ο δεύτερος ουρανός

Το ανθρώπινο δράμα εξακολουθεί να προχωρεί προς τη λύση του.
Το θέατρο των νέων διλημμάτων, των μεγάλων αποφάσεων και των τελικών αλλαγών έχει, τώρα, μεταφερθεί στον κόσμο, που φωτίζεται από τις ακτίνες του Ήλιου της Αλήθειας.
Ποιοι είναι οι κάτοικοι του κόσμου της Συνειδητότητας;
Και από πότε και με ποιες διαδικασίες πολιτογραφήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο;

Ποιος ξέρει πόσα χρόνια, ποιος ξέρει πόσους αιώνες πριν άρχισε ο καθένας να παλεύει στα τυφλά, ενάντια στα καθιερωμένα της εποχής του και πότε υπήρξε η στιγμή, που αυτή η ψυχή αναδύθηκε από τη μάζα;
Και ύστερα, ποιος ξέρει πόσες ήττες γνώρισε στην παρορμητική εναντίωσή της στους πολλούς και πόσες, άραγε, φορές ένοιωσε προδομένη, παραγκωνισμένη και απογοητευμένη και διέκοψε, έστω προσωρινά, την προσπάθεια;
Πόσο καιρό, ο καθένας μας, στο μακρύ παρελθόν της ψυχής του, να παλεύει με τα στοιχειά της εξουσίας και της μάζας, ταξίδι χωρίς πυξίδα και πόσες φορές δεν ξέφυγε από τον προσανατολισμό και την κατεύθυνση, για να χρειαστεί, έπειτα, επίμονες προσπάθειες επανόρθωσης της πορείας του;
Ώσπου, κατάκοπο, τον έβγαλε η τρικυμισμένη θάλασσα ναυαγό στην παραλία του καινούργιου κόσμου.
Ανασηκώθηκε και ξεκίνησε τα κουρασμένα βήματα, ώσπου συνάντησε τους τελευταίους, πριν απ’ αυτόν, που οι αέρηδες του πνεύματος τους είχαν στείλει στην ίδια κατεύθυνση.

Εκείνοι πρωτομίλησαν στην ψυχή του. Μίλησαν για το Δάσκαλο!
Κάποιοι ονόμασαν τον δάσκαλο Χριστό, ή Βούδα. Κάποιοι τον ανάφεραν με το ανθρώπινο όνομά του και άλλοι απλώς τον είπαν Δάσκαλο, Γέροντα!
Άλλοι μίλησαν για σχολές παλιές και σύγχρονες, όπου θα εύρισκε, όπως κι εκείνοι, τα λόγια της Αλήθειας, πυξίδα, πλέον, στη ζωή τους, οδηγό, φως κι ελπίδα.
Άκουσε να μιλούν για μυήσεις, για δόγματα, για τελετές, για προσευχές, για δεκάλογους, για κανόνες ζωής, για σύστημα ηθικής. Βρήκε ορισμούς για το Καλό και το Κακό, για το σωστό και το λάθος, για την άγνοια, την πλάνη, το μίσος, την οργή, την καλοσύνη. Άκουσε αφορισμούς για αμαρτίες και αφορεσμούς για αμαρτωλούς.
Οι πιο πολλοί του μιλούσαν με ενθουσιασμό για Γνώση∙ και λίγοι του χαμογέλασαν.

Ξύπνησε την άλλη μέρα και κίνησε βιαστικός να μάθει, να γνωρίσει, να καταλάβει, να μην περπατάει στα τυφλά.
Ο χρόνος, σκέφτηκε∙ να φτάσει ο χρόνος για την τόση γνώση, που με περιμένει.

Ο κόσμος του δεύτερου ουρανού είναι ο κόσμος των σχολείων και των σχολών της ουσιαστικής φιλοσοφικής μάθησης. Εδώ θα ακουστεί το μάθημα της ζωής. Το ποιος είμαι, από πού, γιατί, πότε και πώς.
Γι’ αυτή τη γνώση παρέμενε διαρκώς ένας άδειος τόπος, το Κενό, μέσα στην καρδιά, γι’ αυτή τη γνώση διψούσαν πάντοτε τα σωθικά του.

