όταν χάθηκε η ηθική αποτίμηση πράξεων και πραγμάτων από τους λίγους…..ξύπνησε η αυτοεπιγνωσιακή συνείδηση στους πολλούς

Συναντηθήκαμε την άλλη μέρα. Ήταν ακόμα σφιγμένες οι καρδιές, ιδίως των νεώτερων.

- Είδατε, πόση ενέργεια μας ρούφηξε, χθες, η απαρίθμηση των μαύρων πράξεων μιας μαύρης πλευράς της κοινωνίας που ξέχασε την έννοια της ηθικής αξίας; Οι ίδιοι μιλούν για μαύρη εργασία, μαύρη αγορά, μαύρο χρήμα, μαύρος χρυσός. Και παντού μεσολαβητές, μεσάζοντες, μεσίτες, commission. Πρώτοι και καλύτεροι οι μεσάζοντες μεταξύ ανθρώπου και Θεού, το θρησκευτικό ιερατείο. «Με το αζημίωτο»!

Διόδια για να ταξιδέψεις σε δρόμους ακατάλληλους και επικίνδυνους, διόδια και για να φτάσεις στον παράδεισο. Διαπλοκή συμφερόντων μεταξύ εταιριών, μεταξύ εξουσιών, μεταξύ ουρανού και γης.

Χαρακτηριστικά του καιρού της νεωτερικότητας η απληστία μαζί και η νωθρότητα. Η φιλοδοξία με την αλαζονεία∙ η τρέλα του μεγαλείου!

Πόση εσωτερική κενότητα και πόση ανασφάλεια κρύβεται πίσω από το προσωπείο του «επώνυμου»; Και πόση υποτίμηση της πνευματικής ουσίας του κάθε ανθρώπου, μέχρι άγνοια της ύπαρξής του, μέχρι εσκεμμένη φυλάκισή του στους κατασκότεινους χώρους του ατομικού ασυνείδητου.

Μετά από αυτά, πού το Πνεύμα, και πού η Ηθική; Πού η αποτίμηση της ηθικής αξίας πράξεων και πραγμάτων;

Ήμασταν καθισμένοι για ένα ζεστό ρόφημα στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Μπροστά μας στο φαρδύ παραλιακό πεζόδρομο πέρναγαν και πέρναγαν.

Ελάτε, τους είπα, να παρακολουθήσουμε τους περαστικούς και να επιχειρήσουμε διαισθητικά ψυχογραφήματα.

Το πείραμα μας πήρε αρκετή ώρα. Είχε και τη φαιδρή του νότα, είχε και το σφίξιμο στο στομάχι.

Στο τέλος κοιταζόμασταν, σα να ζήταγε ο καθένας να θρέψει την καρδιά του από την αισιόδοξη ματιά του άλλου.

Ο ένας που άντεχε να σπρώξει την απαισιοδοξία του παραπέρα είπε:

Αν είναι έτσι, αν δεν υπάρχει ηθικό υπόβαθρο σε αυτά και σε πόσα ακόμα παραδείγματα, που ξετυλίγονται μπροστά μας, τότε, τόσοι άνθρωποι μέσα σ’ αυτή την κοινωνία είναι σα να μη διαθέτουν καν πνεύμα.

Ναι, έτσι φαίνεται να είναι, συμφώνησα. Μάλιστα, κάποιοι πιστεύουν, ότι στην περίπτωση του ανθρώπου που ο Νους διαρκώς εναντιώνεται στο Λόγο του Πνεύματος, που όλο και πιο πολύ τον αγνοεί, μέχρι που στο τέλος σταματάει να τον ακούει, τότε μπορούμε να μιλούμε για αναχώρηση του Πνεύματος, δηλαδή εγκατάλειψη του οχήματος. Όπως ο οδηγός ενός αυτοκινήτου το εγκαταλείπει στην άκρη μιας λεωφόρου, όταν αυτό πλέον δεν υπακούει και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ταξιδιού. Θα ψάξει να βρει άλλο μέσο μετακίνησης προς τον προορισμό του.

