήντα περίπου ετών μόνο σε «μνημόνια» ηττοπάθειας και προδοσίας τις βρίσκει η ιστορία.

Αλλά η Ελλάδα δεν έχει και τι άλλο να χάσει. Κι αν κάτι απόμεινε, μας έχει κιόλας προειδοποιήσει το τρικέφαλο έκτρωμα, ότι κι αυτό στους επόμενους μήνες θα μας το πάρει.

Διαφθορά, λεηλασία και προδοσία το πρόσωπο της πολιτικής εξουσίας. Διαστροφή, απάτη και ψέμα η εικόνα της «μαζικής ενημέρωσης». Και οι δυο μηχανισμοί του Κακού στο φόντο της παθητικής συνενοχής της θρησκευτικής εξουσίας.

Καλώς ήλθες, κύριε  Μοσκοβισί, τρομαγμένε ξένε, για να μας θυμίσεις, ότι ήρθε η ώρα να αναμετρήσει ο καθένας μας το μεγαλείο της ανθρώπινης Αξίας, να ορθώσει την εσωτερική δύναμη της Αξιοπρέπειας και του Δικαίου και να τιμήσει το Πρόσωπό του.

οι σπόροι και ο Σπορέας

Τούτες τις μέρες η πολιτική εξουσία της Ευρώπης μεταξύ των προεκλογικών ζυμώσεων απασχολείται και με το θέμα των σπόρων.

Είναι και πάλι που η σκευωρία του Κεφαλαίου προσπαθεί να επισημοποιήσει ένα ακόμα βήμα για την υποδούλωση του πολίτη της Γης.

Οι Σπόροι!

Αν το Κεφάλαιο πετύχει να αποκτήσει πνευματικά δικαιώματα στα φυτά και μονοπωλιακό έλεγχο των σπόρων, θα έχει σχεδόν πλήρη τον ποιοτικό και ποσοτικό έλεγχο της τροφής ανθρώπων και ζώων. Δηλαδή θα βασιλεύει επί της ανθρωπότητας της Γης με ψευδαίσθηση θεϊκής εξουσίας.

Η τρέλα της εξουσίας οδηγεί στην τέλεια παραφροσύνη.

Τρεις είναι οι Εξουσίες, που έχουν δηλώσει υποταγή στην Ύλη και στο Κεφάλαιο και καταδυναστεύουν τον άνθρωπο με το δικό της τρόπο η καθεμιά.

Τα χαρακτηριστικά της Πολιτικής Εξουσίας είναι η ανικανότητα, το θράσος και η αναίδεια στην παραγωγή νόμων, που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η συνενοχή της Θρησκευτικής Εξουσίας εκφράζεται με τη σιωπή και το πρόσωπο της φαρισαϊκής υποκρισίας.

Και το αμέτοχο των ακαδημιών των «γραμμάτων» και των «καλλιτεχνικών» συντεχνιών χαρακτηρίζει το «αφ’ υψηλού» υποταγμένο της μετριότητας.

Ποιοι μένουν για να αντιτάξουν ορθοφροσύνη και γενναιότητα αντίστασης; λίγοι συνειδητοί πολίτες χωρίς μεγάλες δυνατότητες παρέμβασης, χωρίς μέσα πρόσβασης στην ενημέρωση των πολλών και συχνά αποκλεισμένοι με το χαρακτηρισμό του ουτοπιστή, του γραφικού, ή του επικίνδυνου.

Και οι πολλοί; Φοβισμένοι και καταθλιπτικοί, χωρίς παιδεία ουσίας, χωρίς περηφάνεια πνευματικής καταγωγής, να στεγάζουν την αδυναμία τους σε κομματικές διελκυστίνδες, σε σωματειακές δραστηριότητες, σε ευκαιρίες εκμετάλλευσης της κρίσης, ή σε «αθώες» και ευχάριστες παρεΐστικες απασχολήσεις. Και από τη μια να αυτό-αναλώνονται σε έργα «κοινωνικής μέριμνας», απαλύνοντας στη συνείδηση των πολλών τη σκληρότητα της Εξουσίας, ενώ από την άλλη να καταβάλλουν συνεπέστατα το κόστος της διαφημιζόμενης κατανάλωσης, ή το αντίτιμο της θρησκευτικής πατέντας, ή να κραδαίνουν αλυσιτελείς μεταπτυχιακούς τίτλους.

Και μια και μίλησα για πατέντα είναι, ακριβώς, η λεπτομέρεια που φανερώνει τη σχέση του Κεφαλαίου με τη Θρησκευτική και την Πολιτική εξουσία. Το πιο θανατηφόρο κράμα!

Εδώ συνδέονται οι σπόροι και ο Σπορέας.

Από τότε που ο άνθρωπος βρέθηκε αιχμάλωτος στην Ύλη, ο Θεός του έδωσε τρία δώρα.

·        Πρώτα τους Νόμους Του για να ελευθερωθούν τα παιδιά του, οι χτίστες του Σύμπαντος, από τα δεσμά της Εωσφορικής Αταξίας.

