Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

επαφές


Μάιος 2010
Μεσημέρι σ’ ένα στασίδι της Μονής Καισαριανής, στο ναό των «Εισοδίων».
Στη μεσημεριανή ησυχία της άδειας και «καθαρής» εκκλησιάς ο χρόνος γυρίζει πίσω…..

1974-75 «…και όταν θα έρθει ο καιρός οι ψυχές της πρώτης γενιάς θα φύγουν για άλλα πεπρωμένα…σε άλλη χώρα του κόσμου…σε άλλο πλανήτη…»
- Και εκεί;
«Εκεί θα συνεχίσουν την εξέλιξή τους ερευνώντας και ανακαλύπτοντας τη Σοφία του Δημιουργού».
- Πώς;
«Ταξιδεύοντας στο αχανές διάστημα…».
- Με ποιο μέσον:
«Με το λεπτότερό τους σώμα-όχημα, το ψυχικό, το οποίο πρέπει να έχουν κατασκευάσει, στη διάρκεια που ζουν εδώ, στον κόσμο της χονδροειδούς ύλης. Αυτό θα τους δίνει τη δυνατότητα των ταξιδιών και της έρευνας χωρίς την εξάρτηση από την ατμόσφαιρα κάποιου πλανήτη, χωρίς τον περιορισμό από την έλξη κάποιου πλανητικού ή αστρικού σώματος. Όλος ο Κόσμος δικός σας…».
- Γιατί να «κατασκευάσουν»; Δεν έχει ο καθένας ένα ψυχικό σώμα που του ανήκει;
«…Όχι! Οι πιο πολλοί θεωρούν «σώμα» τους τη χρήση – που κι αυτή γίνεται υποσυνείδητα – παγκόσμιων ψυχικών ρευστών, που τυχαίνει να περνούν και από τη δικαιοδοσία του φυσικού τους σώματος. Είναι σαν να πιστεύεις, ότι ο αέρας που μπαινοβγαίνει στα πνευμόνια σου, με την αναπνοή, είναι μια σταθερή αέρινη μάζα που σου ανήκει. Όχι. Ούτε σου ανήκει, ούτε σε κάθε εισπνοή είναι ο ίδιος. Χώρια που φέρνει μέσα σου όλες τις «ουσίες» του περιβάλλοντος υγιείς και νοσηρές, με τις οποίες και τρέφεσαι, αλλά και μολύνεσαι, χωρίς να το παίρνεις είδηση, αλλά και χωρίς να έχεις συνειδητά αναπτύξει άμυνες για την προστασία σου».
Ρώτησα κι άλλα. Μου είπε πιο πολλά.
- Και πότε θα έρθει ο καιρός;
«…Τότε!»

Περνούσαν τα χρόνια και καταλάβαινα καλύτερα.
Το μυαλό μου, όμως κατά τη συνήθεια του: ποιος ξέρει πότε και σε ποια ενσάρκωση;
Και ζούσα «γνωρίζοντας και μη ποιών»∙ τουλάχιστον στο βαθμό που χρώσταγα στον εαυτό μου.

1997
«…Εμείς ήρθαμε για το ταξίδι... Η ώρα πλησιάζει! …Εσείς είστε έτοιμοι ή ξεχαστήκατε;…»
Η νέα Κρούση!

«…Τα πλοία περιμένουν στις αποβάθρες, να ανοίξει ο καιρός.
Οι πνευματικοί γονείς σας, οι δάσκαλοί σας ετοιμάζουν τις αποσκευές τους…Εσείς θα είστε έτοιμοι;…»
- Συναγερμός, αδέλφια!
Οι ανθρώπινες ψυχές της Γης από άκρη σε άκρη σε κάθε είδους δοκιμασίες…
Πολλά μαθήματα μαζί. Να τελειώνουμε!

2004
«…Να συγκεντρωνόμαστε σιγά-σιγά στην κεντρική αίθουσα του σχολείου…Να στείλουμε το χαιρετισμό στις νεώτερες γενιές και στις καρδιές που αποκοιμήθηκαν… Να κάψουμε τα βιβλία καταμεσής του παλιού σχολείου - δεν θα μας χρειαστούν εκεί…Να γίνει ο καπνός μπογιά, να γεμίσει τους τοίχους της πόλης του υλισμού, του χρήματος και του κέρδους με το σύνθημα: ποτέ πια η Ελευθερία στην πυρά, ποτέ πια ο βρόχος στη Βούληση, ποτέ πια θρησκείες και φανατισμοί, ποτέ πια η εξουσία της απάτης και της κενότητας.
Άγγελοι φεύγουν. Άγγελοι έρχονται. Αναγνωρίστε τους και ακολουθήστε τους…»
Κάποιοι έστειλαν το μήνυμα∙ οι ίδιοι πήραν το μήνυμα. Οι περισσότεροι κοιμούνται.

2010
«…Ο Καιρός έφτιαξε! Οι άνεμοι, πλέον, ευνοϊκοί... Όλοι οι παλιότεροι της οικογένειας είναι έτοιμοι… Εσείς θα είστε παρόντες στην ώρα;
Να χαιρετίσουμε την ώρα του ταξιδιού με το λευκό της καρδιάς μας τα αδέρφια της Γης. Καλή αντάμωση!
Θέλουμε τα δικά μας παιδιά μαζί μας. Σας θέλουμε να χτίσουμε μαζί το καινούργιο μας σπίτι, το καινούργιο σας σχολείο. Εκεί…»

- Στάσου Του είπα, να Σε ρωτήσω: με αυτή την οικονομική κρίση στην οποία βρέθηκε η Ελλάδα, τούτο τον καιρό, μπορεί να επηρεαστεί αυτή η αναχώρηση;
Χαμογέλασε…
«Πρόσεξες; Έτυχε να είναι και ο καιρός των διαγωνισμών στα σχολεία σας. Σε τέτοιες «κρίσεις» εξετάζονται ομαδικά οι άνθρωποι που έχουν ανοιχτά τα μάτια τους στον κόσμο της ύλης, προκειμένου να επιλεγούν οι έτοιμοι να αποφοιτήσουν από το σχολείο της Γης, για να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε ανώτερη βαθμίδα εκπαίδευσης. Να είσαι, λοιπόν, στην ώρα σου στις εξετάσεις με γεμάτη την καρδιά σου από πίστη και αγάπη και ένα εισιτήριο για το ταξίδι σου θα σε περιμένει. Και μην ξεχνάς τον κανόνα: τον Άρχοντα του επόμενου κόσμου τον αντικρίζουν μόνο τα Ζεύγη».

Ήρθε η φωνή του υπαλλήλου της αρχαιολογικής υπηρεσίας: κλείνουμε σε δέκα λεπτά.
Στο στασίδι της εκκλησιάς ακόμα μια «Επαφή» είχε τελειώσει.








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου