οι βρυκόλακες του Βουλευτηρίου

Ειδήσεις στις εφημερίδες: «Σοκ από το τυφλό χτύπημα στο Mall».

Πρώτα – πρώτα ποιοί υπέστησαν το σοκ;

Οι περισσότεροι πολίτες έχουμε κάθε μέρα το σοκ από τα εξαγγελλόμενα και νομοθετούμενα μέτρα των κυβερνήσεων. Είναι το σοκ της πείνας που έρχεται, που ήρθε. Είναι το σοκ των άνεργων, των «εν εφεδρεία» απολυμένων. Είναι το σοκ να κυβερνιέσαι από ανθρώπους που κάθε μέρα σου αφαιρούν αυθαίρετα (κλέβουν) ένα κομμάτι από την περιουσία σου, το μισθό σου, τη σύνταξή σου. Που πετούν στα σκουπίδια τη ζωή σου και το μόχθο σου, που σε οδηγούν στην απόγνωση και στις τρελές ιδέες της αυτοκτονίας.

Ψάχνεις να αντιδράσεις μήπως και προλάβεις τα χειρότερα.

Μέσον για να μιλήσεις δεν υπάρχει. Τα μέσα μαζικής παραπλάνησης είναι για να συντηρούν το φόβο και το ψέμα.

Τη συμμετοχή σου στις διαδηλώσεις για να μιλήσεις μέσα από τα ομαδικά συνθήματα την πνίγουν στα χημικά.

Τη συλλογική φωνή των λαϊκών συνελεύσεων την καπελώνουν και την εκτρέπουν τα κόμματα.

Στην ελπίδα της αυτάρκειας με την ανταλλαγή υπηρεσιών και προϊόντων αντιστέκεται η υποψία και η μεμψιμοιρία.

Ακόμα και να σπείρεις τη γη με δικό σου σπόρο στο απαγορεύουν!

Σηκώνεις το βλέμμα σου στους περαστικούς και συναντάς την ακινησία του τέλματος και τον εφησυχασμό στη συνήθεια.

Τρελαίνεσαι!

Νοιώθεις τη νέα εποχή να ετοιμάζεται να γεννηθεί μέσα από τους καθημερινούς πόνους της μήτρας του παρελθόντος. Αισθάνεσαι την αλλαγή που έρχεται, που κιόλας προβάλλει τα χαρακτηριστικά της. Περιμένεις να ακουστεί η πρώτη της λέξη, η πρώτη της φράση κάλεσμα σε ξύπνημα κι ελευθερία και αντίδραση.

Και τούτη την κρίσιμη ώρα παρακολουθείς τις υπνωτισμένες συνειδήσεις να βγαίνουν από το “the Mall” κρατώντας τις σακούλες με τα ψώνια τους, ενώ το ΠΑΣΟΚ μίλησε για βομβιστική επίθεση «σε ένα χώρο που πολλοί πολίτες, κυρίως νέοι, επιλέγουν για την κυριακάτικη βόλτα τους».

Η υποκρισία της πολιτικής που υποτάσσεται στο κεφάλαιο.

Θαυμάστε την αντίθεση: από τη μια η πραγματικότητα των άστεγων και των πεινασμένων και από την άλλη η προκλητική παρέλαση της ανοησίας στο προκατασκευασμένο με φώτα και λάμψη μοντέλο «ευημερίας»  όπου εκπορνεύονται οι συνειδήσεις. Το χτύπημα δεν ήταν τυφλό. Στόχευε σ’ αυτά τα διαφθορεία των συνειδήσεων και σ’ αυτούς τους παραπλανημένους πελάτες του καταναλωτισμού.

«The Mall» και τα παρόμοιά του: Ημεδαποί και αλλοδαποί ναοί διαφθοράς και καλοστημένες παγίδες απάνθρωπης εκμετάλλευσης του πολίτη από το Κεφάλαιο που δεν έχει ηθική, και επιβάλλει τους κανόνες του με τα μνημόνια. Πάντοτε με την πρόθυμη σύμπραξη και συνενοχή των πολιτικών του αριστερού εγκεφαλικού ημισφαιρίου και των πολιτών του ανενεργού εγκεφάλου.

Αυτή η βομβιστική ενέργεια αποτελεί πολιτική πράξη: Πράξη αγανάκτησης που έχει ξεπεράσει πια τα όρια της αντοχής και ανοχής. Πράξη αναμενόμενη, εφόσον οι κυβερνώντες ξεπέρασαν προ πολλού τα όρια της ηθικής.

Εξάλλου μήπως είναι μικρότερης ισχύος οι βόμβες των νομοθετών της Βουλής που έχουν τόσα θύματα από τους έλληνες πολίτες; Εμάς ποιος θα μας απομονώσει και ποιος θα μας προστατέψει από τη βία και την τρομοκρατία του πολιτικού κόσμου;

Ο κ. Καπερνάρος είπε: «όταν την πατρίδα μας την τραυματίζουν η αλλοδαπή και η ημεδαπή τρόικα, δεν χρειάζονται τέτοια χτυπήματα…»

Για κάποιους, όμως φαίνεται ότι χρειάζονται και αυτές οι πράξεις, που αποτελούν την αντι-βία απέναντι στη βία των κυβερνήσεων!

Ως πρόσωπο είμαι ενταγμένος στη φιλοσοφία και στην πολιτική της μη βίας. Αλλά κατανοώ την αγανάκτηση των βομβιστών, είτε προς την «ημεδαπή τρόϊκα», τους σημερινούς προδότες της Ελλάδας, είτε προς το μέρος της ελληνικής κοινωνίας που αντιστέκεται στο μάθημα αυτής της καθημερινής τραγικότητας στην οποία έχουμε περιέλθει.

Το μάθημα που οφείλουμε κάποτε να πάρουμε είναι διπλό.

Από τη μια πρέπει, πλέον, όλοι να  συνειδητοποιήσουμε τη σοβαρότητα της δικής μας ευθύνης, που χωρίς κρίση και χωρίς μνήμη με την ψήφο μας έχουμε αναδείξει τα πλέον ακατάλληλα πρόσωπα στην κυβερνητική εξουσία. Αυτό έγινε σε πολλές επαναλαμβανόμενες εκλογές, παρόλο που οι προηγούμενες θητείες τους είχαν αποκαλύψει και την ανικανότητά τους και την ανηθικότητά τους. Η έλλειψη ικανότητας και η ανυπαρξία ηθικής των πολιτικών μαζί με την έλλειψη υπευθυνότητας των ψηφοφόρων οδήγησε τη χώρα μας και τους πολίτες της στο σημερινό κατάντημα. Ακόμα και στις τελευταίες εκλογές οι πολίτες με την ψήφο τους ανέσυραν και πάλι από τον ίδιο βόρβορο τα άτομα που στρέφουν προδοτικά τη δύναμη της εξουσίας εναντίον της Ελλάδας.

Αυτό θα ήταν το πολιτικό μάθημα.

Από την άλλη, θα πρέπει οι πολίτες να  πάρουμε και το ηθικό μάθημα. Πως σε μια τέτοια κρίση, οι πολίτες συσπειρώνονται αφενός μεν για να απαλλαγούν από τα ετερόβουλα πρόσωπα της πολιτικής εξουσίας και αφετέρου για να συμπαρασταθούν και να στηρίξουν τους συμπολίτες μας που έχουν σκληρότερα πληγεί από τα οικονομικά μέτρα, δηλαδή από τα ηθικά εγκλήματα της εξουσίας. (Και, βέβαια, δεν εννοώ τη συμπαράσταση στους ενδεείς που κάνουν οι μητροπολίτες, οι ένοπλες δυνάμεις, τα σουπερμάρκετ και ο σκάι, οι οποίοι επωφελούνται από την έκρυθμη κατάσταση καιροσκοπικά και κερδοσκοπικά.)

Η παρατήρηση δείχνει, πως η μεγάλη μάζα των πολιτών ούτε συμμετέχουν σε προσπάθειες συσπείρωσης εναντίον της κυβερνητικής σπείρας, ούτε συμπαραστέκονται στους συμπολίτες τους που ήδη βρίσκονται σε απόγνωση. Έχουν κλειστά μάτια και αυτιά και μύτες και κάνουν πως δε βλέπουν τους άστεγους, δεν ακούν τις φωνές των άνεργων, και ασφαλώς δεν οσφραίνονται το γενικό αίσθημα του ακαθόριστου ή και συγκεκριμένου φόβου που σκιάζει σαν γκρίζο νέφος τον ουρανό των πόλεων κρύβοντας το φως της αισιοδοξίας. Είναι αυτοί οι εθισμένοι μικρόνοες καλοπερασάκηδες που, αδιάφοροι για το Γολγοθά των υπόλοιπων Ελλήνων, συνεχίζουν να περιφέρονται και να διασκεδάζουν στους χώρους του «The Mall» και των παρόμοιων μεγαλο-καταστημάτων και να στηρίζουν με τα χρήματά τους εκείνους που καταδίκασαν σε πείνα και εξαθλίωση τον ελληνικό λαό.

Σκέφτομαι με θλίψη και το κατάντημα των πολιτικών. Εκλέγονται για να βοηθήσουν τον πολίτη και καταλήγουν να γίνονται οι δυνάστες του. Και το χειρότερο έγκλημα: διαχειρίζονται και αποφασίζουν για την εκπαίδευσή του.

Σκέφτομαι με πόνο την κενή από πνευματική παρουσία προσωπικότητά τους. Ένα άδειο σακί χωρίς περιεχόμενο Ουσίας. Το πνεύμα έχει αποσυρθεί. Ζωντανοί νεκροί, όπως τα ζόμπι, χωρίς ψυχή, καθοδηγούμενοι από τους «μαύρους μάγους» του χρήματος, να απομυζούν και να δολοφονούν τους ανθρώπους. Οι βρυκόλακες του Βουλευτηρίου.