ακροπατώντας στα σύνορα της γης

Η καλή μου φίλη, Μαρία, με το δικό της βιωματικό άπλωμα ως τα όρια των κόσμων, με οδήγησε να ανασύρω από το παρελθόν στιγμές προσωπικής ανάτασης και συμπαντικής διάχυσης.
Και, να, μια μικρή περιγραφή του απερίγραπτου.

ακροπατώντας στα σύνορα της Γης
Αν θα μπορούσε να εκφραστεί με λόγια η Αστραπή, που γεφυρώνει σ’ ένα δευτερόλεπτο τον Ουρανό με τη Γη, τέτοια θα ήταν, τότε, τα λόγια της:
- Ψάχνεις για Φως, Αλήθεια, ψάχνεις για το Θεό.
- Και προσπαθείς να εννοήσεις το Ακατανόητο και προσπαθείς να το πλησιάσεις με συλλογιστικές τεχνικές.
- Και δεν κατάλαβες ακόμα, πως η ίδια η προσπάθεια κρύβει την ομολογία, ότι η ύπαρξή σου ζει μέσα στα χώματα μ’ ένα τρόπο αλλιώτικο από εκείνο που προσπαθείς να φτάσεις. Δεν κατάλαβες ακόμα, πως η τωρινή σου παρουσία στη φλούδα πάνω της Γης είναι η σκιά Εκείνου, που είναι το Φως. Δεν κατάλαβες ακόμα ετούτη τη μικρή αλήθεια, προκειμένου να ζήσεις στη μεγάλη Αλήθεια.
- Θέλεις με τεχνικά κατασκευάσματα του νου να βιάσεις τις πύλες του Ουρανού, για να σε δεχτεί, χωρίς να το δικαιούσαι, τουλάχιστον ακόμα.
- Έτσι δεν θα μπεις Εκεί ποτέ. Κι αν εισχωρήσεις κάποια στιγμή, δε θα μείνεις για πολύ. Γρήγορα θα σε τραβήξει πάλι πίσω το βάρος σου και η αδράνεια της τωρινής σου χαμηλής εστίασης.
- Ψάχνεις λάθος για κάποια υπέρτατη Δύναμη με τα χαρακτηριστικά σου, αντί να προσπαθείς να ανακαλύψεις γύρω σου, μέσα σου, της Δημιουργικής Αυτής Δύναμης τα δικά Της Γνωρίσματα.
- Όποιοι ζήτησαν να δουν το Δία, γνώρισαν τη φωτιά να τους κατακαίει ή να τους τυφλώνει η λάμψη. Και στο Μωϋσή ο Θεός φωτιά ήταν, όταν φανερώθηκε. Φως και Βροντή κι ο Ιησούς μεταμορφωμένος μπροστά στους τρεις μαθητές.
- Βρες και συ τη φωτιά, που κοιμάται μέσα σου. Βόηθα την να ζωντανέψει και γίνε ένα μ’ αυτήν.
- Πώς θα αποκτήσω το δικαίωμα να βρω αυτή τη φωτιά και πώς θα προστατευτώ από την φλόγα της;
- Δεν δικαιούται ν’ αντικρίσει τη Φωτιά, όποιος ακόμα φοβάται τη δύναμη της φλόγας της.
- Θα τη δεις, όμως, κάποτε και θα περπατήσεις μέσα της χωρίς να καείς, όταν θα τυλίξει την ύπαρξή σου η φλόγα του Έρωτα, όταν και συ θα έχεις γίνει ο ίδιος παρανάλωμα Αγάπης.
- Έχεις ποτέ αισθανθεί τη φλόγα της μεγάλης αγάπης για έναν Άνθρωπο κι έχεις ενωθεί μαζί του μέσα σ’ αυτή την πληρότητα;
- Τον αναζήτησε το κάθε σου κύτταρο ατέλειωτες στιγμές και ατέλειωτες μέρες, όπου κι αν βρισκόσουν; Έκλαψες ποτέ για μια μεγάλη αγάπη; Είδες να έρχεται και να χάνεται η ζωή, καθώς ερχόταν, καθώς έφευγε το ταίρι σου;
- Αν ευτύχησες για μια τέτοια εμπειρία, τότε ξέρεις το δρόμο, που θα σε φτάσει και θα σε ενώσει με το Φως. Πρέπει να αγαπήσεις μ’ έναν ασίγαστο, δυνατό, μοναδικό έρωτα και την ίδια τη Δημιουργία Του, μ’ ένα πάθος που δεν έχει όμοιό του και δε σταματάει ποτέ. Όπως κι ο έρωτάς σου για Εκείνη, για Εκείνον.
- Θα περπατάς και θα σκέφτεσαι Εκείνον. Και θα Τον αναζητάς μέσα στα ίδια Του τα «δημιουργήματα», που εκπορεύτηκαν από Εκείνον, που είναι μέσα σ’ Εκείνον, που είναι Εκείνος και δεν το γνωρίζουν και γι’ αυτό προσπαθούν να γίνουν Εκείνος.
- Έτσι και συ προσπαθείς να Τον συναντήσεις από ταξίδι σε ταξίδι. Μάταια, όμως, όσο ακόμα θα επιδιώκεις να Τον εννοήσεις, αντί να Τον αγαπήσεις!
- Θα Τον αναζητήσεις σε ότι σε συγκίνησε.
- Θα Τον αναζητήσεις στο σχήμα και στο χρώμα του βότσαλου, στο ατέλειωτο γλίστρημα του κύματος στην ακροθαλασσιά, στο χάδι του αέρα που κάνει το κορμί ν’ ανατριχιάζει, στο θάμπωμα των ματιών που στρέφονται στον ήλιο και δακρύζουν, στο μεταβλητό σχήμα του σύννεφου που αργοπερνάει, στη χρωματική έκσταση του ηλιοβασιλέματος, στο πέταγμα του γλάρου, στο τρομαγμένο πέρασμα της σαύρας, στην πρόκληση της ποικιλίας των λουλουδιών, στο χορό της μέλισσας, στην επιμονή του μυρμηγκιού, στην παλλόμενη κίνηση των φύλλων του δέντρου, στο ρυθμικό ήχο των ασίγαστων βημάτων σου.

- Και, ξάφνου, να, που βήματα και ήχος γίνονται διπλά. Κάποιος περπατάει δίπλα μου εκεί στην ακροθαλασσιά.
Νιώθω την παρουσία Του, την ανάσα Του, λίγο πιο πίσω, να με ακολουθεί.
Γυρίζω και τα μάτια μου λένε πως δεν υπάρχει κανένας.
Η ύπαρξή μου ολόκληρη δε συμβιβάζεται με την πληροφόρηση των αισθήσεων, γιατί νιώθει, ξέρει,
πως Εκείνος που αναζητώ,
Εκείνος που αγάπησα,
ήρθε πλάι μου και με συντροφεύει στον περίπατο της ζωής με το ρυθμό των δικών μου βημάτων.

Βεβαιότητα!

- Αγάπησες έναν άνθρωπο και ενώθηκες μ’ αυτόν και τον γνώρισες.
- Αγάπησες τους ανθρώπους και γνώρισες τον κοινό Νόμο που τους έφερε στη Γη, αιτία και σκοπός τους.
- Αγάπησες το ζώο και το ημέρεψες.
- Αγάπησες το δέντρο και άνθισε.
- Αγάπησες την πέτρα και σου μίλησε κι άλλαξε χρώμα.
- Καθώς οι ομόκεντροι κύκλοι της Αγάπης απλώνουν όλο και πιο πολύ γύρω σου, καθώς η προσωπική αγάπη, που σε έφτασε στο ΕΝΑ, σε ξεμακραίνει από την ως τώρα μικρή, μίζερη ζωή σου, γίνεσαι ένα και με το Παν, ζεις τη ζωή της Ενότητας, ζεις, τώρα, μέσα στη Μονάδα.

- Ξαναγύρισες!
- Τώρα κοινωνείς με το Ακοινώνητο.
- Τώρα γνωρίζεις το Ακατανόητο, αφού έγινες ΕΝΑ και μαζί Του, γιατί και ο Θεός που ζητούσες, είναι η Ενότητα. Στην ποιότητα της ζωής της προσωπικής σου Αγάπης δέχτηκε το Υπερπρόσωπο να φανερωθεί.

Και έγινε Φως η Ζωή.