Δηλαδή μένει μόνο το περίβλημα; Άδειο, χωρίς ψυχή; Ένας πρώην άνθρωπος να περπατάει στους δρόμους. Ένα ξόανο; Ένα Τοτέμ που εξακολουθούν κατά παράδοση να το θεωρούν κατοικία θεού; Ένα τίποτε;

Ήταν φανερή η απόγνωση στα πρόσωπα.

Και τότε, πώς ζουν;

Ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ, και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει καθόλου. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν παρουσιάζει ζωή, αλλά ένα φαινόμενο ζωής. Κοιμάται και ξυπνάει, ντύνεται, τρώει και εργάζεται. Μπορεί και με ασυνήθιστη επιτυχία, αφού το μυαλό, χωρίς να περιορίζεται από αναστολές ηθικής τα καταφέρνει, ίσως, καλύτερα. Εξάλλου τον βοηθάει και ο Άρχοντας του Τίποτα, που έχει μεγάλη δύναμη, να προσφέρει τη φθαρτότητα και την παροδικότητα του «έχειν». Προσλαμβάνει στο «έχειν» του και απολύει ανθρώπους, που τους βλέπει άψυχους και τους συμπεριφέρεται ανάλογα. Ερωτεύεται με έγκριση του μυαλού του. Ποιου μυαλού; Ότι απόμεινε μετά από τη νέκρωση του δεξιού ημισφαιρίου. Μια ανάλογη κατάσταση, με το έγκλημα της παλιάς λοβοτομής, αλλά σε επίπεδο συνείδησης.

Φέρνει στον κόσμο παιδιά για να «έχει». Και τα χρησιμοποιεί κι αυτά σαν τα κτήματά του και εξασφαλίζει την υποταγή τους σ’ αυτόν – σεβασμό ονομάζει αυτή τη σχέση – δωροδοκώντας τα.

Και μόνο, όταν έρθει η ώρα διάλυσης αυτού του άδειου περιτυλίγματος μιας -- κάποτε - ψυχής, θα πετάξει για λίγο στον ουρανό φουσκωμένο από τον αέρα του «έχειν» του, ώσπου σε λίγο θα πάψει να υπάρχει∙ θα εξαφανιστεί – τσαφ - μπροστά στα ίδια του τα μάτια. Μόνο εκείνοι που έμειναν για λίγο να κοιτάζουν τον ουρανό, θα δουν να πέφτει στη γη ένα μικρό τσαλακωμένο ράκος από το μπαλόνι μιας ανθρώπινης ψευδαίσθησης.

Η παρέα δεν άντεχε άλλο. Κάποιες ζεστές σοκολάτες είχαν κρυώσει στα μισοάδεια φλιτζάνια.

Ο Δάσκαλός μου διαμαρτυρόταν μέσα μου έντονα για τη μαύρη τρύπα που είχε ανοιχτεί στο τραπέζι της συντροφιάς. Ο Δάσκαλος! Αυτός ο γίγαντας στο σώμα και στην καρδιά απαιτούσε τη διακοπή του μαθήματος της απαισιοδοξίας και της κατάθλιψης.

Θυμήθηκα τα λόγια του: «Θα βλέπετε όλους με τον ίδιο τρόπο, όπως έβλεπε όλους τους μαθητές του κι όλο τον κόσμο ο Πολύ Αγαπημένος. Δεν υπάρχει κατώτερος και δεν είστε ανώτεροι. Όλοι έχουν μέσα τους το Θείο σπινθήρα και το Φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο. Ο Παν-συμπαντικός Λόγος οικεί μέσα στον καθένα, για να τον κάνει να αναπτύξει την αυτό-επιγνωσιακή του συνείδηση… Όσοι εισπνέουν Ζωή έχουν τα ίδια δικαιώματα… Δώστε τους την αγάπη σας. Δώστε την και στον κλέφτη και στον δίκαιο. Ο κλέφτης του σήμερα θα είναι άγιος αύριο… Δεν είστε σεις που θα αποφασίσετε. Δεν είναι κάτι δικό σας που δίνετε. Όσοι δεν τη θέλουν, δεν θα φταίτε εσείς, αν δεν ευεργετηθούν.