Μαθητές αυτών των σχολών είναι οι υποσυνείδητες προσωπικότητες από τη στιγμή, που ολοκλήρωσαν το μάθημα της τυφλής αντίδρασης απέναντι στην κοινωνία της μάζας∙ και ήταν μια αντίδραση χωρίς πυξίδα και χωρίς δημιουργική αντιπρόταση, αντι-θέση.
Κάποτε, στις διαδικασίες σύγκρουσης με τον κοινωνικό περίγυρο, εμφανίστηκε στους επαναστατημένους η αναγκαιότητα, να αποκτήσουν τη δυνατότητα της διάκρισης και να έχουν όραμα και να αντιπαρατάσσονται με τη μάζα και με τον ίδιο τον εαυτό τους πατώντας σε σταθερό και θετικό υπόβαθρο. Από εκείνη τη στιγμή τα βήματά τους θα τους οδηγήσουν στην έρευνα της Αλήθειας και στη μαθητεία τους σε ανάλογες σχολές.
Μαζί τους θα μαθητεύουν και εκείνες οι προσωπικότητες που έχουν, ήδη, βρεθεί στο φως της συνειδητότητας από προηγούμενες περιόδους ή εποχές.
Ακόμα, ανάμεσά τους θα βρίσκονται και οι «βοηθοί» του έργου, τους οποίους θα γνωρίσουμε στη συνέχεια.

Πολλές οι σχολές, ιδίως στη Δύση και πολλοί οι δάσκαλοι.
Σχολές επίσημες και ανεπίσημες θρησκευτικών δογμάτων, με σκοπό τον προσηλυτισμό, που υπόσχονται παραδείσους και απειλούν με κολάσεις. Μυητικές σχολές περασμένων χρόνων∙ ήδη πνευματικώς νεκρές. Σχολές ημιμαθών που βιάστηκαν να παραστήσουν το δάσκαλο. Σχολές ασυνείδητης χρηματικής, ή όποιου άλλου είδους εκμετάλλευσης. Σχολές, ακαδημίες, ινστιτούτα βαρύγδουπα χωρίς πνευματικό περιεχόμενο, χωρίς παράδοση σεβασμού του ατόμου, χωρίς ανοιχτή επικοινωνία με τον πνευματικό κόσμο. Και δίπλα σ’ αυτά, κέντρα Ουράνιας ακτινοβολίας, αφιλοκερδούς έρευνας της Αλήθειας, σεβασμού της βούλησης του μαθητή, διάχυσης αγάπης, ενίσχυσης της προσωπικότητας του ατόμου. Πόρτες μεγαλοπρεπείς που σε ξεστρατίζουν από το δρόμο της εξέλιξης και καρδιές αφιερωμένες που αγγίζουν το χέρι σου.
Έλεγε πρόσφατα, ένας από τους σύγχρονους Δασκάλους, πως, αν κάποτε ήταν δύσκολο να βρεις σχολή εσωτερικής διδασκαλίας που σε δεχτεί, τώρα είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ανάμεσα στις πολυάριθμες που υπάρχουν, εκείνες της αληθινής εσωτερικής προόδου.

Σ’ αυτόν, λοιπόν, τον κόσμο του δεύτερου ουρανού υπάρχουν σχολές, δάσκαλοι, μαθητές και βοηθοί. Σχολές φωτεινές και σχολεία απάτης και αποπροσανατολισμού.
Και μαθητές που μαθαίνουν, δοκιμάζουν στη ζωή και εφαρμόζουν και προοδεύουν και μαθητές που ακούνε και πάλι ακούνε και παρακολουθούν και μαθαίνουν και δεν τολμούν να περάσουν στο βίωμά τους τη νέα Γνώση.

Όλοι θα οδηγηθούν να γνωρίσουν - πρώτα εγκεφαλικά - και να βεβαιωθούν έπειτα εσωτερικά για την ύπαρξη του άλλου κόσμου, του «κάπου αλλού». Του κόσμου της ενέργειας και της μαγείας. Του υπερ-αισθητού κόσμου με τους δικούς του κατοίκους και τους δικούς του Νόμους.
Θα ακούσουν για τα πυκνοκατοικημένα αιθερικά πεδία με τα υπάνθρωπα και τα υπεράνθρωπα όντα.
Για τον κόσμο των Διδασκάλων και των ιεραρχιών, των Αγγέλων και των δαιμόνων.
Για τους τόπους διαμονής μας των ανθρώπων της Γης από τη στιγμή του υλικού μας θανάτου μέχρι την επόμενη γέννησή μας.
Προετοιμαζόμαστε, έτσι, για το μελλοντικό μας κόσμο, που είναι, ακόμα, αθέατος για τα φυσικά μας μάτια.
Είναι, όπως ο υποατομικός κόσμος που δεν τον βλέπουμε, αλλά τον γνωρίζουμε μέσω της Επιστήμης, μαζί με τους φυσικούς νόμους που διέπουν τη μοριακή, την ατομική και υπ-ατομική δομή των όντων και των πραγμάτων.
Είναι ένας κόσμος πιο πλούσιος σε αριθμό και είδη κατοίκων, αλλά και σε λαμπρότητα. Είναι ο κόσμος των αιτίων, των εννοιών, των ιδεών, αλλά και των μορφών, των σκέψεων και των συναισθημάτων. Που, όμως, δεν γίνεται αντιληπτός από τους χρήστες των περιορισμένων υλικών αισθητηρίων, οι οποίοι ακόμα και τα σημάδια τα προσπερνούν ή υποτιμούν την αξία τους.
Δίπλα σε ένα Δάσκαλο θα μάθει ο μαθητής, να εργάζεται συστηματικά με ανοιχτή την καρδιά και, κάποτε, θα έρθει η ώρα, που τα αισθητηριακά του όργανα θα τεντώσουν και θα συμπεριλάβουν στην αντίληψή τους και τον καινούργιο κόσμο.
Πρόκειται για μια άλλη πραγματικότητα, που, όμως, αγγίζει την αντικειμενική πραγματικότητα της φυσικής Δημιουργίας, από μια άλλη σκοπιά∙ είναι μια συμπαντική πραγματικότητα.

