μιλούμε για υπερβάσεις

θεωρούμε ότι η υπέρβαση αποτελεί αναγκαιότητα, προκειμένου να προχωρήσει η εξέλιξη του ανθρώπου ως πνευματικού όντος. Αλλιώς ο άνθρωπος παραμένει αμετακίνητος σε κάποιο επίπεδο συνειδητότητας, δηλαδή δεν προωθείται το πρόγραμμα της εκπαίδευσής του, με το οποίο ήρθε στην ένσαρκη ζωή της γης.

Είναι δεδομένο ότι ο άνθρωπος σε κάθε φυσική ή πνευματική ηλικία φέρει μαζί του ένα παρελθόν. Τα γεγονότα από αυτό το παρελθόν, όποια και αν ήταν, όποτε και να συνέβησαν, μετατράπηκαν αρχικά σε εμπειρία – γνώση και στο τέλος μέσα από έναν μηχανισμό, ο οποίος εξελίσσεται ασυνείδητα, παρόμοιο με τη διαδικασία της απόσταξης, κατέληξαν να αποτελούν στοιχεία συνειδητότητας.
Τα γεγονότα μπορεί να ξεχάστηκαν, η κατάσταση συνειδητότητας μένει για πάντα. Νοοτροπία μπορούμε να την πούμε, παρόλο που δεν έχει καμιά σχέση με το Νου.
Πνευματικά είναι ο ατομικός μας Χρόνος.

Έτσι διευρύνεται η συνειδητότητα του ατόμου το οποίο, με τη συνεργασία της βούλησής του, μετακινείται από τη μια τάξη συνειδητότητας στην επόμενη.
Έτσι εξελίχθηκε ολόκληρη η ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια, τώρα. Έτσι εξελίσσεται και το κάθε άτομο σε μια μόνο ζωή, συμπυκνώνοντας τη διαδρομή της πνευματικής εξέλιξης της ανθρωπότητας στο μικρό χρόνο που μεσολαβεί ανάμεσα στα οριακά γεγονότα της γέννησης και του θανάτου.

Η υπέρβαση αποτελεί τα βήματα της εξέλιξης. Χωρίς αυτά, στασιμότητα.
Όμως γίνεται κάποια σύγχυση με την έννοα της υπέρβασης.
Κάποιοι την ταυτίζουν με άρνηση, ή απώθηση. Και οι δυο όροι ανήκουν στην ψυχολογία του ανθρώπου.
Θέλω να επισημάνω. Υπέρβαση δεν σημαίνει ούτε άρνηση του παρελθόντος μας, ούτε καταπίεση, ή απώθησή του. Γιατί θα ήταν σαν να αρνιόμαστε, σαν να απωθούμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αστοχία στο δρόμο της εξελικτικής μας πορείας, από το αρνηθούμε τον εαυτό μας.

Στην υπέρβαση διαφοροποιούμαστε από το πριν μας, αλλά ενοποιούμε το πριν με το τώρα. Υπερβαίνουμε, αλλά συγχρόνως συμπεριλαμβάνουμε το παρελθόν μας στην καινούργια κατάσταση συνειδητότητας.
Κάθε στάδιο της εξέλιξης υπερβαίνει και συμπεριλαμβάνει τα προηγούμενα στάδια.
Κάθε στάδιο, επομένως, συμπεριλαμβάνει το προηγούμενο και κατόπιν προσθέτει τις δικές του καθοριστικές, αναδυόμενες ποιότητες.
Κάθε καινούργιο και υψηλότερο στάδιο πνευματικής εξέλιξης έχει αυτήν ακριβώς την επιλογή: να υπερβεί και ταυτόχρονα να συμπεριλάβει, να φιλιώσει, να ενοποιήσει και να τιμήσει το παρελθόν. Κάθε νέος άνθρωπος φοράει το ανανεωμένο του πρόσωπο, την πρόσφατα ανανεωμένη προσωπικότητα πάνω στο ίδιο πνεύμα, που εξελίσσεται μέσα από αλλαγές και υπερβάσεις.
Μπορεί, κάποτε, να μας φαίνεται πολύ σκοτεινή η σκιά του χθες της προηγούμενης προσωπικότητάς μας, αλλά χάρη σ’ αυτή φτάσαμε εδώ στο ωραίο σήμερα.
Τιμούμε το παρελθόν, χαράζουμε μια γραμμή, για να απομονωθούμε μαγικά από αυτό, ώστε να μη μας τραβάει πίσω, απενεργοποιούμε τη σχέση μνήμης και συναισθήματος με τα γεγονότα του χθες και προχωρούμε αναπνέοντας το απόσταγμα της διευρυμένης συνειδητότητας, μέσα στο οποίο περιέχονται τα πάντα και τούτης και πόσων, ίσως, άλλων ζωών.
Δεν ήρθα για να καταργήσω, αλλά να συμπληρώσω το Νόμο, Είπε!