το ζεύγος και ο έρωτας

Η ζωή του ανθρώπου σ’ αυτό τον κόσμο είναι μια ευκαιρία να επιλύσει το πρόβλημα του Καλού και του Κακού μέσα του, να αντιμετωπίσει την εσωτερική διπολικότητα του Νου και της Καρδιάς, των δύο εγκεφαλικών του ημισφαιρίων, το θέμα του διαχωρισμού των φύλων, να γεφυρώσει τα χάσματα που έχουν δημιουργηθεί μέσα του και να ολοκληρώσει καθετί που βρίσκεται σε έλλειψη.

Η κατανόηση του ζεύγους μπορεί να αποβεί το βήμα προς τη λύτρωση. Και είναι ο αληθινός Έρωτας, που μπορεί να δομήσει ένα τέτοιο ζεύγος. Μόνο ο αληθινός Έρωτας, όμως.

Η εξωτερική δομή του Ζεύγους (δύο άτομα ξεχωριστά, διαφορετικά) δεν διαφέρει σε τίποτε από τη διπολική δομή ολόκληρου του γήινου κόσμου.

Ωστόσο η εσωτερική δομή του Ζεύγους (συναισθηματικός και νοητικός κόσμος των ατόμων) μπορεί να είναι τέτοια, ώστε κάθε διεργασία που λαμβάνει χώρα να ανεβάζει ποιοτικά ολοένα και περισσότερο την ουσία των δύο ατόμων που συμβάλλουν.

Ο Έρωτας φέρνει τον άνεμο της Αγάπης μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Και η ουσία της Αγάπης, όπως και η ουσία του Έρωτα, δεν είναι τίποτε άλλο από την Ουσία του Θεού.

Δεν είναι εύκολο να περιγράψει κανείς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός ιδανικού κοινωνικού ζεύγους∙ και θα εξηγήσουμε αμέσως το γιατί.

Όπως αρχίσαμε να λέμε στην προηγούμενη ανάρτηση, το πρώτο σημαντικό χαρακτηριστικό των ζευγαριών, τα οποία ζουν μέσα από τον ιδεώδη Έρωτα την αληθινή Αγάπη, είναι ότι οι αμοιβαίες συνειδητοποιήσεις υπερβαίνουν τα ως τότε πλαίσια ελπίδων και ονείρων∙ δηλαδή υπερβαίνουν το μέχρι τότε υλικό της μνήμης και της φαντασίας τους.

Αυτό σημαίνει ότι υπερβαίνουν και τη δυνατότητα περιγραφής αυτών των νέων συνειδητοποιήσεων.

Επομένως, κάθε νέα βιωματική μέθεξη στην ερωτική τελετουργία - κυρίως στην κατεύθυνση της ενότητας και της ταύτισης - μετακινεί τη συνειδητότητα του ζεύγους σε νέο κόσμο!

Αυτή τη νέα πραγματικότητα, που βιώνει το Ζεύγος, την αισθάνεται η καρδιά, αλλά το μυαλό δεν κατορθώνει να την κατανοήσει και να την περιγράψει με το αριστερό του ημισφαίριο. Είναι η πραγματικότητα του επόμενου κόσμου των τεσσάρων διαστάσεων και δεν έχουν φτιαχτεί ακόμα οι κατάλληλες λέξεις και φράσεις για την περιγραφή της.

Οι ίδιοι που βιώνουν αυτές τις καταστάσεις, προσπαθούν να τις αναπλάσουν, μάταια, ο ένας με τον άλλο. Μόνο ψελλίζουν κάποιες λέξεις και κοιτάζονται στα μάτια σωπαίνοντας μέσα στη συγκίνηση του ιερού αμοιβαίου βιώματος.

Τίποτε από αυτά τα βιώματα δεν ήταν γνωστό πριν∙ δεν υπήρχε στην εμπειρία τους. Και, να, που στην αρχή της τωρινής ερωτικής ιστορίας σε κάθε ένωση της ύλης είναι κάτι σαν ξαναγύρισμα στην προ της σάρκας περίοδο των δύο αυτών όντων. Κάθε ένωση ανοίγει δρόμο παραμερίζοντας τα πρόσωπα ενός μεγάλου παρελθόντος ενσαρκώσεων και είναι σαν να ξαναζούν αρχέγονες, προ-υλικές, καταστάσεις. Μια ένωση που υπήρξε στην προϊστορία των δυο τους, που χάθηκε μέσα στην ύλη και τώρα η ύλη τους την ξαναδίνει πίσω. Πρωτοτυπικά βιώματα και πρωτόγνωρες συνειδητοποιήσεις. Πέρα από τη ανθρώπινη δυνατότητα περιγραφής όλα αυτά!

Μου είπε κάποτε ο Δάσκαλος: αν μιλάς για την Αγάπη τη μικραίνεις!

