εμείς οι γονείς και τα παιδιά μας

Η συζήτηση, προχθές, με γονείς αυτοεπιγνωσιακούς και κάπως ενοχικούς.

Εμείς και τα παιδιά μας.

Αυτοκριτική και πόνος. Αποτύχαμε στην εκπαίδευση που δώσαμε στα παιδιά μας!

Διαγκωνισμός στην αναζήτηση των αιτίων της αποτυχίας.

Οι συνθήκες. Ο πόλεμος, η διαίρεση, η φροντίδα αποκατάστασης, η Παιδεία, οι δάσκαλοι, η Εκκλησία, η παράδοση, η κοινωνία, οι αρρώστιες.

Πολλές οι απόψεις και πιο πολλές οι ενοχές. Διάθεση αυτοκριτικής και κάπου -κάπου μια δειλή απόπειρα δικαιολόγησης. Οι μεν αισιόδοξοι για το μέλλον και οι άλλοι με σοβαρές ανησυχίες.

Κάποια στιγμή μια νότα διαφορετική. 

- Εμείς εκπαιδευτήκαμε από τα παιδιά μας; Μερικά κεφάλια νεύουν συγκαταβατικά. Οι υπόλοιποι στέκονται προβληματισμένοι για την αποτυχία τους ως εκπαιδευτές των παιδιών τους.

-       - Και ποιος είπε, ότι ρόλος των γονέων είναι να εκπαιδεύσουν τα παιδιά;

Η ερώτηση επικίνδυνη ρουφήχτρα ανορθώνει τα αγκάθια της άμυνας.

-      - Ναι, τα παιδιά έρχονται εδώ, για να εκπαιδευτούν, αλλά όχι από τους γονείς τους, μα από τις εμπειρίες της προσωπικής τους ζωής. Βέβαια, το παράδειγμα των γονέων και οι συμπεριφορές τους εντάσσονται στις πιο βαθειές εμπειρίες των παιδιών. Σημαντικό υλικό για την εκπαίδευσή τους. Αλλά όχι οι συμβουλές του έμπειρου, οι γνώμες που δεν ζητήθηκαν, οι ύποπτοι προκαθορισμοί, οι απαγορεύσεις και οι απειλές μιας εξουσίας, ή το δέλεαρ μιας ανταμοιβής, ίσως και δωροδοκίας. Ένας διαρκής διάλογος ανάμεσα σε δυο μέρη ισότιμα. Όχι ανάμεσα στον μεγάλο και τον μικρό σύμφωνα με τον γήινο χρόνο. Όχι μεταξύ του οικονομικά ισχυρού και του βιολογικά εξαρτημένου. Όχι μεταξύ του αυθαιρετούντος - ίσως και αυταρχικού – και του υπάκουου. Γιατί μόνο στη βάση της ισότητας των δύο προσωπικοτήτων ο διάλογος αποβαίνει χρήσιμος και για τις δυο πλευρές.

-         - Και τότε, ποιος ο ρόλος των γονιών;

-    - Τα παιδιά, καθώς πλησιάζουν την είσοδό τους στην κοινωνία μας ζητούν από τους γονείς, ασφάλεια, τρυφερότητα και λίγο γάλα. Ένα περιβάλλον ασφάλειας. Ασφάλειας έναντι, πρώτα, του ίδιου του γονεϊκού τους περιβάλλοντος. Και ασφάλεια έναντι του ευρύτερου περιβάλλοντος, ώστε να αποκτήσουν τις απαραίτητες εμπειρίες για την εκπαίδευσή τους.

-        - Τρυφερότητα, δηλαδή αγάπη;

-    - Τρυφερότητα! Έκφραση μιας αγάπης χωρίς υπολογισμούς και κτητικότητα. Σ’ αγαπώ, όχι επειδή είσαι το παιδί μου, το καμάρι μου, η διαδοχή μου, ή η επιτυχία της δικής μου αποτυχίας. Σ’ αγαπώ επειδή είσαι και συ, όπως όλοι μας, μια ψυχούλα που ψάχνει για αυτοσυνείδηση. Γι’ αυτό σε σέβομαι και σε φροντίζω τρυφερά. Θα στέκομαι πίσω σου για την ασφάλειά σου ακολουθώντας σε στα μονοπάτια σου. Και θα φροντίζω να σου εξασφαλίζω το «λίγο γάλα» έχοντας μυηθεί στην αξιολόγηση των αναγκών σου. Και θα μαθαίνω. Παιδί μου!