Ήταν καιρός.

Μια αντιστροφή της ροής της ενέργειας, ένα χαμόγελο και…

- ελάτε, δεν είμαστε εδώ, για να σχολιάζουμε και να ανακαλούμε μόνο τα κακώς έχοντα, γιατί, εξάλλου, με αυτό τον τρόπο τα τροφοδοτούμε με την ενέργειά μας, άσχετα, αν κάποτε πρέπει να τα παρατηρούμε, για να έχουμε επαφή με την πραγματικότητα της κοινωνίας μας. Βρισκόμαστε στον κόσμο των Δυάδων και για να εκτιμήσουμε τη δύναμη, την αρμονία και τη πληρότητα του Καλού, πρέπει να το δούμε μέσα στην κοινωνία σε αντιπαραβολή με το αντίθετο του. Αντίθετο και φαινομενικά ισοδύναμο.

Μέσα από αυτή την παρατήρηση των γεγονότων θα εκτιμήσουμε και τις δύσκολες συνθήκες μέσα από τις οποίες το Καλό αγωνίζεται να σταθεροποιηθεί.

Αυτές οι παρατηρήσεις είναι απαραίτητες προκειμένου να ενταχθούμε, ο καθένας με τον τρόπο του, στην πλευρά του Καλού, να το ενισχύουμε με τη σκέψη μας, με τον πόθο να το δούμε να απλώνεται και με την υγειά συμμετοχή μας στην καθημερινότητα.

Ελάτε, λοιπόν, να μετρήσουμε παραδείγματα κοινωνικής υγείας.

Δισταγμός…..Δυσκολία;

- Σιγάστε μέσα σας τον ήχο των τυμπάνων της ορχήστρας, που θορυβεί γύρω μας, για να ακούστε τη γλυκύτητα του φλάουτου των ευγενικών ψυχών.

Ο λόγος του Πνεύματος και η ζωή της Ψυχής δεν κάνουν θόρυβο, όσο τα παραδείγματα της σκοτεινής πλευράς. Έτσι, όμως, είναι και η Φύση. Κανένα θόρυβο δεν ακούτε όταν σκάει ο σπόρος, όταν την Άνοιξη βλασταίνει ένα μάτι στο κλαδί του δέντρου, ή όταν ανοίγει ένα μπουμπούκι της τριανταφυλλιάς. Κι όμως η Ομορφιά είναι παρούσα.

Μια αναπνοή και ένας – ένας άφησε την καρδιά του να ξεχειλίσει.

Γνώρισα τους ATENISTAS που συγκεντρώνουν ρούχα και ότι άλλο θα προστατέψει από το κρύο τους φτωχούς.

Κάτι ανάλογο η οργάνωση RETO για την ενίσχυση θεραπευτικής κοινότητας, που συγκεντρώνουν ότι μπορεί να είναι χρήσιμο και ενισχυτικό του έργου τους.

Σκέφτηκα την ελευθερία επικοινωνίας και έκφρασης στον κυβερνοχώρο. Τον πλούτο ιδεών και αισθημάτων που αναδύονται στα διάφορα blogs και στην κοινωνική δικτύωση του facebook.

Οι οικολόγοι, αλλά όχι αυτοί με τη μάσκα του πολιτικού.

Έμαθα για το κίνημα της απο-αστικοποίησης που ξαπλώνεται με την επιστροφή, ιδίως νέων ανθρώπων, στην επαρχία.

Οι αστικοί κήποι! Τις προηγούμενες μέρες παρακολουθούσα φροντίδες μια παρέας πολιτών σε ένα εγκαταλειμμένο αστικό κτήμα. Τη μια μέρα απομάκρυναν όλα τα «σκουπίδια» πολλών ετών. Τις επόμενες συγκεντρώθηκαν οι άνθρωποι αυτοί σε εργασίες κλαδέματος και γενικά περιποίησης των εγκαταλειμμένων δέντρων χαρίζοντας ομορφιά και ζωή στα δέντρα και στους ανθρώπους.

Είδατε πόσο θεαματική ήταν η συγκέντρωση συνέλευσης για την τύχη του χώρου του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό και αισιόδοξα τα προτεινόμενα σχέδια (αστικός κήπος, περιβόλι, μποστάνι);

Μου αρέσει που συναντώ όλο και πιο πολλούς περιπατητές στον Υμηττό και σε άλλα μονοπάτια της Αττικής. Και χαιρετιόμαστε σαν φίλοι με διάθεση που δεν υπάρχει στα σκυθρωπά πρόσωπα στην πόλη.

Εγώ βλέπω αισιόδοξα την περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζουν όλο και πιο πολλοί, ιδίως οι νέοι, την Εξουσία, πολιτική και θρησκευτική.

Γιατί, πρόσθεσε ο άλλος, μήπως δεν νοιώθουν απέχθεια και για την εξουσία του χρήματος, που είναι ο διαφθορέας των άλλων εξουσιών;

Μου αρέσουν τα συνθήματα στους τοίχους. Όλο και πιο έξυπνα, με χιούμορ. Όλο και πιο πολύ μιλούν για ελευθερία και για αντίσταση στην καταπίεση της εξουσίας.

Χαίρομαι τις καταλήψεις δημόσιων χώρων, πάρκων, πλατειών, όταν με εθελοντική συμμετοχή και συνεργασία εθελοντών ειδικευμένων διαμορφώνονται σιγά – σιγά σε πρακτικά χρήσιμους χώρους και αισθητικά ωραίους.

Τι θα λέγατε, πρόσθεσα κι εγώ για τις νέες μεθόδους καλλιέργειας της γης∙ βιολογική, βιο-δυναμική και ομοιοδυναμική, μέθοδος Φουκουόκα. Προσεγγίζουν τη Φύση σε πνεύμα συνεργασίας μαζί της με τον ανάλογο σεβασμό που της οφείλεται και με μία στάση αναγνώρισης της πνευματικής πραγματικότητας, που βρίσκεται πίσω από τις υλικές μορφές.

Αλήθεια, πρόσθεσε ένας άλλος. Πήγατε φέτος στην οικογιορτή στο πάρκο Τρίτση, να δείτε πόσοι άνθρωποι την επισκέφτηκαν, αγόρασαν προϊόντα και ενημερώθηκαν για τις νέες καλλιεργητικές μεθόδους και για συνταγές υγιούς μαγειρέματος;

Εγώ, πρόσθεσε μια φίλη μας παρακολούθησα σεμινάρια για τη φιλοσοφία και την πρακτική της permaculture και έμεινα ενθουσιασμένη από τη γρήγορη εξάπλωση τέτοιων ιδεών, αλλά και πρακτικών.

Εκεί - πήρε το λόγο ο πιο λιγομίλητος - δεν στηρίζονται οι πιο μακρόβιες οικοκοινότητες; Εγώ πολύ προβληματίζομαι να τις γνωρίσω, και ίσως να εγκατασταθώ σε κάποια οικοκοινότητα του εξωτερικού. Γιατί δεν υπάρχει, από όσο γνωρίζω, κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα και σε μια συνάντηση ανθρώπων ανάλογου ενδιαφέροντος κατάλαβα, ότι έχουν μεταξύ τους πολλές διαφορές.