Ευτυχώς, αυτοί οι νόμοι λειτουργούν αρμονικά στο Σύμπαν κατά τρόπο που ούτε άνθρωπος, ούτε διάβολος μπορεί να παρέμβει στη λειτουργία τους.

·        Το δεύτερο δώρο Του ήταν οι Σπόροι, προκειμένου να συμπληρωθεί η ελευθερία του ανθρώπου με τη διατροφική του αυτάρκεια. Με αυτό το δώρο πορεύτηκε ως τους τελευταίους αιώνες.

Ακόμα και τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής του με ρύζι και στάρι, με λάδι και κρασί τα σημάδευε. Στη διάταξη των σπόρων του μήλου αποτυπώθηκε η συμπαντική εικόνα του ανθρώπινου όντος, στους σπόρους του ροδιού η γονιμότητα, στους σπόρους των λουλουδιών αποθηκεύτηκαν τα ιάματα, και το άρωμά τους χρησιμοποιούν οι Άγγελοι όταν έρχονται κοντά μας.

Αυτούς τους σπόρους, το πιο πολύτιμό τους, πρόσφεραν πάντα οι άνθρωποι ευχαριστήρια θυσία στο Δημιουργό τους: «τά Σά εκ τών Σών..!»   

·        Το τρίτο δώρο του Θεού προς τον Άνθρωπο είναι ο ίδιος ο Μεγάλος Σπορέας. Ο Χριστός έσπειρε το δικό Του Σπόρο, το Νόμο της Αγάπης και της Ενότητας με διάχυση της Ουσίας του στη Συμπαντική ψυχή. Έκτοτε, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αποτελέσει, όταν το θελήσει, την καλή γη, ώστε να βλαστήσει μέσα του ο Σπόρος ως «Ξύλον ευσκιόφυλλον και δένδρον αγλαόκαρπον» ολοκληρώνοντας την απελευθέρωσή του από την πλάνη της ύλης.

Όμως ο Διάβολος δεν ησυχάζει. Ίδρυσε και κυβερνάει τις θρησκείες.

Έτσι, το Σπόρο της Ελευθερίας τον παρέλαβαν τα ανώτερα θρησκευτικά ιερατεία, τον μετέτρεψαν σε Δόγμα, τον προσάρμοσαν στις ανάγκες των δικών τους άνομων συμφερόντων και τον χρησιμοποιούν σαν δική τους εφεύρεση, σαν δική τους πατέντα. Λες και η Αγάπη και η Ενότητα αποτέλεσε ανακάλυψη των επισκόπων και των καρδιναλίων.

Έκτοτε επέβαλαν στους ανθρώπους τα «πνευματικά τους δικαιώματα», έτσι ώστε κάθε απόπειρα ελευθερίας να επιχειρείται μέσω αυτών, που εισπράττουν το δικαίωμα της «πατέντας».

Ένα θεϊκό δώρο για τον άνθρωπο μετατράπηκε από τα θρησκευτικά ιερατεία σε μονοπωλιακό μέσον κέρδους, αύξησης της «ύλης» τους, ή της δύναμης επιρροής επί των πιστών.

Κάποια στιγμή το χριστιανικό ιερατείο ανακάλυψε το νηπιοβάπτισμα, με το οποίο κατόρθωσαν να έχουν αριθμητική αύξηση του «ποιμνίου» χωρίς αντιστάσεις συνείδησης. Βέβαια αυτή η αύξηση των οπαδών – πιστούς τους ονομάζουν - μετριέται μόνο με αριθμούς και όχι με την ποιότητα της συνειδητότητας. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τη βιομηχανία της θρησκευτικής απάτης. Αρκεί που εισπράττουν τα δικαιώματα της θρησκευτικής τους πατέντας στο όνομα του Χριστού.

Με την τεχνική, λοιπόν, πατενταρίσματος του Χριστικού Λόγου, απομυζούν τους χυμούς του δέντρου της πνευματικής ελευθερίας, που ο ίδιος ο Χριστός έσπειρε στις καρδιές των ανθρώπων και καθυστερούν την καρποφορία του.

Έρχεται τώρα η δύναμη του Κεφαλαίου. Έχει, πιο πριν εξαγοράσει την πολιτική εξουσία, έχει εξασφαλίσει την ένοχη σιωπή του θρησκευτικού ιερατείου, κατευθύνει με τη χρηματοδότηση τομείς της επιστημονικής έρευνας και προσπαθεί να κρατήσει εξαρτημένη την ανθρώπινη προσωπικότητα στις συνθήκες μιας άνομης παραγωγής, μια άδικης διακίνησης και μιας απατηλής διαφήμισης.

Αφού το δώρο του Μεγάλου Σπορέα το αλλοίωσε και το πατεντάρισε η Θρησκεία, το Κεφάλαιο προχωρεί σε ολοκληρωτική υποδούλωση του ανθρώπου. Επιχειρεί να του αφαιρέσει την ελεύθερη χρήση και του άλλου δώρου που έλαβε, τους σπόρους. Πετυχαίνοντας αυτό το στόχο τον υποδουλώνει και βιολογικά.