Από εκεί θα πάρουμε τους Νόμους της Αρμονίας ανάμεσα στους ήχους και τα χρώματα, που διέπουν τη φυσική δημιουργία, μακάρι και τα αισθήματα των ανθρώπων.
Από εκεί θα γνωρίσουμε τους Νόμους του Πνεύματος, εκείνους που αφορούν τόσο την ορατή, όσο και την αόρατη Δημιουργία. Αλλά και τους Συμπαντικούς, που εφαρμόζονται παντού στην οικουμένη, όπου υπάρχει το εγω- ποιημένο πνεύμα.
Εδώ, στον κόσμο της Συνειδητότητας θα βρεθούν μπροστά στην αποκάλυψη των αιτίων της δημιουργίας των ανθρώπων και θα παρακολουθήσουν το χρονικό της καθόδου τους στον κόσμο, μαζί και το Χριστικό Σχέδιο για την επάνοδο του άσωτου γιου της παραβολής, δηλαδή ολόκληρης της ανθρωπότητας, στο πνευματικό βασίλειο.
Εδώ, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, θα διδαχθούν τη δημιουργία και την έκφραση της προσωπικότητας, που αντιστοιχεί στην ιδιαιτερότητα του πνεύματος του καθενός.
Εδώ θα μάθουν, να διαλογίζονται, αν θέλουν, δηλαδή να προσεύχονται στον Ένα Θεό.
Εδώ θα διδαχθούν, πώς να περάσουν ανάμεσα από το Καλό και το Κακό, για να βρεθούν πέρα απ’ αυτή τη Δυάδα, εκεί, όπου αρχίζει το φως της Αλήθειας, να καθοδηγεί τον καθένα στο δρόμο της προσωπικής του εξέλιξης.

Εδώ θα βρουν τη δικαίωση της επαναστατημένης ψυχής τους.
Όμως, θα γνωρίσουν καλά και το διπλό πρόσωπο της υποκρισίας.
Θα δουν τη διαστρέβλωση της Αλήθειας, την παραποίηση των νόμων, την εσωτερική ανειλικρίνεια και τον καιροσκοπισμό. Την ατολμία των ανθρώπων, το φόβο, την κατασκευή δικαιολογιών στην αδράνεια, την επίκληση του «δεν μπορώ» στην αναβολή, την εκμετάλλευση των ερευνητών της Αλήθειας από κερδοσκόπους,
Ο κόσμος του δεύτερου ουρανού είναι το ανώτερο σχολείο στην εξέλιξη των ανθρώπων της Γης. Εδώ, σ’ αυτόν τον κόσμο τελειώνει η προσωπική εξέλιξη.
Εδώ συμπληρώνεται ο ατομικός Χρόνος και τότε αυτή η ψυχή είναι έτοιμη να εκτοξευθεί από την Δημιουργία στο Σύμπαν.

Σε έξαψη, καθώς ήμουν ρώτησα τον οδηγό:
- δηλαδή όλα τα όνειρα θα πραγματοποιηθούν; Οι κραυγές στις άδειες ώρες της μοναξιάς θα απαντηθούν; Η ασταμάτητη αίσθηση του κενού θα πάψει να σουβλίζει την ύπαρξή μου; Οι κλήσεις μου για κοινούς στόχους και κοινούς αγώνες, για αλληλεγγύη και αμοιβαιότητα θα βρουν ανταπόκριση;
- Αχ και να ήταν τόσο εύκολα όλα αυτά, ακούστηκε μια φωνή από το Διάστημα.

Σύντομα θα καταλάβαινα, πως από εδώ αρχίζουν τα μεγάλα υπαρξιακά διλήμματα, τα διλήμματα ουσίας.