Είναι, πρόσθεσα, επειδή από ότι έχει αποδειχθεί στις μακροβιότερες, τουλάχιστον, κοινότητες του εξωτερικού, όπως η κοινότητα του Findhorn της Σκωτίας, στηρίζονται στην προϋπόθεση της αναγνώρισης ενός αόρατου πνευματικού κόσμου, που περιέχει τις αιτίες των εδώ φαινομένων. Στην Ελλάδα παρεξηγείται εύκολα η έννοια της πνευματικότητας. Συγχέεται με τη συμμετοχή κάποιου ατόπου σε διάφορα σεμινάρια. Αυτά μπορεί να αναφέρονται σε πνευματικά πράγματα, αλλά απλώς σαν γνώση χωρίς εφαρμογή στην καθημερινή πράξη. Οι Έλληνες δεν έχουν ακόμα ωριμάσει για να ζήσουν σε ένα συμμετοχικό και συνεργασιακό μοντέλο κοινότητας και δεν είναι, οι πιο πολλοί έτοιμοι να προχωρήσουν εύκολα σε «αλλαγές» στη ζωή τους. Είμαστε ακόμα στην πλειονότητα συντηρητικοί και αρκετά εγωκεντρικοί. Οικοκοινότητα σημαίνει ιδεαλισμό, αλλά με απόλυτη ελευθερία επιλογής του προσωπικού δρόμου, με σεβασμό της ιδιαιτερότητας του άλλου. Σημαίνει επίσης τήρηση κοινών αποδεκτών αρχών στην ποιότητα της εκπαίδευσης, στην υγειονομική φροντίδα, στις διοικητικές διαδικασίες, όπου θα αναγνωρίζεται η ισότιμη συμμετοχή του καθενός στις αποφάσεις, χωρίς την εξουσία του Ενός. Μπορεί να υπάρχουν συντονιστικοί ρόλοι, αλλά χωρίς αρχηγικές τάσεις, πράγμα δυσεύρετο στην Ελλάδα, όπου η αλήθεια της πνευματική ουσίας είναι υποτιμημένη. Παρόλα αυτά γίνονται κάποιες προσπάθειες, ακόμα στη φάση του πειράματος και για περιορισμένη χρονική διάρκεια.

Να πω για το σεβασμό μου στην κίνηση του «ξεblogαρίσματος» της πρακτικής αλληλεγγύης για τις φυλακισμένες μαμάδες;

Ανατρίχιασα και δεν έκρυψα την αγανάκτησή μου.

- Δεν υπάρχει, είπα, μεγαλύτερη ντροπή για τη σημερινή κοινωνία από το να μη δίνει τη δυνατότητα στα μικρά παιδιά να μεγαλώνουν μαζί με τη μητέρα τους σε ένα φυσικό και υγιές περιβάλλον, αλλά να υποχρεώνει ένα μωράκι να μεγαλώνει με τη μαμά του στο περιβάλλον μιας φυλακής.

Τι λέτε για τον ΜΚΟ Praksis με τα πολυϊατρεία για τους μετανάστες;

Έχω να σας δώσω δυο ιστοσελίδες των χαριστικών με τους εθελοντές έτοιμους να βοηθήσουν.

Το Ελληνικό Καραβάνι Αλληλεγγύης με τους εθελοντές τους.

Ο «Σκόρος», δηλαδή το χαριστικό παζάρι ενάντια στον καταναλωτισμό. Αλλά και ο «Σπόρος», ως συνεταιρισμός για το αλληλέγγυο εμπόριο, πρόσθεσαν άλλοι.

Μην ξεχνάμε τις διάφορες ιδιωτικές πρωτοβουλίες, όπως ο Αρκτούρος, όπως τα χωριά SOS, όπως το «Χαμόγελο του Παιδιού», όπως η «ΑΡΣΙΣ», η όπως η κίνηση «για τα παιδιά του δρόμου».

Γνωρίζετε τις φροντίδες ορισμένων (Μακεδονία, Θεσσαλία) για τη διάσωση ντόπιων και υγιών σπόρων και όσοι άλλοι συμβάλλουν στη συγκέντρωση και τη φύλαξη των σπόρων. Παρόλο που διάφορες κυβερνήσεις έχουν κηρύξει παράνομες τέτοιες ενέργειες υποκρινόμενες ότ έτσι φροντίζουν την υγεία των πολιτών.

Στα τόσα παραδείγματα ηθικής υγείας, μπορούμε να μην τονίσουμε ιδιαίτερα την πρόοδο που έχουμε στο χώρο της Υγείας με την εξέλιξη των εναλλακτικού τύπου συμπληρωματικών θεραπευτικών μεθόδων; Όλο και πιο πολλοί γιατροί τις χρησιμοποιούν παράλληλα με τις γνώσεις της κλασσικής επιστήμης τους. Όλο και πιο πολλοί άνθρωποι τις εμπιστεύονται.