Τότε το μυαλό απλώς είχε καταγράψει τα λόγια του. Μόνο τώρα κατάλαβε η καρδιά, τι εννοούσε.

Και κάτι άλλο σχετικό. Κάθε φορά που κερδίζεται μια νέα συνειδητότητα, το Ζεύγος έχει την εντύπωση ότι κατακτήθηκε το τέλος του εδώ, η αρχή του εκεί.

Κι όμως, σε έναν από τους επόμενους συντονισμούς μια νέα επέκταση συνειδητότητας προσθέτει ένα ακόμα βήμα στη διαδρομή και μετά ένα ακόμα, έτσι που, τελικά, το Ζεύγος καταλαβαίνει ότι η πορεία προς νέα επίπεδα συνειδητότητας δεν έχει τέλος και πως όλα πετυχαίνονται μέσα από τον Έρωτα της Αγάπης.

Κάθε μέρα ανακαλύπτεις πόσο πιο διαφορετική παρουσιάζεται η Αγάπη. Αυτή η Αγάπη δεν έχει να κάνει με την ποσότητα. Δεν μεγαλώνει, δεν μικραίνει. Μόνο κάθε τόσο αλλάζει. Και γίνεται καινούργια. Βάση και μέσον εκτόξευσης σε όλο και πιο νέες, συναρπαστικές, άγνωστες ως τότε συνειδητοποιήσεις.

Τη μια φορά αυτή την αλλαγή τη διαπιστώνεις την ίδια τη στιγμή που διευρύνεται η συνειδητότητα. Την άλλη φορά την αντιλαμβάνεσαι ενώ παρατηρείς τις ίδιες τις αλλαγές σου στις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής. Και ξαφνιάζεσαι, γιατί η εμπειρία του παρελθόντος δεν σε είχε συνηθίσει σ’ αυτές.

Πώς γίνεται και δεν σταματάει αυτός ο Έρωτας με το χρόνο; Πώς γίνεται και δεν ξεθωριάζει; δεν ξενερώνει;

Πηγή ακένωτη αυτή η Αγάπη! Δεν αδειάζει, δεν υποκύπτει στη συνήθεια, δε μπαίνει στη ρουτίνα. Πηγή ακένωτη. Όσο κι αν απλώνεται στο χώρο, όσο κι αν σπάταλα γεμίζει το χρόνο, δε σταματάει να τροφοδοτεί διαρκώς τη ζωή με τις μικρές ατέλειωτες εκδηλώσεις του Έρωτα. Είναι σαν να περνάς πάντα από την ίδια μυστική πύλη που σε βγάζει σε έναν άλλο κάθε φορά κόσμο. Η ίδια πύλη, ο άλλος κόσμος. Κάθε φορά αντικρίζεις ένα καινούργιο τοπίο, κάθε φορά σε περιμένει μια καινούργια συναρπαστική περιπέτεια.

Μιλούμε για ερωτική τελετουργία, το κλειδί της εξόδου. Γιατί δεν πρέπει να μείνει στην εντύπωση κανενός, ότι περιγράφουμε έναν έρωτα πλατωνικό, έλξη ψυχών μόνο. Κάποιοι την ερωτική τελετουργία στο επίπεδο της σωματικής τους ορμής μπορεί να τη θεωρούν ότι δεν αποτελεί απαραίτητο στοιχείο του ιδανικού έρωτα που αναφέρουμε. Όπως υπάρχουν και άλλοι, που κυκλοφορούν απόψεις, ότι ο έρωτας στην περιοχή του υλικού σώματος εμποδίζει την πνευματική εξέλιξη.

Όχι. Στον Έρωτα, για τον οποίο μιλάμε, οι λεγόμενες ζωώδεις παρορμήσεις μεταστοιχειώνονται στις υψηλότερες κινήσεις του ρεύματος της Αγάπης.

Είναι αυτός ο Έρωτας, που σε μυεί, που σε μετακινεί από την «αγάπη μου», στην «Αγάπη». Εκεί δεν υπάρχει κτητικός προσδιορισμός. Παύεις να μιλάς στην αγάπη σου, στην καλή σου, στον καλό σου. Εκεί μπαίνεις στον κόσμο της Αγάπης. Στροβιλίζεσαι στα ρεύματά της. Αφήνεσαι, μετουσιώνεσαι. Υφίστασαι τις αλλαγές και τις παρατηρείς συγχρόνως. Χάνεται η διάκριση των προσώπων, υπάρχεις παντού μέσα στο ΕΝΑ. Και καθώς σιγά-σιγά ησυχάζουν τα πάντα, επιστρέφεις ως Ένα και ζεις, πλέον, στον κόσμο της σάρκας ως Ζεύγος.

