πριν από το γάμο

Μάζεψα όσα είχα διδαχτεί κι όσα είχα διαβάσει, μάζεψα τις εμπνεύσεις και τα όνειρά μου, θυμήθηκα όσα με είχαν πονέσει και όλες τις χαρές της ζωής μου και είπα: θα γράψω για το γάμο μου∙ τον αληθινό μου γάμο, που έγινε μια μέρα βαθιά μέσα στο στήθος μου. Έφτασα εκεί κατάκοπος και απόθεσα το σταυρό μου στα πόδια της Γυναίκας. Και ήρθε ο Θεός και τον σήκωσε, να προχωρήσουμε από εκεί και πέρα.  

Η τελευταία μέρα της ζωής μου, η τελευταία ενσάρκωση.

Έφτασε η ώρα που θα πρέπει ο Γαμπρός να τραβήξει μια γραμμή πριν από το γάμο, που να διακόψει την προηγούμενη ζωή του, τις νοοτροπίες και τις συνήθειες του και μετά θα είναι έτοιμος για την τελετή του Γάμου.

Όμως αυτός κινείται, ακόμα, στα μονοπάτια του χθες και δεν μπορεί να αποσπαστεί από το παρελθόν.

Αλλά με το παρελθόν να παρευρίσκεται συνεχώς, γάμος αληθινός δεν γίνεται.

Γι’ αυτό πολλές φορές επεμβαίνει ο θεός και σβήνει το παρελθόν του Άντρα και της Γυναίκας, ώστε έτσι προετοιμάζεται το μέλλον τους.

Ζητάει μόνο από αυτούς να αναλάβουν το παρόν τους.

Όποιοι έχουν μελετήσει το δέντρο της ζωής γνωρίζουν, πως υπάρχει μια δίοδος ανάμεσα στο συκώτι και το σπλήνα, που κόβει κάθετα το ανέβασμα του Νου στην εκκλησία της Καρδιάς, όπου πρόκειται να τελεστεί ο Ιερός Γάμος.

Εκεί, όπου λάμπει το φως του ηλιακού πλέγματος είναι το όριο για τον ανερχόμενο Γαμπρό να ανέβει στο σταυρό του. Εκεί πάνω σ’ αυτό το σταυρό θα αφήσει όλες τις μικρότητες της παρούσας προσωπικότητας, όλες τις αδυναμίες του, δηλαδή τις επιθυμίες και τις συγκινήσεις και στο τέλος θα σταυρώσει και τη σκιά του εαυτού του.

Μετά από αυτή τη γραμμή μπορεί να προχωρήσει προς την ώρα και την τελετή του Γάμου.

Ο άνθρωπος θα γίνει και πάλι ανδρόγυνο. Το Ερμαφρόδιτο. Θα συντελεστεί η «επαναγωγή του εις το καθ’ ομοίωσιν» και θα αναμορφωθεί σύμφωνα με το «αρχαίο κάλλος» του.

Ολοκλήρωση!

Αν ξανάρθει αυτό το πνεύμα στη Γη, δε θα είναι για τη δική του εξέλιξη, πλέον, αλλά για να εκτελέσει αποστολή. Απόστολος και όχημα και βοηθός στο έργο του Χριστού. Για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.