Να αισιοδοξήσουμε για το γεγονός, ότι όλο και πιο πολλοί προσέχουν να λιγοστέψουν το οικολογικό τους αποτύπωμα, ότι ξυπνάει μέσα τους η συνειδητότητα της ανακύκλωσης, ότι φροντίζουν να χρησιμοποιούν ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, ότι χτίζουν σπίτια με α-τοξικά και φυσικά υλικά. Επισκέφτηκα στην Αίγινα εντυπωσιακά σπίτια από αχυρόμπαλες.

Να φιλοδοξήσουμε, ότι όλο και πιο πολλοί θα σκέπτονται και θα θυμούνται πριν ψηφίσουν; Να σταματήσει να δίνεται η ψήφος εκεί που δολοφονείται το πνεύμα, που στραγγαλίζεται η μόρφωση, που περιορίζεται η ελευθερία και δεν γίνεται σεβαστό το άτομο.

Και ας μη ξεχνούμε πως διαρκώς αυξάνεται ο αριθμός των εθελοντών που προστρέχουν και συμπαραστέκονται σε κάθε ενδιαφέρουσα κίνηση. – Πες κάποιο παράδειγμα, της είπα. - Σεμινάρια κατασκευής κτισμάτων με αχυρόμπαλες, ή με τεχνική Κόμπ, ή σεμινάρια για εύκολες και φθηνές κατασκευές συσκευών που δουλεύουν με ηλιακή ενέργεια, ή ανεμογεννήτριες φθηνές κλπ.

Πέρασε λίγη ώρα. Κοιταχτήκαμε και καταλάβαμε τις καρδιές μας ειρηνεμένες.

Δεν ήμασταν μόνοι!

Κάτι έμενε ακόμα.

Να ευχαριστήσουμε, είπα, τους ανθρώπους που μας έδωσαν τα παραδείγματα της αρνητικότητας και του εγωισμού.

Γιατί; ρώτησαν αυθόρμητα δυο - τρεις.

Τους χρωστούμε χάρη για το ξύπνημα συνειδήσεων.

Τους χρωστούμε χάρη για την έξοδο από τη μάζα της σιωπής και της αβουλίας.

Τους χρωστούμε χάρη για την επάνοδο της προσωπικής ευθύνης στον πολίτη και τη δραστηριοποίησή του.

Τους χρωστούμε χάρη για την τόλμη της ανυπακοής.

Τους χρωστάμε χάρη γιατί έθεσαν σε κίνηση το Νόμο της Αρμονίας, που θα ισορροπήσει τα αποτελέσματα της ανθρώπινης βλακείας.

Εμείς στη φιλοσοφία της αφθονίας της ύλης θα απλώνουμε την αφθονία των ιδεών και των αισθημάτων μας.

Στην αφθονία των μέτρων καταστολής που έχουν επιστρατευτεί από τις εξουσίες, θα απαντήσουμε με την αφθονία της δύναμης της ενεργής παρουσίας και κινητικότητάς μας.

Στην παραπλάνηση του πολίτη από τα μέσα ενημέρωσης της μάζας, θα απαντούμε με το να γράφουμε, να μιλάμε, να συναντιόμαστε, να διαδηλώνουμε, να κινούμαστε, να ζούμε!

Γιατί εμείς θα ζήσουμε.

Τους άφησα να ανταλλάσσουν διευθύνσεις - άκουγα για e-mail και τηλέφωνα - και να σχεδιάζουν με αποφασιστικότητα συμμετοχές. Τα μάτια έλαμπαν.

Κι εγώ έπαιρνα το δρόμο της επιστροφής.

Διόδια για να ταξιδέψεις σε δρόμους ακατάλληλους και επικίνδυνους, διόδια και για να φτάσεις στον παράδεισο. Διαπλοκή συμφερόντων μεταξύ εταιριών, μεταξύ εξουσιών, μεταξύ ουρανού και γης.