ακτίνες από το άστρο της μέρας

Ξημέρωμα Κυριακής στα «Κανατάδικα» της Ιστιαίας. Εκεί βρεθήκαμε μια παρέα φίλων από την Αθήνα για να παρακολουθήσουμε το διήμερο των εκδηλώσεων Περιβάλλον και Κοινωνική δράση του τοπικού συλλόγου «ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ- ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ».

Το διήμερο είχαμε παρακολουθήσει την παρουσίαση του νέου βιβλίου της Νέλλης Ψαρρού: «ταξίδι στη σαμοθράκη» - ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ – και το είχαμε χαρεί και εμείς και, από όσο ένοιωσα, οι περισσότεροι από τους παρόντες.
Ακούσαμε τη συγγραφέα ευαίσθητη, συνειδητοποιημένη και μαχητική να μας περιγράφει με την άνεση και τεκμηρίωση του επιστήμονα – ερευνητή τις βαθιές παραμορφώσεις ενός πολιτικού μηχανισμού που έστησαν, συντηρούν και επωφελούνται από αυτόν καιροσκόποι και κερδοσκόποι, οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί και λυμαίνονται τους διάφορους θεσμούς-εξουσίες.
Μετά την ομιλία ακολούθησαν αξιόλογες, επίσης, καλλιτεχνικές δραστηριότητες, μουσικές ( η μπάντα κρουστών του Λευτέρη Γρηγορίου) και εικαστικές, της φίλης μας της Σούζυ και της Annelie.

Νωπές ήταν, ακόμα, οι εντυπώσεις μας από το πολιτιστικό διήμερο του «ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟΥ» και ετοιμαζόμασταν στην πρωινή μας συνάντηση να σχολιάσουμε το ενδιαφέρον που παρουσίαζαν. Και, να, που οι ήχοι πυροβολισμών κάποιων εγκληματιών, οι οποίοι με εύσχημο τρόπο ονομάζονται κυνηγοί και κάνουν, λέει, σπορ, περνούν μέσα στο δωμάτιο, για να κλονίσουν την ωραία και αισιόδοξη εικόνα που είχαμε αποκομίσει. Σε λίγο ο ήχος και ενός αλυσοπρίονου, που - ακουγόταν καθαρά - έκοβε δέντρο, ήρθε και αυτός για να επιβεβαιώσει μια επικίνδυνη αντίφαση που επικρατεί στην ίδια τοπική κοινωνία και, όπως φαίνεται, σε όλη την Ελλάδα.
Είναι η αιώνια αντίφαση ανάμεσα στους ανθρώπους δύο διαφορετικών κόσμων. Από τη μια, είναι εκείνοι που συνειδητά πρωτοστατούν στην πρόοδο με υπευθυνότητα και αλτρουισμό, ή έστω ακολουθούν υποσυνείδητα τα φωτεινά αχνάρια των πρώτων∙ ο ένας κόσμος. Από την άλλη είναι εκείνοι, που βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση χωμένοι ως το λαιμό μέσα στην ύλη, στο θεωρούμενο συμφέρον, εκείνοι, των οποίων οι ψυχές ζουν το δράμα μιας περιπέτειας, που την ορίζει η διανοητική τους σήψη. Είναι αυτοί που παράγουν τη ρύπανση της ζωής και την καταστροφή της φύσης∙ είναι αυτοί που συντηρούν την αγέλη των ανθρώπων του κόσμου της ασυνειδητότητας, της συνήθειας και της μίμησης και συντηρούνται από αυτήν.

Την προηγούμενη μέρα παρακολουθώντας τη Νέλλη Ψαρρού στον καταγγελτικό της λόγο είχαμε αισιοδοξήσει, κατά το ότι δεν είναι λίγοι οι πολίτες που έχουν παραιτηθεί ή διαγραφεί από τα μητρώα της μάζας. Να, που κι άλλοι έχουν ξεφύγει από την αγέλη των «οπαδών»∙ κι άλλοι που υψώνουν τη φωνή τους χρησιμοποιώντας το κάθε μέσον επικοινωνίας και αντιστέκονται στην ηθική και πολιτιστική αθλιότητα των διαχειριστών της κάθε εξουσίας. Κι άλλοι που προσπαθούν να αποσπάσουν από το θανατηφόρο, εναγκαλισμό της μάζας, όσους ακόμα μπορούν να ακούσουν και να δουν. Είναι κι άλλοι που τολμούν και αναλαμβάνουν την ευθύνη της έκφρασής τους. Κι άλλοι που δεν ισοπεδώθηκαν από τη δύναμη της εξουσίας. Κι άλλοι που δεν αφομοιώθηκαν με τη λογική των πολλών∙ που πονούν για τους άλλους, που έχουν συναίσθηση καθήκοντος, που ζουν αλληλέγγυα, που ποθούν, που ελπίζουν.

Ήταν μια βραδιά που σηματοδοτούσε το καθήκον της δραστηριοποίησης. Της σύμπραξης των ομοϊδεατών, της μετάδοσης των ιδεών, αλλά και των πληροφοριών, του αγώνα για την απελευθέρωση από τη δικτατορία της δήθεν δημοκρατίας, της τόλμης ενάντια στην αυθαιρεσία της εξουσίας, που ασεβεί και ασελγεί, αδικεί, παραπληροφορεί, τρομοκρατεί και δολοφονεί.

Την άλλη μέρα οι πυροβολισμοί και τα αλυσοπρίονα μας θύμισαν και πάλι πόσο κοντά βρίσκονται μέσα στο χώρο οι δύο ενάντιοι κόσμοι. Οι άνθρωποι που περιμένουν το ξημέρωμα για να συνεχίσουν το δρόμο και εκείνοι που κλείνουν τις συμφωνίες τους στη νύχτα του μυαλού τους.

Και έτσι, τραγικά και ξεδιάντροπα, μας οδήγησαν να γνωρίσουμε τη σημερινή κατάσταση μιας περιοχής που την ξέραμε από παλιά ως βιότοπο, άσυλο σημαντικού αριθμού και ποικιλιών ζώων και πτηνών, που είχε υπαχθεί στo δίκτυο Natura.
Τώρα σκοτώνουν τα ζώα, κόβουν τα δέντρα, μπαζώνουν τις λίμνες, τα «λιβάρια», για να τα μετατρέψουν κάποιοι εργολάβοι της καταστροφής σε ακριβοπληρωμένα οικόπεδα.

Και να σκεφτείς, πως μέσα στην ίδια αίθουσα της διάλεξης ακούστηκε ακροατής να υπερασπίζεται, εμφανώς φανατισμένος, το θίασο της χυδαίας κοινοβουλευτικής φάρσας, λέγοντας ότι ο πολίτης χαίρεται ελευθερία και ανεξαρτησία.
Δύο τόσο διαφορετικοί κόσμοι, στην ίδια αίθουσα.