Τα πρόσωπα ξαναπαίρνουν τη θέση τους. Επανέρχονται οι κτητικοί προσδιορισμοί και η ζωή εξακολουθεί να κυλά φέρνοντας, στο εξής, τη σφραγίδα της μύησης του Ένα.

Έτσι η σωματική ορμή, ή ο σωματικός πόθος σ’ αυτό το κατώτερο επίπεδο αποτελεί την ένδειξη ή την απόδειξη, ότι υπάρχει ανάγκη επέκτασης στο ρεύμα της Αγάπης. Κι αυτό, προκειμένου οι ψυχές και τα πνεύματα των δύο ερωτευμένων ανθρώπων να είναι σε θέση να εκφραστούν με την μεγαλύτερη πληρότητα στο επίπεδο της ύλης. Είναι αυτό, το επίπεδο των σωμάτων, στο οποίο κατεξοχήν λειτουργεί η διπολικότητα και, επομένως, σ’ αυτό το επίπεδο θα επιτελέσουν εκείνο που οφείλουν.

Εξάλλου, όταν αυτά συμβαίνουν, τότε, κατά απόλυτα φυσικό τρόπο και οι δύο ερωτευμένοι, έχοντας πιο πριν κατορθώσει να φέρουν την έκφραση της ψυχής και του πνεύματός τους, τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά στο Ζεύγος, σβήνουν με τον καιρό από τον κώδικά τους, σβήνουν από την υλική τους σύνθεση την ανάγκη να εκφράσουν τη σωματική τους ορμή, διότι βαθμιαία έχει επέλθει απόλυτη τροποποίηση επί της σωματικής τους ύλης. Μιλούμε για ένα φαινόμενο μεταστοιχείωσης, που παράγει μεταλλάξεις και στο πληροφοριακό υλικό του DNA. Τότε ο «Πόθος» τους εκφράζεται κατά πιο συχνό τρόπο στην εγκεφαλική και καρδιακή συνεύρεση, και όχι μόνο στη συνεύρεση μέσω της περιοχής των γεννητικών οργάνων, η οποία, παρά ταύτα, δεν έχει λόγο να πάψει να υπάρχει.

Πρέπει δε να ξέρουμε, ότι πάνω απ’ όλα υπάρχει το πνεύμα, που κινεί τόσο τις ψυχές όσο και τα σώματα.

Επομένως, για να κατορθώσει ένα ζευγάρι ερωτευμένων ανθρώπων να ολοκληρωθεί εντός και εκτός του υλικού αυτού επιπέδου, οφείλει πρώτα να ολοκληρώσει και να εκφράσει τη δύναμη της ερωτικής του αγάπης και την ισχύ της αγάπης του Έρωτά του μέσω και δια των σωματικών συνευρέσεων. Μέσω και δια των συνευρέσεων το ζευγάρι θα κατορθώσει να αναβαθμίσει αληθινά τη φύση του και τη φύση της ένωσής του, έτσι ώστε, κατά απόλυτο φυσικό τρόπο, η αναβάθμιση αυτή να οδηγεί σε μια επέκταση της συνειδητότητας, άρα και της πνευματικότητας.

Γι’ αυτό οφείλουν τα άτομα του Ζεύγους να μπουν πρώτα μέσα στον ανθρώπινο έρωτα, εάν θέλουν αληθινά να μπουν κάποτε μέσα στον ουράνιο Έρωτα και στην Αγάπη. Οφείλουν να εναρμονιστούν μέσα στον έρωτα και όχι μέσα στην Αγάπη, εάν θέλουν αληθινά να εγκατασταθούν, τελικά, μέσα στην Αγάπη και στον Έρωτα.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι, ότι σ’ ένα τέτοιο ζευγάρι ερωτευμένων ανθρώπων, όλα τα συγκεκριμένα βήματα που εκτελούν, ακολουθούν μια αρμονική και συμβαίνουν ΠΑΝΤΑ ταυτόχρονα, καθώς το ρεύμα που ζωογονεί την αγάπη και τον έρωτά τους είναι κοινό. Τα βήματα τα επιτελούν μαζί και ταυτόχρονα, γιατί κάθε βήμα που επιτελείται χωρίς το ταυτόχρονο, αποτελεί μια ένδειξη δυσαρμονίας, στο ψυχικό επίπεδο κυρίως. Και αυτή η δυσαρμονία στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει.

Γι’ αυτό μαζί «φεύγουν» και μαζί «επιστρέφουν». Μαζί σε συγχρονισμό το πέρασμα πυλών. Μαζί ξεναγούνται σε οράματα και γεύονται γεύσεις ενός άλλου κόσμου.

Όμως τα χαρακτηριστικά του Ζεύγους δεν τελειώνουν εδώ. Διαβάστε και τις συνέχειες.