Γνωρίζουν άριστα τις μεθόδους διαφθοράς και τις διαδικασίες δωροδοκίας και με με προσχηματικούς λόγους, δήθεν από ενδιαφέρον για την υγεία του ανθρώπου, θέλει να αφαιρέσει από τον άνθρωπο το δώρο του Δημιουργού και να το παραχωρήσει σε εμπορικά μονοπώλια.

Με την υπακοή της πολιτικής εξουσίας που παράγει νομοθετήματα προς όφελος του Κεφαλαίου, με τη συνενοχή της θρησκευτικής εξουσίας, που και εκείνη παράγει τους δικούς της θεολογικούς κανόνες καταλύονται οι φυσικές και μεταφυσικές ελευθερίες του ανθρώπου.

Όμως ήδη η πρόκληση των ερπετών που πλησιάζουν τις υπώρειες του Ολύμπου απέσπασε την προσοχή των θεών και ο Δίας ετοιμάζει τους κεραυνούς για τους θρασείς. Και στέλνει το μήνυμα:

«…Το κακό δεν το μαχόμαστε. Το συμπονούμε, του ανοίγουμε τις θύρες….μας, το εξαγνίζουμε και το αγαπούμε όσο μπορούμε, ωστόσο, μέχρι ένα σημείο: Μέχρι εκεί που το Καλό αρχίζει να ασφυκτιά και να θλίβεται μέσα στη μαύρη πάχνη των Στιγμών…Ο Ουρανός προστατεύει αυτό το πληγωμένο Καλό και ορίζει ότι η ημερομηνία ΧΑΡΙΤΟΣ Έληξε!

Η μάχη ξεκίνησε, γιατί μαχόμαστε την φύση του κακού που δεν σεβάστηκε την αγκαλιά και τη θυσία μας.

Δεν είμαστε Εκδικητές. Διεκδικούμε αυτό που επιτρέψαμε στο όνομα της Αγάπης και της Άνω Ημέρας να χάσουμε, κι αυτό……δεν είναι τίποτε άλλο από τον εαυτό μας….

Και ο άνθρωπος;

Είναι, πια καιρός να ανακαλύψει, έστω εξαναγκασμένος από τη σύνθλιψη που υφίσταται από τις κοσμικές εξουσίες, τη δύναμη του Σπόρου της Αγάπης του Χριστού μέσα του και να αντισταθεί στις μεθόδους υποδούλωσής του, τιμώντας τη Θεία του φύση.

Ο πρώτος καρπός που θα ωριμάσει από το δέντρο του Χριστού θα είναι η αναγνώριση του συλλογικού του καθήκοντος.

Κοινή καταγωγή, κοινή πνευματική διαδρομή με τις υπόλοιπες ψυχές, άρα και καινή συμπόρευση σε κοινούς αγώνες. Ο δρόμος του Χριστού ήταν δρόμος της απάρνησης του προσώπου υπέρ της κοινής σωτηρίας. Αυτός ήταν ο Σταυρός Του.

Το Κεφάλαιο θέλει να οδηγήσει τον πολίτη στα έσχατα όρια υποτίμησης του πνευματικού του μεγαλείου και υποβιβασμού της ευγενικής του καταγωγής. Ανόσιοι συνεργάτες του οι Εξουσίες.

Η συγκεντρωτική Πολιτική εξουσία νομοθετεί κατά τρόπο που οδηγεί σε εξαθλίωση τον πολίτη, επιδεικνύει τη βάρβαρη δύναμή της για να συντηρεί ένα νέφος φόβου και σύγχυσης και έχοντας κατακρεουργήσει τη γενική παιδεία του αποστερεί τη διαύγεια της σκέψης και της κρίσης.

Η Θρησκευτική εξουσία ακρωτηριάζει την πίστη του και αποδυναμώνει την πνευματική του Ισχύ.

Και η εξειδικευμένη Επιστήμη παρέχει στο Κεφάλαιο τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό.

Για να καταφέρει ο πολίτης να παραμείνει όρθιος, να αντισταθεί και να εκτιναχθεί προς την ελευθερία του, θα πρέπει να υιοθετήσει τρεις στάσεις ζωής.

Πρώτη είναι η έξυπνη «ανυπακοή» στους ανθρώπινους νόμους με την ανάληψη της ανάλογης ευθύνης και δεύτερη η έξυπνη «αμαρτία» έναντι των καθιερωμένων θρησκευτικών κανόνων, όπως τους έχει επιβάλλει το θρησκευτικό ιερατείο.

Τρίτη οφείλει να είναι η μορφωτική του διεύρυνση με δική του πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση της Γενικής παιδείας.

Η αποτελεσματικότητα, όμως μιας τέτοιας αντί-στασης προς ανατροπή της Εξουσίας προϋποθέτει τη δικτύωση και τη σύμπραξη με τους ομοίους του, αλλά και τη μη χρήση βίας - κατά μίμηση Χριστού - έναντι των βιαστών του. Τότε ο Σπορέας θα προστατέψει τους σπόρους Του.