δεν είναι ακόμα μια θεωρία, είναι δοκιμασμένο, έγινε πράξη

Με ρώταγε ένας γνωστός: δεν θα έπρεπε να προηγείται η λέξη Ελευθερία και όχι η Υπέρβαση; Αφού για να κάνεις την υπέρβασή σου πρέπει πιο πριν να νοιώσεις ελεύθερος.
Βεβαίως όχι, απάντησα. Η Υπέρβαση οδηγεί στην Ελευθερία και όχι το αντίθετο. Με την Υπέρβαση τολμούμε και ξεκινούμε το βήμα προς την Ελευθερία.

Αποφασίζω, τολμώ και κάνω την απαραίτητη κίνηση, υπερβαίνω αυτό που είμαι και ελευθερώνομαι από τα ως τώρα όρια της ζωής μου, απολαμβάνω τον αέρα της ελευθερίας μου, πατάω στο νέο τόπο που διάλεξα να βρεθώ και νάμαι έτοιμος ως άτομο να προχωρήσω στην επόμενη υπέρβαση.
Υπερβαίνω, ξεκολλάω, καταρχήν, από τον ίδιο μου τον εαυτό με τις ως τώρα αξίες και πεποιθήσεις του.
Κάνω την υπέρβαση πρώτα απέναντι στην τήρηση των κανόνων της κοινωνίας, που ως τώρα άφηνα να οριοθετούν τη ζωή μου.
Είμαι, κιόλας, έτοιμος να αντιμετωπίσω τις αντιδράσεις του περίγυρου. Η ομάδα γύρω μου κατά κανόνα ενοχλείται, όταν διαπιστώσει πως ένας δικός τους ανασήκωσε το ανάστημά του και ξεδίπλωσε τα φτερά. Ίσως επειδή τόλμησε, εκείνο που και άλλοι θα ήθελαν, μα δεν τολμούν.
Ο νέος ορίζοντας, η νέα γωνία θέασης των πραγμάτων, που απολαμβάνω, μου δίνει μια νέα διευρυμένη συνειδητότητα και πατώ σε νέα αξιολόγηση των συνθηκών στις οποίες ζω.
Ετοιμάζομαι, τώρα, εσωτερικά για την επόμενη Υπέρβαση.
Έτσι, εξάλλου, μετακινώ την εστίαση της συνειδητότητάς μου βήμα-βήμα από το συλλογικό ασυνείδητο – τη «μαζική συνείδηση-μαζική ψυχή» του Γιούγκ - σε έναν καινούργιο κόσμο, τον κόσμο των ατομικών ψυχών.
Όσο κάποιοι θα εξαρτούν την ευτυχία τους και την απόλαυση επιτυχιών και ικανοποιήσεων από την τήρηση των κανόνων της κοινωνίας, χωρίς την υπέρβαση αυτών των κανόνων δεν θα αποσπασθούν από την πολυάριθμη μάζα.

Έζησα για πολλά χρόνια τον αποπνικτικό εναγκαλισμό των κανόνων. Συντήρησα την εικόνα του καθωσπρεπισμού και στο τέλος κατάλαβα, ότι γι’ αυτό το σκοπό χρησιμοποιούσα μια πολυπροσωπία∙ πολλές μάσκες κατάλληλες για κάθε περίσταση.
Και πίσω από τις μάσκες ένα θλιμμένο πρόσωπο ενός παιδιού, που κρύωνε στο μισοσκόταδο της μοναξιάς, αφού δεν το πήρα ποτέ στην αγκαλιά και δεν του έδωσα την ευκαιρία να μεγαλώσει, να βγει από το σκοτεινό δωμάτιο και να ζήσει. Και ο ήλιος να είναι ένα μέτρο πιο πέρα, χωρίς να τον φτάνει.
Ο πραγματικός εαυτός αποκλεισμένος από τα μάτια της κοινωνίας, σαν ντροπή της οικογένειας.

Ώσπου τόλμησα την υπέρβαση. Και μέσα στο νέο τοπίο της Ελευθερίας, ο θεός εκείνων που τολμούν, μου έστειλε έναν Άγγελο, που μου έδειξε την επόμενη υπέρβαση, πώς να καταστρέψω τις μάσκες, τα ψεύτικα πρόσωπα, για να μη με καθυστερεί το παρελθόν.

Και από τότε προχωρώ και ελευθερώνομαι. Ελευθερώνομαι και προχωρώ.